Diaspora Bond
Co to jest więź diaspory?
Obligacja diaspory to obligacja wyemitowana przez kraj na rzecz jego ekspatriantów. Obligacje te pozwalają krajom rozwijającym się potrzebującym finansowania szukać wsparcia u emigrantów z krajów zamożnych. Obligacje diaspory oferują migrantom zniżki od zadłużenia rządowego w ich krajach ojczystych. Indie i Izrael z powodzeniem wyemitowały obligacje diaspory.
Kluczowe wnioski
- Obligacje diaspory są często wykorzystywane do projektów infrastrukturalnych lub pomocy kryzysowej w krajach rozwijających się, gdzie potrzeba więcej środków niż pomoc humanitarna.
- Obligacje diaspory zwykle odniosły sukces w krajach takich jak Izrael i Indie, gdzie emigranci mają silny patriotyzm i wiedzę o perspektywach swojej rodzimej gospodarki.
- Jednak obligacje te zwykle przynoszą niskie zyski z powodu silnych patriotycznych obowiązków, jakie odczuwają emigranci w swoich krajach ojczystych.
- Migranci zazwyczaj otrzymują zniżkę na zadłużenie w swoich krajach ojczystych.
- Kwestia ta może czasami stanowić wyzwanie, zwłaszcza że migranci uciekali w przeszłości z opresyjnych rządów.
Zrozumieć więzi diaspory
Obligacje diaspory są zazwyczaj oferowane emigrantom z długoterminowymi terminami zapadalności i niskimi dochodami. Pod warunkiem, że emigranci mają trochę patriotyzmu i znajomości swoich rodzimych gospodarek, będą skłonni zaakceptować inwestycję poniżej średniej w porównaniu z amerykańskimi obligacjami skarbowymi o niskim ryzyku.
Kraje rozwijające się w dużym stopniu polegają na przekazach pieniężnych i bezpośrednich inwestycjach zagranicznych jako źródłach finansowania. Coraz większe kwoty przekazów pieniężnych pomagają przyjaciołom i rodzinom w potrzebie, a także pomagają nierezydentom w nabywaniu majątku po powrocie do domu. W przypadku tych krajów rozwijających się dostęp do rynków międzynarodowych i zagranicznych rynków długu nie zawsze jest zapewniony. Kraje rozwijające się są uzależnione od pomocy na pomoc w przypadku katastrof i budowę infrastruktury, między innymi.
Jednak ze względu na niewielką wiarygodność, niezdolność do zabezpieczenia aktywów i / lub niestabilność polityczną kraje rozwijające się nie zawsze mogą uzyskać kapitał wymagany do realizacji kluczowych projektów. Głównym aspektem obligacji diaspory jest zdolność kraju do pozyskiwania taniego kapitału poprzez patriotyzm. Emigranci mogą przeoczyć wiele niedociągnięć w stabilności finansowej kraju, gdy pomagają w rozwoju gospodarczym swojego kraju.
Ekspaci w bogatych krajach mają tendencję do inwestowania w obligacje emitowane przez ich rodzime kraje.
Zalety i wady obligacji diaspory
Obligacje diaspory mogą być bardzo przydatne w finansowaniu gospodarek wschodzących i rozwijających się. Patrząc na sukces Indii w emisji obligacji na rzecz rozwoju Indii, obligacji odradzających się w Indiach i Depozytów milenijnych Indii, patriotyczne oddanie diaspory dla swojego kraju może okazać się bardzo ważne.
W międzyczasie Izrael wyemitował swoje obligacje w celach rozwojowych i wyemitował je corocznie od 1951 r. Wykorzystanie patriotycznego charakteru emigrantów pozwala krajom skutecznie pozyskiwać kapitał na niezbędne projekty, takie jak infrastruktura czy pomoc w sytuacjach kryzysowych, by wymienić tylko kilka.
Jednak, aby obligacje te odniosły sukces, musi być oczywistych wiele czynników, w tym stabilność finansowa, międzynarodowe wsparcie, powszechnie uznawane ratingi kredytowe, struktura samej obligacji oraz sukcesy poszczególnych migrantów. Połączenie tych czynników odgrywa dużą rolę w zaufaniu inwestorów do swojego kraju. W czasach, gdy gospodarkom rozwijającym się może być trudno zabezpieczyć środki poza pomocą humanitarną, obligacje diaspory jako instrument dłużny mogą okazać się ważnym wprowadzeniem na zagraniczny rynek długu.
Przykład obligacji diaspory
Obligacje Indii i Diaspory
W przypadku Indii dotarcie do diaspory w potrzebie przyniosło znaczące korzyści. Indie emitują obligacje wyłącznie Indianom niebędącym rezydentami (NRI). Emisja tych obligacji wyłącznie dla Indian stanowi zachętę do inwestowania w instrument o ograniczonej dostępności. Wyłączność w szczególności można przypisać faktowi, że te obligacje są opłacane w walucie krajowej denominowanej, a nie w twardej walucie, takiej jak dolar amerykański. Uważa się, że Indianie są bardziej skłonni do posiadania lokalnej waluty, ponieważ nadal posiadają aktywa w kraju.
Przekonanie to potwierdza wysoki poziom przekazów pieniężnych wciąż napływających do Indii. W 2018 r. Kraj ten miał wpływy pieniężne w wysokości 79 miliardów dolarów. Przekazy pieniężne sugerują, że emigranci mają trwały związek z osobami fizycznymi w ich kraju ojczystym.
Chociaż imigranci korzystają z patriotycznych rabatów na obligacje diaspory, te instrumenty finansowe zazwyczaj oferują niskie dochody. Zamiast szukać finansowania na zagranicznych rynkach długu, Indie uniknęły ograniczeń i nacisków na reformy społeczne i strukturalne.
Obligacje Izraela i diaspory
W 1951 r. Korporacja Rozwoju Izraela wdrożyła program poszukiwania pomocy u swojej diaspory w celu zwiększenia wymiany walutowej dla państwa. Coroczne emisje tych obligacji są postrzegane jako stabilne źródło zagranicznych pożyczek, a jednocześnie pozwalają Izraelowi utrzymywać więzi z ekspatriantami.
Podczas gdy Izrael szukał pomocy jako środka do budowy infrastruktury, a nie pomocy w czasie kryzysu finansowego, inwestycje gwałtownie wzrosły w czasach potrzeby. Roczna sprzedaż obligacji DCI wzrosła o około 150 milionów dolarów podczas wojny Jom Kippur w 1973 roku w porównaniu z rokiem poprzednim io 500 milionów dolarów podczas ataków terrorystycznych z 11 września 2001 roku.
Obligacje Nigerii i diaspory
Sukces Indii i Izraela w zakresie obligacji diaspory nie okazał się wzorem dla innych krajów. Przyciągnięcie inwestorów jest trudne bez odpowiedniego fundamentu. Milenijną obligację korporacyjną Etiopii można częściowo przypisać niestabilności politycznej, brakowi aktywów zabezpieczonych finansowo, płatnościom w lokalnej walucie oraz premiom o niskim ryzyku. Nigeria napotka przeszkody podobne do Etiopii w zwiększaniu inwestycji, ale Nigeria podchodzi do kwestii emisji w bardziej wiarygodny sposób.
Podobnie jak Izrael, Nigeria rejestruje swoje obligacje w amerykańskiej Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC), co wiąże się z przestrzeganiem wielu przepisów. Rejestracja instrumentów dłużnych w SEC wymaga pokrycia kosztów rejestracji, a także ścisłego ujawnienia i przejrzystości aktywów. Daje to nigeryjskim obligacjom otwarty dostęp dla inwestorów detalicznych z USA, czego uniknęła etiopska obligacja milenijna.