Definicja finansów funkcjonalnych
Co to jest finanse funkcjonalne?
Finanse funkcjonalne to heterodoksyjna lub niekonwencjonalna teoria makroekonomiczna opracowana przez Abbę Lernera podczas II wojny światowej, której celem jest wyeliminowanie niepewności ekonomicznej (tj. Cyklu koniunkturalnego ) poprzez interwencję rządu w gospodarkę. Finanse funkcjonalne kładą nacisk na skutki polityki interwencjonistycznej w gospodarce. Aktywnie promuje wydatki rządowe na deficyt jako skuteczny sposób na zmniejszenie bezrobocia.
Kluczowe wnioski
- Finanse funkcjonalne to teoria makroekonomiczna opracowana podczas II wojny światowej, która promuje interwencję rządu w gospodarkę.
- Promuje wydatki na deficyt w celu zmniejszenia bezrobocia, kontrolowania wydatków konsumenckich za pomocą polityki podatkowej oraz kontrolowania stóp procentowych, inflacji i przepływów pieniężnych w gospodarce.
- Teorię opracował Abba Lerner, który był zwolennikiem ekonomisty Johna Maynarda Keynesa. Ekonomia keynesowska opowiada się za interwencją rządu w celu stworzenia optymalnego środowiska gospodarczego.
Zrozumienie finansów funkcjonalnych
Finanse funkcjonalne opierają się na trzech głównych przekonaniach:
- Zadaniem rządu jest powstrzymanie inflacji i bezrobocia poprzez kontrolowanie wydatków konsumenckich poprzez podnoszenie i obniżanie podatków.
- Celem pożyczek i pożyczek rządowych jest kontrolowanie stóp procentowych, poziomu inwestycji i inflacji.
- Rząd powinien drukować, gromadzić lub niszczyć pieniądze według własnego uznania, aby osiągnąć te cele.
Finanse funkcjonalne aktywnie promują wydatki budżetowe na deficyt jako skuteczny sposób na zmniejszenie bezrobocia.
Teoria finansów funkcjonalnych
Finanse funkcjonalne mówią również, że jedynym celem opodatkowania jest kontrolowanie wydatków konsumenckich, ponieważ rząd może spłacać swoje wydatki i długi poprzez drukowanie pieniędzy. Ponadto teoria Lernera nie uważa, że rządy muszą zrównoważyć swoje budżety.
Lerner był zwolennikiem niezwykle wpływowego ekonomisty Johna Maynarda Keynesa i pomógł rozwinąć i spopularyzować niektóre z jego pomysłów. Ekonomia keynesowska przyjęła koncepcję, zgodnie z którą optymalne wyniki gospodarcze można osiągnąć, stosując politykę interwencji gospodarczej rządu w celu wpływania na zagregowany popyt. Uważa się, że jest to teoria „strony popytu”.