Jak obliczyć krańcową skłonność do konsumpcji?
Standardowa formuła obliczania krańcowej skłonności do konsumpcji, czyli RPP, to krańcowa konsumpcja podzielona przez krańcowy dochód. Czasami jest to wyrażane jako
W terminologii laika oznacza to, że RPP jest równa procentowi nowego dochodu przeznaczonego na konsumpcję, a nie zaoszczędzonego.
Na przykład, jeśli Tomek otrzyma 1 dolara nowego dochodu do dyspozycji i wyda 75 centów, jego RPP wynosi 0,75 lub 75%. Jeśli cały nowy dochód zostanie wydany lub zaoszczędzony, Tomek musi zatem mieć również marginalną skłonność do oszczędzania, czyli MPS, na poziomie 0,25 lub 25%.
Źródła krańcowej skłonności do konsumpcji
Znany brytyjski ekonomista John Maynard Keynes formalnie wprowadził pojęcie RPP w jego „Ogólna teoria zatrudnienia, procentu i pieniądza”, w 1936 roku Keynes twierdził, że wszystkie nowe dochody muszą być albo wydane, podobnie jak w przypadku zużycia lub zainwestowane, podobnie jak w przypadku oszczędności. To jest zapisane jako
Y=do+jaWhere:Y=Incomedo=consumptionja=investment\ begin {aligned} & Y = C + I \\ & \ textbf {gdzie:} \\ & Y = \ text {dochód} \\ & C = \ text {konsumpcja} \\ & I = \ text {inwestycja} \\ \ end {aligned}WcześniejszeY=do+jagdzie:Y=dochóddo=konsumpcjaja=inwestycjaWcześniejsze
Zatem nowy dochód można marginalnie wyrazić jako mY = mC + mI, chociaż częściej zapisuje się go jako dY = dC + dI. Część nowych dochodów wydanych na dobra konsumpcyjne jest równa mC ÷ mY.
Pod względem znaczenia nie może być bardziej niedocenianej części teorii Keynesa niż RPP. Dzieje się tak, ponieważ słynny mnożnik inwestycyjny Keynesa zakłada, że RPP ma ścisłą dodatnią korelację ze zwiększonym poziomem aktywności inwestycyjnej.
Praktyczne obliczenia RPP
Pomimo względnej prostoty argumentacji Keynesa o zidentyfikowaniu RPP, makroekonomiści nie byli w stanie opracować powszechnie akceptowanej metody pomiaru RPP w realnej gospodarce. Duży problem polega na tym, że nowy dochód jest uważany za przyczynę i wpływ na związek między konsumpcją, inwestycjami i nową działalnością gospodarczą, która generuje nowy dochód.