Nadmiar zwrotów

Co to są nadwyżki zwrotów?

Nadwyżkowe zwroty to zwroty osiągnięte powyżej i poza zwrotem pełnomocnika. Nadwyżkowe zyski będą zależeć od wyznaczonego porównania zwrotu z inwestycji do analizy. Niektóre z najbardziej podstawowych porównań zwrotu obejmują stopę wolną od ryzyka i punkty odniesienia z podobnymi poziomami ryzyka do analizowanej inwestycji.

Zrozumienie nadmiernych zwrotów

Nadmierne zyski są ważnym miernikiem, który pomaga inwestorowi ocenić wydajność w porównaniu z innymi alternatywami inwestycyjnymi. Ogólnie rzecz biorąc, wszyscy inwestorzy liczą na dodatnią nadwyżkę zwrotu, ponieważ zapewnia to inwestorowi więcej pieniędzy, niż mogliby osiągnąć inwestując w innym miejscu.

Nadwyżka zwrotu jest identyfikowana poprzez odjęcie zwrotu z jednej inwestycji od całkowitego procentu zwrotu osiągniętego w innej inwestycji. Przy obliczaniu nadwyżki zwrotu można użyć wielu miar zwrotu. Niektórzy inwestorzy mogą chcieć, aby nadwyżka zwrotu była różnicą między ich inwestycją a stopą wolną od ryzyka. W innych przypadkach nadwyżkę zwrotu można obliczyć w porównaniu z bardzo porównywalnym punktem odniesienia o podobnej charakterystyce ryzyka i zwrotu. Korzystanie z blisko porównywalnych wskaźników to obliczenie zwrotu, które skutkuje miarą nadwyżki zwrotu znaną jako alfa.

Ogólnie rzecz biorąc, porównania zwrotów mogą być dodatnie lub ujemne. Dodatnia nadwyżka zwrotu wskazuje, że inwestycja osiągnęła lepsze wyniki niż jej porównanie, podczas gdy ujemna różnica w zwrotach występuje, gdy inwestycja nie osiąga wyników. Inwestorzy powinni pamiętać, że samo porównanie zwrotów z inwestycji ze wskaźnikiem odniesienia zapewnia nadwyżkę zwrotu, która niekoniecznie uwzględnia wszystkie potencjalne koszty handlowe porównywalnego wskaźnika zastępczego. Na przykład użycie S&P 500 jako punktu odniesienia zapewnia obliczenie nadwyżki zwrotu, które zazwyczaj nie uwzględnia rzeczywistych kosztów wymaganych do zainwestowania we wszystkie 500 akcji w Indeksie ani opłat za zarządzanie za inwestowanie w zarządzany fundusz S&P 500.

Ceny bez ryzyka

Inwestycje pozbawione ryzyka i niskiego ryzyka są często wykorzystywane przez inwestorów, którzy chcą zachować kapitał na różne cele. Amerykańskie obligacje skarbowe są zwykle uważane za najbardziej podstawową formę papierów wartościowych pozbawionych ryzyka. Inwestorzy mogą kupować amerykańskie obligacje skarbowe z terminami zapadalności wynoszącymi jeden miesiąc, dwa miesiące, trzy miesiące, sześć miesięcy, jeden rok, dwa lata, trzy lata, pięć lat, siedem lat, 10 lat, 20 lat i 30 lat. Każdy termin zapadalności będzie miał inny oczekiwany zwrot na krzywej dochodowości amerykańskich obligacji skarbowych. Inne rodzaje inwestycji niskiego ryzyka obejmują certyfikaty depozytowe, rachunki rynku pieniężnego i obligacje komunalne.

Inwestorzy mogą określić nadmierne poziomy zwrotu na podstawie porównań z papierami wartościowymi wolnymi od ryzyka. Na przykład, jeśli Skarb Państwa w ciągu jednego roku zwrócił 2,0%, a akcje technologiczne Facebooka zwróciły 15%, to nadwyżka zwrotu z inwestycji w Facebook wynosi 13%.

Alfa

Często inwestor będzie chciał przyjrzeć się bliżej porównywalnej inwestycji przy określaniu nadwyżki zwrotu. W tym miejscu pojawia się alfa. Alfa jest wynikiem bardziej zawężonych obliczeń, które obejmują tylko punkt odniesienia o porównywalnej charakterystyce ryzyka i zwrotu z inwestycji. Alfa jest zwykle obliczana w zarządzaniu funduszami inwestycyjnymi jako nadwyżka zwrotu, jaką osiąga zarządzający funduszem w stosunku do określonego poziomu odniesienia funduszu. Szeroka analiza zwrotu z akcji może polegać na obliczeniach alfa w porównaniu z indeksem S&P 500 lub innymi indeksami szerokiego rynku, takimi jak Russell 3000. Analizując określone sektory, inwestorzy będą używać indeksów porównawczych, które obejmują akcje w tym sektorze. Na przykład Nasdaq 100 może być dobrym porównaniem alfa dla technologii o dużej kapitalizacji.

Ogólnie rzecz biorąc, aktywni zarządzający funduszami starają się wygenerować dla swoich klientów pewną wartość alfa przekraczającą podany poziom referencyjny funduszu. Zarządzający funduszami pasywnymi będą starać się dopasować stan posiadania i zwrot indeksu.

Rozważmy amerykański fundusz inwestycyjny o dużej kapitalizacji  ,  który ma taki sam poziom ryzyka jak indeks S&P 500. Jeśli fundusz osiągnie zwrot w wysokości 12% w roku, w którym S&P 500 osiągnął tylko 7% wzrost, różnica w wysokości 5% zostanie uznana za  alfa  wygenerowaną przez  zarządzającego funduszem.

Koncepcje nadmiernego zwrotu i ryzyka

Jak wspomniano, inwestor ma możliwość osiągnięcia nadmiernych zwrotów przekraczających porównywalny wskaźnik zastępczy. Jednak wysokość nadwyżki zwrotu jest zwykle związana z ryzykiem. Teoria inwestycji ustaliła, że ​​im większe ryzyko inwestor jest skłonny podjąć, tym większa jest jego szansa na wyższe zyski. W związku z tym istnieje kilka wskaźników rynkowych, które pomagają inwestorowi zrozumieć, czy zwroty i nadwyżki, które osiągają, są warte zachodu.

Beta

Beta to miernik ryzyka określany ilościowo jako współczynnik w analizie regresji, który zapewnia korelację indywidualnej inwestycji z rynkiem (zwykle S&P 500). Beta o wartości jeden oznacza, że ​​inwestycja będzie doświadczać takiego samego poziomu zmienności zwrotu z systematycznych ruchów rynkowych, co indeks rynkowy. Wartość beta powyżej jedności wskazuje, że inwestycja będzie miała większą zmienność zwrotu, a tym samym większy potencjał zysków lub strat. Wartość beta poniżej jedności oznacza, że ​​inwestycja będzie miała mniejszą zmienność zwrotu, a zatem mniejszą zmianę wynikającą z systematycznych efektów rynkowych z mniejszym potencjałem zysku, ale także mniejszą możliwością straty.

Beta jest ważnym wskaźnikiem używanym podczas generowania wykresu Efficient Frontier w celu opracowania linii alokacji kapitału, która definiuje optymalny portfel. Zwroty z aktywów na Efficient Frontier są obliczane przy użyciu następującego modelu wyceny aktywów kapitałowych:

Beta może być pomocnym wskaźnikiem dla inwestorów przy zrozumieniu ich nadmiernych poziomów zwrotu. Skarbowe papiery wartościowe mają współczynnik beta wynoszący w przybliżeniu zero. Oznacza to, że zmiany rynkowe nie będą miały wpływu na zwrot Skarbu Państwa, a 2,0% zarobione z rocznego Skarbu Państwa w powyższym przykładzie jest pozbawione ryzyka. Z drugiej strony Facebook ma beta około 1,30, więc systematyczne ruchy rynkowe, które są pozytywne, doprowadzą do wyższego zwrotu dla Facebooka niż ogólny indeks S&P 500 i odwrotnie.

Alfa Jensena

W zarządzaniu aktywnym alfa menedżera funduszu może służyć jako miernik do oceny ogólnej wydajności menedżera. Niektóre fundusze zapewniają swoim menedżerom opłatę za wyniki, która stanowi dodatkową zachętę dla zarządzających funduszami do przekraczania swoich poziomów odniesienia. W inwestycjach istnieje również wskaźnik znany jako Alfa Jensena. Jensen’s Alpha ma na celu zapewnienie przejrzystości co do tego, jaka część nadwyżki zwrotu zarządzającego była związana z ryzykiem wykraczającym poza benchmark funduszu.

Alfa Jensena jest obliczana przez:

Jensen’s Alpha=Rja-(Rfa+β(Rm-Rfa))Where:Rja=Realized return of the portfolio or investmentRfa=Risk-free rate of return for the tıme serıodβ=Beta of the portfolio of investmentwith respect to the chosen market indexRm=Realized return of the appropriate market index\ begin {aligned} & \ text {Jensen’s Alpha} = R_i – (R_f + \ beta (R_m – R_f)) \\ & \ textbf {gdzie:} \\ & R_i = \ text {Zrealizowany zwrot z portfela lub inwestycji} \\ & R_f = \ text {Stopa zwrotu wolna od ryzyka w danym okresie} \\ & \ beta = \ text {Beta portfela inwestycji} \\ & \ text {w odniesieniu do wybranego indeksu rynkowego} \\ & R_m = \ text {Zrealizowany zwrot odpowiedniego indeksu rynkowego} \\ \ end {aligned}WcześniejszeAlfa Jensena=RjaWcześniejsze-(RfaWcześniejsze+β(RmWcześniejsze-RfaWcześniejsze))gdzie:RjaWcześniejsze=Zrealizowany zwrot portfela lub inwestycjiRfaWcześniejsze=Wolna od ryzyka stopa zwrotu w danym okresieβ=Beta portfela inwestycjiw odniesieniu do wybranego indeksu rynkowegoRmWcześniejsze=Zrealizowany zwrot odpowiedniego indeksu rynkowegoWcześniejsze

Alfa Jensena równa zero oznacza, że ​​osiągnięta wartość alfa dokładnie skompensowała inwestorowi dodatkowe ryzyko podjęte w portfelu. Dodatnia wartość alfa Jensena oznacza, że ​​zarządzający funduszem przekompensował swoim inwestorom nadmierną rekompensatę z tytułu ryzyka, a ujemna wartość alfa Jensena byłaby odwrotna.

Współczynnik Sharpe’a

W zarządzaniu funduszami współczynnik Sharpe’a to kolejna miara, która pomaga inwestorowi zrozumieć ich nadmierny zwrot w kategoriach ryzyka.

Współczynnik Sharpe’a jest obliczany przez:

Im wyższy współczynnik Sharpe’a inwestycji, tym większa rekompensata dla inwestora na jednostkę ryzyka. Inwestorzy mogą porównać współczynniki Sharpe’a dla inwestycji o równych zwrotach, aby zrozumieć, gdzie nadwyżka zwrotu jest bardziej ostrożna. Na przykład dwa fundusze mają roczną stopę zwrotu w wysokości 15% przy współczynniku Sharpe’a 2 do 1. Fundusz o współczynniku Sharpe równym 2 generuje większy zwrot z jednej jednostki ryzyka.

Nadmierny zwrot zoptymalizowanych portfeli

Krytycy funduszy inwestycyjnych i innych aktywnie zarządzanych portfeli twierdzą, że generowanie współczynnika alfa w długim okresie jest prawie niemożliwe, w wyniku czego inwestorom teoretycznie lepiej jest inwestować w indeksy giełdowe lub zoptymalizowane portfele, które zapewniają im odpowiedni poziom. oczekiwanego zwrotu i poziomu nadwyżki zwrotu ponad stopę wolną od ryzyka. Pomaga to w inwestowaniu w zdywersyfikowany portfel, który jest zoptymalizowany pod kątem ryzyka w celu osiągnięcia najbardziej efektywnego poziomu nadwyżki zwrotu w stosunku do stopy wolnej od ryzyka w oparciu o tolerancję ryzyka.

W tym miejscu może wkroczyć linia Efficient Frontier i Capital Market. Efficient Frontier wyznacza granicę zwrotów i poziomów ryzyka dla kombinacji punktów aktywów generowanych przez model wyceny aktywów kapitałowych. Efficient Frontier uwzględnia punkty danych dla każdej dostępnej inwestycji, w którą inwestor może chcieć zainwestować. Po wykreśleniu granicy efektywnej rysowana jest linia rynku kapitałowego, aby dotknąć granicy efektywnej w najbardziej optymalnym punkcie.

Dzięki temu modelowi optymalizacji portfela opracowanemu przez naukowców zajmujących się finansami, inwestor może wybrać punkt wzdłuż linii alokacji kapitału, w który zainwestuje w oparciu o preferencje dotyczące ryzyka. Inwestor z zerową preferencją ryzyka zainwestowałby 100% w papiery wartościowe wolne od ryzyka. Najwyższy poziom ryzyka zainwestowałby 100% w kombinację aktywów sugerowaną w punkcie przecięcia. Inwestowanie 100% w portfel rynkowy zapewni wyznaczony poziom oczekiwanego zwrotu z nadwyżką zwrotu służącą jako różnica w stosunku do stopy wolnej od ryzyka.

Jak pokazano na podstawie modelu wyceny aktywów kapitałowych, linii efektywnej granicy i linii alokacji kapitału, inwestor może wybrać poziom nadwyżki zwrotu, który chce osiągnąć powyżej stopy wolnej od ryzyka, w oparciu o wielkość ryzyka, które chce podjąć.