Opłata za brak aktywności

Co to jest opłata za brak aktywności?

Opłata za brak aktywności to kwota pobierana od inwestorów, którzy nie prowadzili żadnych czynności kupna lub sprzedaży na swoich rachunkach maklerskich przez okres określony przez dom maklerski.

Zrozumienie opłaty za brak aktywności

Wielu wydawców kart kredytowych pobierało wcześniej opłatę za brak aktywności od posiadaczy kart kredytowych, którzy nie dokonali żadnych zakupów w czasie określonym w ich warunkach. Jednak praktyka ta stała się trudniejsza po wprowadzeniu ustawy o odpowiedzialności, odpowiedzialności i ujawnianiu informacji na temat kart kredytowych z 2009 r., Która w większości zakazała wydawcom kart kredytowych obciążania konsumentów kosztami niekorzystania z ich kart kredytowych. Opłaty za nieaktywność nadal mają zastosowanie do niektórych niewykorzystanych lub nieaktywnych elektronicznych bonów upominkowych, kart podarunkowych i kart przedpłaconych ogólnego przeznaczenia.

Niestety, prawo nie obejmuje inwestorów giełdowych i opcji. Jednym ze sposobów zarabiania pieniędzy przez brokerów są prowizje od transakcji. Kiedy klient dokonuje rzadkich transakcji, dom maklerski nie zarabia na tym kliencie. Broker może wtedy spróbować zrekompensować brak prowizji, pobierając opłaty za brak aktywności. Mali, pasywni inwestorzy, którzy dokonują niewielkiej liczby transakcji, są najbardziej pokrzywdzeni z powodu opłat za brak aktywności.

Opłata za brak aktywności oraz ustawa o rozliczalności, odpowiedzialności i ujawnianiu informacji z karty kredytowej z 2009 r

Do czasu uchwalenia ustawy o kartach kredytowych z 2009 r. Wydawcy kart kredytowych mogli z łatwością obciążać konsumentów za niekorzystanie z ich kart kredytowych. Kiedy obowiązywały te opłaty za spoczynek, posiadacze kart musieli okresowo używać swoich kart, aby uniknąć ponoszenia opłat. Różni emitenci mieli różne ramy czasowe na uznanie konta za nieaktywne i oszacowanie opłaty. W tym okresie najlepszym sposobem uniknięcia opłaty za brak aktywności byłoby zamknięcie rachunku niewykorzystanej karty. Stanowiło to jednak problem dla konsumentów, którzy chcieli mieć kartę kredytową w nagłych wypadkach. Było to również problematyczne dla konsumentów, którzy nie chcieli zamknąć rachunku z saldem zerowym, ponieważ obniżenie ich całkowitego dostępnego kredytu zwiększyłoby ich wskaźnik wykorzystania kredytu, prawdopodobnie skutkując niższą zdolnością kredytową.

Ustawa o kartach kredytowych w większości uznawała opłaty za spoczynek za nielegalne, ale wydawcy kart mogą nadal obciążać konsumentów, jeśli nie prowadzili żadnej działalności na rachunku przez 12 miesięcy. Emitent musi ujawnić, częstotliwość i wysokość tych opłat widoczny zanim karta zostanie wyemitowanych i nie pobieramy je więcej niż raz w miesiącu.