Inwestycja z poczuciem winy

Co to jest inwestycja z poczuciem winy?

Inwestycja obarczona poczuciem winy to potoczne określenie każdej inwestycji, która może naruszać standardy etyczne i za którą inwestor powinien odczuwać wyrzuty sumienia. Nie musi to koniecznie oznaczać, że inwestycja narusza jakiekolwiek prawo, ani nie oznacza to, że osoby sprzedające te inwestycje czują się winne. Zamiast tego obarczona poczuciem winy inwestycja zazwyczaj wiąże się z wykorzystaniem innej osoby dla korzyści finansowych inwestora.

Zrozumienie inwestycji z poczuciem winy

Inwestycja obarczona poczuciem winy to gra z terminem złocenie, które odnosi się do brytyjskich obligacji rządowych znanych ze złoconych krawędzi. Obligacje pozłacane były w przeszłości uważane za jedne z najwyższej jakości i najbezpieczniejszych dostępnych inwestycji. Z drugiej strony inwestycje obarczone poczuciem winy zajmują przestrzeń między prawnie dopuszczalnym a etycznie niedopuszczalnym. Termin jest mylący w wielu przypadkach, gdy inwestor, który odnosi korzyści, może nie odczuwać wyrzutów sumienia z powodu swoich zysków.

Inwestycje tego rodzaju od dawna są źródłem sporów o etyczną odpowiedzialność inwestorów wobec innych. Czy umowa społeczna, która pozwala jednostce na dostęp do otwartych rynków, wymaga od nich przestrzegania jakichkolwiek norm poza legalnością? Jeśli jedna strona transakcji biznesowej płaci cenę, we własnym zdrowiu lub dobrobycie finansowym, czy strona zyskująca jest jej coś winna? Jeśli strona zyskująca posiada informacje potencjalnie szkodliwe dla kontrahenta, czy jest zobowiązana do ich ujawnienia? Odpowiedzi na te pytania obejmują zarówno zwykłe oczekiwanie moralnego zachowania od uczestnika dowolnego otwartego rynku, jak i odmowę podjęcia jakiejkolwiek inwestycji bez pełnej wiedzy o jej społecznych, ekonomicznych i środowiskowych konsekwencjach. Inwestorzy skłaniający się ku drugiemu krańcowi spektrum mają teraz możliwość inwestowania w fundusze inwestycyjne odpowiedzialne społecznie (SRI).

Przykład inwestycji z poczuciem winy

Być może klasycznym przykładem wątpliwej etycznie, ale legalnej inwestycji jest posiadanie zapasów tytoniu. Podstawowy produkt jest niewątpliwie szkodliwy dla zdrowia ludzi i nakłada na nas wszystkich koszty społeczne i ekonomiczne. Nie zajmując się tymi kosztami, Warren Buffett powiedział, że uwielbia ten sektor jako inwestycję dzięki niezrównanej lojalności wobec marki, wskaźnikom utrzymania klientów i marżom zysku. Komentarze Buffetta pomijają poczucie winy, którego może doświadczyć inwestor inwestując w tytoń. Być może inwestor nie powinien czuć się winny kupując akcje tytoniu. W końcu decyzja jednego inwestora o zakupie lub nie kupowaniu akcji tytoniu nie pogłębia nieszczęścia społecznego powodowanego przez wyroby tytoniowe. Może jednak prowadzić do osobistych korzyści wynikających z cierpienia innych.

Innym przykładem może być inwestowanie w akcje gier hazardowych. Wiele z tych firm osiąga ogromne zyski kosztem większości graczy, którzy tracą pieniądze. W końcu kasyno prowadzi działalność, aby zarabiać pieniądze i świadczyć usługi. Są ludzie, którzy zmagają się z uzależnieniem od hazardu, dlatego ten sektor można uznać za inwestycję obarczoną poczuciem winy. Ale, podobnie jak w poprzednim przykładzie, inwestując w akcje gier hazardowych, inwestor nie może mieć wyrzutów sumienia z powodu jakichkolwiek potencjalnych negatywnych skutków, jakie inwestycja ma dla społeczeństwa. Dopóki przedsiębiorstwo jest legalne, inwestycja na krawędzi winy może mieć sens dla wielu osób.