Płaska krzywa dochodowości
Jaka jest krzywa płaskiej wydajności?
Płaska krzywa dochodowości to krzywa dochodowości, na której istnieje niewielka różnica między krótkoterminowymi i długoterminowymi stopami procentowymi dla obligacji o tej samej jakości kredytowej. Ten rodzaj spłaszczenia krzywej dochodowości jest często obserwowany podczas przejść między krzywą normalną i odwróconą. Różnica między płaską krzywą dochodowości a normalną krzywą dochodowości polega na tym, że normalna krzywa dochodowości opada w górę.
Zrozumienie krzywej płaskiej wydajności
Kiedy obligacje krótko- i długoterminowe oferują równoważne zyski, posiadanie instrumentu długoterminowego przynosi zwykle niewielkie korzyści; inwestor nie uzyskuje nadwyżki rekompensaty za ryzyko związane z posiadaniem długoterminowych papierów wartościowych. Jeśli krzywa dochodowości ulega spłaszczeniu, oznacza to, że różnica między rentownościami obligacji długoterminowych i krótkoterminowych spada. Na przykład płaska krzywa dochodowości amerykańskich obligacji skarbowych to taka, w której rentowność dwuletnich obligacji wynosi 5%, a 30-letnich obligacji 5,1%.
Spłaszczenie krzywej dochodowości może wynikać z tego, że długoterminowe stopy procentowe spadają bardziej niż krótkoterminowe stopy procentowe lub krótkoterminowe stopy rosną bardziej niż stopy długoterminowe. Płaska krzywa dochodowości zwykle wskazuje, że inwestorzy i handlowcy martwią się perspektywami makroekonomicznymi. Jednym z powodów, dla których krzywa dochodowości może się spłaszczyć, jest to, że uczestnicy rynku mogą spodziewać się spadku inflacji lub podniesienia stopy funduszy federalnych przez Rezerwę Federalną w najbliższym czasie.
Na przykład, jeśli Rezerwa Federalna zwiększy swój cel krótkoterminowy w określonym okresie, długoterminowe stopy procentowe mogą pozostać stabilne lub wzrosnąć. Jednak krótkoterminowe stopy procentowe wzrosłyby. W konsekwencji nachylenie krzywej dochodowości spłaszczyłoby się, ponieważ krótkoterminowe stopy wzrosłyby bardziej niż stopy długoterminowe.
Kluczowe wnioski
- Spłaszczenie krzywej dochodowości występuje wtedy, gdy obligacje krótkoterminowe i długoterminowe nie widzą zauważalnej zmiany stóp. To sprawia, że obligacje długoterminowe są mniej atrakcyjne dla inwestorów.
- Taką krzywą można uznać za marker psychologiczny, który może oznaczać, że inwestorzy tracą wiarę w długoterminowy potencjał wzrostu rynku.
- Jednym ze sposobów walki ze spłaszczeniem krzywej dochodowości jest zastosowanie tak zwanej strategii Barbell, równoważącej portfel między obligacjami długoterminowymi i krótkoterminowymi. Ta strategia działa najlepiej, gdy obligacje są „drabinkowe” lub rozłożone w określonych odstępach czasu.
Szczególna uwaga: strategia ze sztangą
Strategia brzana mogą korzystać inwestorów w środowisku spłaszczenia krzywej dochodowości czy Rezerwa Federalna zamierza podnieść stopę funduszy federalnych. Jednak strategia ze sztangą może się nie udać, gdy krzywa dochodowości będzie stroma. Strategia ze sztangą to strategia inwestycyjna, którą można wykorzystać w inwestowaniu i handlowaniu o stałym dochodzie. W strategii sztangowej połowa portfela składa się z obligacji długoterminowych, a resztę z obligacji krótkoterminowych.
Na przykład załóżmy, że spread rentowności wynosi 8%, a inwestor uważa, że krzywa dochodowości się spłaszczy. Inwestor mógł przeznaczyć połowę portfela o stałym dochodzie na 10-letnie obligacje Skarbu USA, a drugą połowę na dwuletnie obligacje amerykańskiego Skarbu Państwa. Dlatego inwestor ma pewną elastyczność i może reagować na zmiany na rynkach obligacji. Jednak portfel może doświadczyć znacznego spadku, jeśli nastąpi gwałtowny wzrost długoterminowych stóp procentowych, co jest spowodowane czasem trwania obligacji długoterminowych.