Wyznaczenie dywidendy
Co to jest przypisanie dywidendy?
Imputacja dywidend to polityka podatkowa stosowana w Australii i kilku innych krajach, która eliminuje podwójne opodatkowanie wypłat gotówki od korporacji do jej udziałowców.
Argumentem za przypisywaniem dywidend jest to, że dywidendy, jak jest to zwykle traktowane w prawie podatkowym, są przykładem podwójnego opodatkowania. Oznacza to, że korporacja zapłaciła podatki od dochodu, który następnie przekazuje akcjonariuszom w postaci dywidend. Ten dochód po opodatkowaniu jest następnie ponownie opodatkowany, gdy akcjonariusz zgłasza dywidendy jako dochód.
Kluczowe wnioski
- Imputacja dywidendy to proces eliminacji podwójnego opodatkowania wypłat pieniężnych ze spółek na rzecz ich akcjonariuszy.
- Korporacje płacą podatki od swoich dochodów. Część tego dochodu jest przekazywana inwestorom w postaci dywidend, którzy następnie płacą podatki od tego dochodu. Nazywa się to podwójnym opodatkowaniem.
- Imputacja dywidendy jest praktykowana w wielu krajach na całym świecie, takich jak Australia.
- Wiele prominentnych krajów praktykowało przypisywanie dywidend, ale od tego czasu zaprzestało tej praktyki, np. Wielka Brytania i Niemcy
- Tam, gdzie praktykuje się przypisywanie dywidend, odbywa się to głównie poprzez ulgi podatkowe oferowane akcjonariuszom, które służą do kompensacji podatków.
- Zwolennicy przypisywania imputacji argumentują, że podwójne opodatkowanie powoduje, że przedsiębiorstwa unikają emisji akcji w celu pozyskania kapitału i zatrzymania dochodu, zamiast rozdzielać go między akcjonariuszy, co negatywnie wpływa na wzrost gospodarczy.
Zrozumienie przypisywania dywidendy
Podwójne opodatkowanie jest zarządzane za pomocą ulg podatkowych. Poprzez wykorzystanie ulg podatkowych zwanych ulgami frankującymi lub ulgami podatkowymi przypisanymi umownie, organy podatkowe są powiadamiane, że spółka zapłaciła już wymagany podatek dochodowy od dochodu, który wypłaca jako dywidendy. Akcjonariusz nie jest wówczas winien podatku od dochodu z dywidend.
Na przykład na stronie Australian Gov. Taxation Office stwierdza się: „Chociaż odbiorcy są opodatkowani od pełnej kwoty zysku reprezentowanego przez dystrybucję i związane z nią kredyty frankujące, mogą oni odliczyć podatek już zapłacony przez podmiot podatku dochodowego od osób prawnych. ”
Dystrybucja obejmuje kredyty frankujące i jest następnie wykorzystywana do kompensowania podatków.
Oświadczenie dotyczące dywidendy będzie zawierało szczegóły dotyczące kwoty dywidendy, określając ulgę podatkową i zostanie odliczone od rocznego dochodu podlegającego opodatkowaniu.
Polisa ta jest znana jako przypisanie imputacji, ponieważ przypisuje lub „przypisuje” podatki należne od korporacji jej udziałowcom.
Australia, Kanada, Chile, Korea, Meksyk i Nowa Zelandia wprowadziły systemy imputacji dywidend.
Zwolennicy przypisywania imputacji argumentują, że to podwójne opodatkowanie powoduje, że korporacje wolą przejmowanie długów niż emisję akcji, gdy chcą zdobyć gotówkę. Mogą również sprawić, że spółki będą bardziej skłonne do zatrzymywania gotówki niż do dystrybucji jej wśród akcjonariuszy. Ich skutkiem jest spowolnienie wzrostu gospodarczego.
Imputacja dywidendy na całym świecie
W krajach, w których oferowane jest imputacja dywidendy, jest ona zazwyczaj oferowana jako ulga podatkowa. Oznacza to, że podlegający opodatkowaniu dochód akcjonariusza z tytułu dywidend jest pomniejszany o ulgę odzwierciedlającą podatki zapłacone przez spółkę od wypłaconych środków pieniężnych.
Imputacja dywidend ma mieszaną historię w różnych krajach, ponieważ okoliczności systemu podatkowego każdego kraju skłaniają do różnych zastosowań. Dziewięć krajów, które kiedyś zaproponowały takie rozwiązanie, zmieniło lub zaprzestało tej praktyki.6 Do tych krajów należą:
- Zjednoczone Królestwo
- Irlandia
- Niemcy
- Singapur
- Włochy
- Finlandia
- Francja
- Norwegia
- Malezja
Na przykład Wielka Brytania i Irlandia oferowały wcześniej częściowe zaliczenie na poczet ulg podatkowych, które skutecznie zmniejszyły opodatkowanie dywidend o 12,5% do 25%.
Częściowe przypisanie w Zjednoczonym Królestwie zapewniło zwrot 20% w stosunku do 33% stawki podatku od osób prawnych. Jednak począwszy od 1997 r. Rząd odszedł od tej polityki, najpierw eliminując zwrot dla akcjonariuszy zwolnionych z podatku, w tym fundusze emerytalne. W 1999 r. Stawka refundacji została obniżona do 10%.
Niemcy, Finlandia, Norwegia i Francja wszystkie poprzednio oferowały pełny podział dywidendy. Francja zaoferowała ulgi podatkowe w wysokości 50% wartości nominalnej dywidendy.
Niemcy zrezygnowały z programu imputacji dywidend z zamiarem obniżenia krajowej stawki podatku dochodowego od osób prawnych. Podobnie Finlandia obniżyła swoją stawkę podatku dochodowego od osób prawnych po uchyleniu przypisania dywidendy. Z drugiej strony Norwegia nie obniżyła stawki podatku dochodowego od osób prawnych po zakończeniu przypisywania dywidendy.
Po uchyleniu imputacji większość tych krajów opodatkowała dywidendy według stawki 50% lub wyższej.