Cele pośrednie
Jakie są cele pośrednie?
Cele pośrednie to zmienne gospodarcze i finansowe, na które bankierzy centralni próbują wpływać za pomocą narzędzi polityki pieniężnej, ale które same w sobie nie są ostatecznym celem ani celem polityki. Oznacza to, że znajdują się one pomiędzy bezpośrednimi skutkami polityki pieniężnej a wynikami gospodarczymi, które decydent ostatecznie chce osiągnąć.
Ogólnie cele pośrednie zmieniają się szybko, dostosowując się do nowych decyzji politycznych i zachowują się w przewidywalny sposób w stosunku do celów gospodarczych określonych przez bank centralny, takich jak pełne zatrudnienie lub stabilne ceny. Cele te często odnoszą się do wzrostu podaży pieniądza lub stóp procentowych.
Kluczowe wnioski
- Cele pośrednie pomagają kierować działaniami banku centralnego jako krokiem pomiędzy natychmiastowym zestawem narzędzi polityki pieniężnej a jej ostatecznymi celami.
- Chociaż na cele te wpływa polityka pieniężna banku centralnego, one z kolei wpływają na szersze cele dotyczące wyników gospodarczych, takie jak utrzymywanie inflacji pod kontrolą.
- Przykłady celów pośrednich obejmują zmiany podaży pieniądza, stóp procentowych i stóp zatrudnienia.
Zrozumienie celów pośrednich
Decydenci polityki pieniężnej są zazwyczaj upoważnieni do zarządzania sektorem bankowym i systemem finansowym w celu osiągnięcia makroekonomicznych celów wyników dla dobra społeczeństwa. Cele te mogą obejmować utrzymanie wysokiego poziomu zatrudnienia, wspieranie wzrostu gospodarczego czy stabilizację wartości waluty krajowej, a tym samym poziomu cen krajowych. Na przykład Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonych działa na podstawie mandatu prawnego Kongresu, aby „skutecznie promować cele maksymalnego zatrudnienia, stabilnych cen i umiarkowanych długoterminowych stóp procentowych” zgodnie z 12 Kodeksem Stanów Zjednoczonych § 225a.
Jednak Fed nie może po prostu decydować o poziomie cen rynkowych i długoterminowych stopach procentowych ani zmuszać przedsiębiorstw do zatrudniania pracowników w celu zwiększenia zatrudnienia. Zamiast tego wykorzystuje cztery kluczowe narzędzia polityki pieniężnej (tj. Operacje otwartego rynku (OMO), udzielanie kredytów dyskontowych, wymogi dotyczące rezerw bankowych i wytyczne forward ), aby wpływać na cele pośrednie, które decydenci uważają za związane z ich wyznaczonymi celami.
Cele pośrednie składają się z wielu różnych zmiennych, których Fed używa do pośredniego kontrolowania gospodarki. W przeszłości obejmowały one różne środki kontroli podaży pieniądza, takie jak ilość gotówki w obiegu plus depozyty, oprocentowanie bonów skarbowych oraz różne indeksy podaży pieniądza ważone na różne sposoby. Obecnie najbardziej rozpoznawalnym celem pośrednim Fed jest stopa funduszy federalnych.
Cele pośrednie można podzielić na dwie ogólne kategorie. Albo są pośrednimi etapami w łańcuchu przyczynowym między działaniami decydenta a ostatecznymi celami, albo są łatwo obserwowalnymi wskaźnikami zastępczymi (lub skorelowanymi) z odpowiednimi wynikami gospodarczymi, które są trudne lub kosztowne do zaobserwowania lub zmierzenia.
Jak cele pośrednie przekładają się na długoterminowe cele polityki pieniężnej
Te pośrednie cele, na które bank centralny może wpływać, są z kolei związane z ostatecznymi celami polityki, ponieważ są one powiązane w łańcuch przyczyn i skutków opisanych przez teorię ekonomii, albo dlatego, że można je zaobserwować jako wysoce skorelowane z nimi (lub obydwa). Większość sposobów, w jakie musimy mierzyć i obserwować rzeczywiste wyniki gospodarcze, może być trudnych, kosztownych lub niemożliwych do zmierzenia w odpowiednim czasie, takich jak produkt krajowy brutto (PKB), całkowite zatrudnienie lub poziom cen konsumpcyjnych.
Próba bezpośredniego ukierunkowania na nie za pomocą polityki pieniężnej może być niemożliwa lub może wiązać się z długimi i zmiennymi opóźnieniami między wdrażaniem polityki a jej wynikiem, co utrudnia politykę pieniężną lub nawet jej przynosi. Zamiast tego Fed używa swoich narzędzi politycznych do wpływania na cele pośrednie, które uważa za logicznie lub statystycznie powiązane z jego ostatecznymi celami.
Przykład celów pośrednich
Na przykład rozważmy scenariusz, w którym Fed zauważył, że ceny konsumpcyjne spadają i Fed chce to powstrzymać, ale nie może po prostu nakazać cenom, aby przestały spadać. W takim przypadku może zdecydować się na zakup obligacji skarbowych w ramach operacji otwartego rynku, aby wprowadzić nowe rezerwy bankowe do sektora finansowego. Robi to z nadzieją i ze zrozumieniem, że to z kolei doprowadzi banki do zwiększenia akcji kredytowej dla przedsiębiorstw i konsumentów, a tym samym skłoni ich do większych wydatków i podniesienia cen.
Aby ocenić natychmiastowy wpływ zastrzyków pieniężnych, Fed przygląda się stopie funduszy federalnych; Kiedy w systemie jest więcej rezerw bankowych, banki są skłonne do pożyczania sobie nawzajem po niższych stopach, więc stopa funduszy Fed ma tendencję do spadku. Fed wybiera docelową liczbę, która jego zdaniem będzie zgodna z powstrzymaniem spadku cen i kupuje aktywa do czasu osiągnięcia tego kursu.