Euro
Co to jest euro?
Europejskiej Unii Gospodarczej i Walutowej (UGW), lub UE składa się z 27 państw członkowskich, z których 19 przyjęły euro jako oficjalnej waluty.
Kluczowe wnioski
- Europejska Unia Gospodarcza i Walutowa składa się z 27 krajów członkowskich, z których 19 przyjęło euro (EUR) jako swoją oficjalną walutę.
- Główną korzyścią wynikającą z wprowadzenia euro jest usunięcie ryzyka kursowego z przedsiębiorstw i instytucji finansowych strefy euro działających w coraz bardziej zglobalizowanej gospodarce.
- Krytycy euro argumentują, że jego przyjęcie pociągnęło za sobą negatywne konsekwencje, takie jak przyznanie EBC uprawnień do ustalania polityki pieniężnej dla całej strefy euro.
Zrozumieć euro
UE wprowadziły euro w 1999 roku i fizycznych monet euro i notatki papieru zostały wprowadzone w roku 2002. Symbol „euro” jest skrótem dla euro i jest to dolara.
Euro jest walutą narodową państw członkowskich UE, które je przyjęły, w tym Austrii, Belgii, Finlandii, Francji, Niemiec, Grecji, Irlandii, Włoch, Luksemburga, Holandii, Portugalii, Hiszpanii, Cypru, Estonii, Łotwy, Litwy, Malta, Słowacja i Słowenia. Kraje te tworzą strefę euro, region, w którym euro służy jako wspólna waluta krajowa. Ponadto cztery inne kraje spoza UE (Andora, Watykan, San Marino i Monako) używają euro jako oficjalnej waluty, a kilka krajów ma swoje waluty powiązane z euro.
Europejski Bank Centralny (EBC) ma za zadanie podwójnych mandatów zachowanie wartości euro i utrzymanie stabilności cen w Unii Europejskiej. EBC wraz z krajowymi bankami centralnymi wszystkich państw członkowskich UE, w tym tych, które nie przyjęły euro, podlega Europejskiemu Systemowi Banków Centralnych (ESBC).
Główną korzyścią wynikającą z wprowadzenia euro jest usunięcie ryzyka kursowego z przedsiębiorstw i instytucji finansowych strefy euro działających w coraz bardziej zglobalizowanej gospodarce. Z drugiej strony, krytycy euro argumentują, że jego przyjęcie pociągnęło za sobą negatywne konsekwencje, takie jak przyznanie EBC uprawnień do ustalania polityki pieniężnej dla całej strefy euro. Eliminuje to zdolność krajów członkowskich UE do wdrażania polityki pieniężnej dostosowanej do ich gospodarek i pozostawia je zamkniętymi w polityce przyjętej dla całej strefy euro. Ta brak elastyczności może czasami mieć szkodliwe konsekwencje dla krajów członkowskich, ponieważ lokalne warunki monetarne mogą znacznie różnić się od reszty strefy euro.
Inną krytyką wobec euro jest to, że jego wartość jest ściśle powiązana z niemiecką gospodarką, a cierpią na tym inne mniejsze kraje, które znajdują się na różnych etapach cyklu gospodarczego. Na przykład, jeśli niemiecka gospodarka kwitnie, euro prawdopodobnie będzie wysokie. Jeśli jednak inny kraj przeżywa spowolnienie gospodarcze, przydałoby mu się ulga ze słabszą walutą, a w ramach reżimu euro często nie jest to możliwe.