W jaki sposób wskaźnik cen konsumpcyjnych (CPI) jest wykorzystywany w umowach eskalacji rynku?
Dodanie klauzuli rocznego wzrostu w kontraktach z CPI
Klauzule eskalacji są często używane w celu ułatwienia tworzenia długoterminowych umów, ponieważ płace lub ceny ulegają wahaniom w czasie. W tych negocjacjach wskaźnik cen konsumpcyjnych (CPI) jest jednym z najczęściej stosowanych mierników do stosowania klauzuli eskalacji.
Zazwyczaj sprzedawcy wahają się przed ustaleniem ustalonej ceny w długoterminowej umowie z obawy przed utratą korzyści z możliwej aprecjacji rynkowej wartości swoich towarów lub usług. Ponadto zmiany, które mogą nastąpić w czasie z powodu inflacji lub innych czynników ekonomicznych, mogą również przynieść korzyści sprzedającemu z utrzymywania otwartych zmian cen.
Z drugiej strony jednak często kupującym wygodnie jest być w stanie zabezpieczyć długoterminowe umowy cenowe, aby zapewnić stałą dostawę lub móc zaplanować długoterminowe wydatki. Aby spotkać się pośrodku, rozwiązanie, które jest zwykle akceptowalne dla obu stron, obejmuje klauzulę eskalacji, która okresowo dostosowuje cenę kontraktu zgodnie z uzgodnionym wskaźnikiem zmian cen rynkowych. Takim wskaźnikiem jest CPI; powszechnie przyjmuje się, że zapewnia dość dokładne odzwierciedlenie zmian cen spowodowanych inflacją.
Indeks cen konsumpcyjnych (CPI) jest przydatny zarówno dla sprzedających, jak i kupujących do uzgadniania stopniowych zmian w negocjowaniu ceny w przypadku umowy długoterminowej.
Klauzule eskalacji mają zastosowanie do umów dotyczących wynajmu nieruchomości, robocizny, ubezpieczenia, zasądzonych przez sąd płatności alimentów oraz niezliczonych umów dotyczących towarów i usług. Jeden z dobrze znanych obszarów gospodarczych, w którym wskaźnik CPI jest używany do eskalacji, obejmuje świadczenia rządowe zapewniane uprawnionym osobom. Na przykład CPI stanowi podstawę do rocznego wzrostu kosztów utrzymania osób pobierających świadczenia z Ubezpieczeń Społecznych. CPI nie jest bezpośrednim wskaźnikiem kosztów utrzymania; jest to jedynie badanie cen szerokiego koszyka podstawowych artykułów konsumpcyjnych, ale nadal jest wykorzystywane do szacowania wszelkich zmian kosztów życia.
Rozważania przy wdrażaniu CPI
Przy wdrażaniu modyfikatora klauzuli eskalacji, takiego jak CPI, umowa musi precyzyjnie określać, w jaki sposób dokonywane są okresowe korekty umowy oraz wartość, do której ma zastosowanie korekta.
Na przykład w umowie najmu korekta może dotyczyć wyłącznie podstawowej kwoty czynszu lub może zostać zastosowana do większej kwoty, która obejmuje inne drugorzędne pozycje, takie jak media lub usługi konserwacyjne.
Należy również określić konkretną zmianę wskaźnika CPI, który ma zostać zastosowany. W rzeczywistości rząd oblicza zmiany wskaźnika CPI dla różnych obszarów kraju, oprócz standardowych obliczeń ogólnego wskaźnika CPI. To standardowe obliczenie jest znane jako CPI-U, co rzekomo przedstawia średni wskaźnik CPI dla pracowników miejskich we wszystkich miastach USA.
Umowa z konieczności określa, jak często należy wprowadzać lub rozważać dostosowania. Korekty eskalacyjne najczęściej mają miejsce corocznie, ale mogą być stosowane rzadziej lub rzadziej, zgodnie z porozumieniem stron kontraktu. W przypadku stosowania wskaźnika CPI jako modyfikatora eskalacji, różne warianty wskaźnika CPI nie są dostarczane z jednakową częstotliwością. Wskaźniki dla niektórych obszarów metropolitalnych Stanów Zjednoczonych są publikowane tylko co pół roku przez Bureau of Labor Statistics i dlatego nie są odpowiednie w przypadku umów, w których strony chcą co miesiąc dokonywać korekt cen związanych z inflacją.
Konkretny wzór korekty jest również określony w umowie. Zwykle dokonywana korekta ceny jest wartością procentową równą procentowej zmianie CPI, ale umowa może wymagać zastosowania mnożnika, który skutkuje większą lub mniejszą korektą niż zmiana liczby CPI. Niektóre umowy dodatkowo przewidują maksymalny wzrost ceny całkowitej lub gwarantują okresowy minimalny wzrost.