Efficient Frontier

Co to jest wydajna granica?

Granica efektywna to zbiór optymalnych portfeli, które oferują najwyższy oczekiwany zwrot przy określonym poziomie ryzyka lub najniższe ryzyko przy danym poziomie oczekiwanego zwrotu. Portfele, które znajdują się poniżej granicy efektywności, są nieoptymalne, ponieważ nie zapewniają zwrotu wystarczającego do poziomu ryzyka. Portfele, które skupiają się na prawo od granicy efektywnej, są nieoptymalne, ponieważ wiążą się z wyższym poziomem ryzyka dla określonej stopy zwrotu.

Zrozumieć Efficient Frontier

Efektywna teoria granic została wprowadzona przez laureata Nagrody Nobla Harry’ego Markowitza w 1952 roku i jest kamieniem węgielnym nowoczesnej teorii portfela (MPT).1 Efektywne portfele (inwestycje) stóp granicznych w skali zwrotu (oś y) versus ryzyko (oś x). Złożona roczna stopa wzrostu (CAGR) inwestycji jest powszechnie stosowana jako składnik zwrotu, podczas gdy odchylenie standardowe (w ujęciu rocznym) przedstawia miarę ryzyka.

Granica efektywna przedstawia graficznie portfele, które maksymalizują zwrot z podjętego ryzyka. Zwroty zależą od kombinacji inwestycji, które składają się na portfel. Odchylenie standardowe papieru wartościowego jest równoznaczne z ryzykiem. W idealnym przypadku inwestor stara się zapełnić portfel papierami wartościowymi oferującymi wyjątkowe zwroty, ale których połączone odchylenie standardowe jest niższe niż odchylenie standardowe poszczególnych papierów wartościowych. Im mniej zsynchronizowane papiery wartościowe (niższa kowariancja), tym niższe odchylenie standardowe. Jeśli ta kombinacja optymalizacji paradygmatu zwrotu z ryzykiem zakończy się sukcesem, wówczas ten portfel powinien ustawić się wzdłuż efektywnej linii granicznej.

Kluczowym odkryciem koncepcji była korzyść z dywersyfikacji wynikająca z krzywizny efektywnej granicy. Krzywizna jest integralną częścią ujawnienia, w jaki sposób dywersyfikacja poprawia profil ryzyka / zysku portfela. Ujawnia również, że istnieje malejący krańcowy zwrot ryzyka. Zależność nie jest liniowa. Innymi słowy, dodanie większego ryzyka do portfela nie daje takiej samej kwoty zwrotu. Portfele optymalne, które obejmują granicę efektywną, mają zwykle wyższy stopień dywersyfikacji niż portfele nieoptymalne, które są zwykle mniej zdywersyfikowane.

Efektywna granica i nowoczesna teoria portfela mają wiele założeń, które mogą nie odzwierciedlać właściwie rzeczywistości. Na przykład jednym z założeń jest to, że zwroty z aktywów mają rozkład normalny. W rzeczywistości w przypadku papierów wartościowych mogą wystąpić zwroty (znane również jako ryzyko ogona ), które są o więcej niż trzy odchylenia standardowe od średniej  w ponad 0,3% obserwowanych wartości. W związku z tym mówi się, że zwroty z aktywów mają rozkład leptokurtyczny lub rozkład ciężko-ogonowy.

Ponadto Markowitz zakłada w swojej teorii kilka założeń, na przykład, że inwestorzy są racjonalni i unikają ryzyka, gdy jest to możliwe; nie ma wystarczającej liczby inwestorów, aby wpływać na ceny rynkowe; a inwestorzy mają nieograniczony dostęp do pożyczania i pożyczania pieniędzy po stopie procentowej wolnej od ryzyka. Jednak rzeczywistość udowadnia, że ​​na rynku są inwestorzy irracjonalni i skłaniający się ku ryzyku, są duzi uczestnicy rynku, którzy mogliby wpływać na ceny rynkowe, a także inwestorzy, którzy nie mają nieograniczonego dostępu do zaciągania pożyczek.

Optymalny portfel

Jednym z założeń dotyczących inwestowania jest to, że wyższy stopień ryzyka oznacza wyższy potencjalny zwrot. I odwrotnie, inwestorzy, którzy podejmują niskie ryzyko, mają niski potencjalny zwrot. Zgodnie z teorią Markowitza istnieje optymalny portfel, który można zaprojektować z zachowaniem idealnej równowagi między ryzykiem a zyskiem. Optymalny portfel nie obejmuje po prostu papierów wartościowych o największych potencjalnych zwrotach lub papierów wartościowych o niskim ryzyku. Optymalny portfel ma na celu zbilansowanie papierów wartościowych o największej potencjalnej stopie zwrotu z akceptowalnym stopniem ryzyka lub papierów wartościowych o najniższym stopniu ryzyka dla danego poziomu potencjalnego zwrotu. Punkty na wykresie ryzyka i oczekiwanych zwrotów, w których znajdują się optymalne portfele, nazywane są efektywną granicą.

Załóżmy, że inwestor poszukujący ryzyka korzysta z efektywnej granicy przy wyborze inwestycji. Inwestor wybrałby papiery wartościowe, które znajdują się na prawym końcu efektywnej granicy. Na prawym końcu efektywnej granicy znajdują się papiery wartościowe, co do których oczekuje się, że będą obarczone wysokim stopniem ryzyka w połączeniu z wysokimi potencjalnymi zwrotami, co jest odpowiednie dla inwestorów o wysokiej tolerancji na ryzyko. I odwrotnie, papiery wartościowe, które znajdują się na lewym końcu efektywnej granicy, byłyby odpowiednie dla inwestorów unikających ryzyka.

Często Zadawane Pytania