Federalny Komitet Otwartego Rynku (FOMC)

Co to jest Federalny Komitet Otwartego Rynku (FOMC)?

Federalny Komitet Otwartego Rynku (FOMC) jest oddziałem Systemu Rezerwy Federalnej (FRS), który określa kierunek polityki pieniężnej w szczególności poprzez kierowanie operacjami otwartego rynku (OMO). Komitet składa się z dwunastu członków: siedmiu członków Rady Gubernatorów;prezes Federal Reserve Bank of New York;i czterech z pozostałych jedenastu prezesów Banku Rezerw na zasadzie rotacji.

Kiedy w wiadomościach pojawia się informacja, że ​​Fed zmienił stopy procentowe, jest to efekt regularnych posiedzeń FOMC.

Zrozumieć Federalny Komitet Otwartego Rynku (FOMC)

Dwunastu członków FOMC spotyka się osiem razy w roku, aby omówić, czy powinny nastąpić jakieś zmiany w krótkoterminowej polityce pieniężnej. Głosowanie za zmianą skutkowałoby kupnem lub sprzedażą papierów rządowych USA  na otwartym rynku w celu promowania wzrostu gospodarki narodowej.

FOMC składa się z Rady Gubernatorów, która liczy siedmiu członków i pięciu prezesów Banku Rezerw Federalnych. Członkowie komisji są zazwyczaj klasyfikowani jako jastrzębie opowiadające się za ostrzejszą polityką monetarną, gołębie preferujące  bodźce lub centryści / umiarkowani, gdzieś pośrodku.

Tradycyjnie przewodniczący FOMC jest jednocześnie przewodniczącym Rady Gubernatorów. Obecnym przewodniczącym Rady Rezerwy Federalnej jest Jerome Powell, który złożył przysięgę 5 lutego 2018 r. Powell jest uważany za umiarkowanego. Inni członkowie to Richard Clarida, Randall Quarles, Lael Brainard i Michelle Bowman. Pozostałe dwa stanowiska są wolne od 12 grudnia 2020 r.

Wiceprzewodniczącego FOMC jest również prezesem Banku Rezerw Federalnych w Nowym Jorku, stanowiska obecnie wypełniony przez Johna C. Williams, który objął urząd w dniu 18 czerwca 2018 roku, jako 11 prezydent i dyrektor generalny z Bank Rezerw Federalnych z 2. Okręgu w Nowym Jorku. Prezes Banku Rezerw Federalnych w Nowym Jorku pełni służbę nieprzerwanie, podczas gdy prezesi innych banków rezerwowych odbywają roczną kadencję według trzyletniego harmonogramu rotacyjnego (z wyjątkiem Cleveland i Chicago, które podlegają rotacji co dwa lata). ).

Roczne obrotowe mandaty FOMC składają się zawsze z jednego prezesa Banku Rezerw z każdej z następujących grup:

• Boston, Filadelfia i Richmond
• Cleveland i Chicago
• St. Louis, Dallas i Atlanta
• Kansas City, Minneapolis i San Francisco

System grup geograficznych pomaga zapewnić sprawiedliwą reprezentację wszystkich regionów Stanów Zjednoczonych.

Spotkania FOMC

Federalny Komitet Otwartego Rynku (FOMC) ma osiem regularnie zaplanowanych spotkań każdego roku, ale może spotykać się częściej, jeśli zajdzie taka potrzeba. Spotkania nie odbywają się publicznie, a zatem są przedmiotem wielu spekulacji na Wall Street, ponieważ analitycy próbują przewidzieć, czy Fed zacieśni, czy poluzuje podaż pieniądza,  co spowoduje wzrost lub spadek stóp procentowych. W ostatnich latach protokoły posiedzeń FOMC były upubliczniane po posiedzeniach.

Podczas spotkania członkowie omawiają wydarzenia na lokalnych i światowych rynkach finansowych, a także prognozy gospodarcze i  finansowe. Wszyscy uczestnicy – Rada Gubernatorów i wszyscy dwunastu prezesów Banku Rezerw – dzielą się swoimi poglądami na temat sytuacji gospodarczej kraju i rozmawiają na temat polityki pieniężnej, która byłaby najbardziej korzystna dla kraju. Po wielu naradach wszystkich uczestników, tylko wyznaczeni członkowie FOMC mogą głosować nad polityką, którą uznają za odpowiednią w danym okresie.

Operacje FOMC

Poprzez operacje otwartego rynku (OMO), dostosowywanie stopy dyskontowej i ustalanie wymogów dotyczących rezerw bankowych, Rezerwa Federalna posiada narzędzia niezbędne do zwiększania lub zmniejszania podaży pieniądza. Rada Gubernatorów Fed jest odpowiedzialna za ustalanie stopy dyskontowej i wymogów dotyczących rezerw, podczas gdy FOMC jest w szczególności odpowiedzialny za operacje otwartego rynku, które obejmują kupowanie i sprzedaż rządowych papierów wartościowych. Na przykład, aby zmniejszyć podaż pieniądza i zmniejszyć ilość pieniędzy dostępnych w systemie bankowym, Fed oferowałby na sprzedaż rządowe papiery wartościowe.

Papiery wartościowe zakupione przez FOMC są zdeponowane na rachunku otwartego rynku (SOMA)Fed, który składa się z portfela krajowego i zagranicznego. W portfelu krajowym znajdują siępapiery wartościowe euro i jenach japońskich.

FOMC może przechowywać te papiery wartościowe do terminu zapadalności lub sprzedawać je, kiedy uznają to za stosowne, zgodnie z ustawą o Rezerwie Federalnej z 1913 r. I Ustawą o kontroli monetarnej z 1980 r. Odsetek zasobów SOMA Fed znajduje się w każdym z 12 regionalnych banków rezerwowych. Jednak Bank Rezerwy Federalnej w Nowym Jorku przeprowadza wszystkie transakcje otwartego rynku Fed.

Mówiąc najprościej, proces rozpoczyna się od przekazania wyników spotkania menedżerowi SOMA, który przekazuje je do działu handlowego w Banku Rezerw Federalnych w Nowym Jorku, który następnie przeprowadza transakcje na rządowych papierach wartościowych na otwartym rynku do czasu wypełnienia mandatu FOMC..

Współdziałanie wszystkich narzędzi polityki Fed determinuje stopę funduszy federalnych  lub stopę, po której instytucje depozytowe pożyczają sobie nawzajem swoje salda w Rezerwie Federalnej na noc. Stopa funduszy federalnych z kolei bezpośrednio wpływa na inne krótkoterminowe stopy procentowe i pośrednio wpływa na długoterminowe stopy procentowe; kursów walutowych, a podaż kredytu i popytu na inwestycje, zatrudnienie i produkcję gospodarczą.

Przykład polityki FOMC

W dniu 29 stycznia 2019 r. Na dorocznym posiedzeniu organizacyjnym FOMC jednogłośnie potwierdził „Oświadczenie w sprawie długoterminowych celów i strategii polityki pieniężnej” z zaktualizowanym odniesieniem do mediany szacunków uczestników dotyczących długoterminowej normalnej stopy bezrobocia w „Podsumowanie prognoz gospodarczych” (grudzień 2018 r.).

Oświadczenie to opiera się nazobowiązaniu FOMC do wypełnienia ustawowego mandatu Kongresu w zakresie promowania maksymalnego zatrudnienia, stabilnych cen i umiarkowanych długoterminowych stóp procentowych. Ponieważ polityka pieniężna determinuje stopę inflacji w długim okresie, FOMC może określić długoterminowy cel inflacyjny. W komunikacie FOMC potwierdził swoją analizę, że docelowa stopa inflacji na poziomie 2% jest stopą najbardziej zgodną z ustawowym mandatem.