Irracjonalny entuzjazm
Co to jest irracjonalna wylewność?
Irracjonalna entuzjazm odnosi się do entuzjazmu inwestorów, który prowadzi do wzrostu cen aktywów, niż uzasadniają to ich podstawy. Termin został spopularyzowany przez byłego prezesa Fed Alana Greenspana „w 1996 roku mowy . The Challenge Bankowości Centralnej w społeczeństwie demokratycznym ” Mowa dano blisko początku 1990 dot-com bubble, podręcznikowy przykład irracjonalny entuzjazm:
„Ale skąd wiemy, kiedy irracjonalny entuzjazm doprowadził do nadmiernej eskalacji wartości aktywów, które następnie podlegają nieoczekiwanym i przedłużającym się spadkom, tak jak miało to miejsce w Japonii w ciągu ostatniej dekady? I jak uwzględnimy tę ocenę w polityce pieniężnej?”
Kluczowe wnioski
- Irracjonalny entuzjazm to nieuzasadniony optymizm rynkowy, któremu brakuje prawdziwej podstawy wyceny fundamentalnej, ale opiera się na czynnikach psychologicznych.
- Termin ten został spopularyzowany przez byłego prezesa Fed Alana Greenspana w przemówieniu z 1996 r. Dotyczącym rosnącej bańki internetowej na giełdzie.
- Irracjonalny entuzjazm stał się synonimem tworzenia zawyżonych cen aktywów związanych z bańkami, które ostatecznie pękają i mogą doprowadzić do paniki rynkowej.
Przełamywanie irracjonalnej entuzjazmu
Irracjonalny entuzjazm jest powszechnym i nadmiernym optymizmem gospodarczym. Kiedy inwestorzy zaczynają wierzyć, że wzrost cen w niedawnej przeszłości zapowiada przyszłość, zachowują się tak, jakby na rynku nie było niepewności, powodując dodatnią pętlę sprzężenia zwrotnego coraz wyższych cen.
Uważa się, że jest to problem, ponieważ może spowodować bańki cenowe. Ale kiedy ostatecznie bańka pęka, inwestorzy szybko przechodzą do panicznej sprzedaży, czasami sprzedając swoje aktywa za mniej, niż są warte w oparciu o fundamenty. Panika, która następuje po bańce, może rozprzestrzenić się na inne klasy aktywów, a nawet spowodować recesję. Inwestorzy, którzy zostali uderzeni najsilniej – ci, którzy wciąż są all-in tuż przed korektą – to zbyt pewni siebie, którzy są pewni, że hossa będzie trwała wiecznie. Zaufanie, że byk się nie odwróci, jest pewnym sposobem na pozbycie się ran.
Alan Greenspan poruszył kwestię, czy banki centralne powinny zająć się irracjonalnym entuzjazmem poprzez zapobiegawczą, restrykcyjną politykę pieniężną. Uważał, że centrala powinna podnieść stopy procentowe, gdy wydaje się, że zaczyna się kształtować bańka spekulacyjna.
Przykład: Bańka Dotcom z końca lat 90
Prezes Fed Alan Greenspan ostrzegł rynki przed irracjonalnym entuzjazmem 5 grudnia 1996 r. Jednak nie zacieśnił polityki pieniężnej aż do wiosny 2000 r., Po tym, jak banki i domy maklerskie wykorzystały nadwyżkę płynności, którą Fed stworzył przed błędem roku 2000 do sfinansowania. akcje internetowe. Nalawszy benzynę do ognia, Greenspan nie miał innego wyjścia, jak tylko rozbić bańkę.
W następstwie krachu, indeks Nasdaq, który wzrósł pięciokrotnie w latach 1995–2000, spadł ze szczytu 5 048,62 10 marca 2000 r. Do 1139,90 4 października 2002 r., Co oznacza spadek o 76,81%. Do końca 2001 roku większość spółek internetowych upadła. Nawet ceny akcji spółek technologicznych, takich jak Cisco, Intel i Oracle, straciły ponad 80% swojej wartości. Odzyskanie szczytu dot-comów zajęłoby 15 lat, co miało miejsce 23 kwietnia 2015 r.
Irrational Exuberance, The Book
Irrational Exuberance to także nazwa książki z 2000 roku autorstwa ekonomisty Roberta Shillera. Książka analizuje szerszy boom na giełdzie, który trwał od 1982 roku do lat dotcomów. Książka Shillera przedstawia 12 czynników, które spowodowały ten boom, i sugeruje zmiany w polityce mające na celu lepsze zarządzanie irracjonalnym entuzjazmem. Drugie wydanie książki, opublikowane w 2005 roku, ostrzega przed pęknięciem bańki mieszkaniowej, która zakończyła się trzy lata później w 2008 roku i doprowadziła do Wielkiej Recesji.