Dom Dyskontowy

Co to jest dyskont?

W świecie finansów dom dyskontowy to firma specjalizująca się w handlu, dyskontowaniu i negocjowaniu weksli lub weksli. Jego transakcje są zwykle przeprowadzane na dużą skalę, przy czym transakcje obejmują również obligacje rządowe i bony skarbowe.

Domy dyskontowe, znane również jako brokerzy rachunków, działały głównie w Wielkiej Brytanii, odgrywając kluczową rolę w tamtejszym systemie finansowym do połowy lat 90. Nie istnieją już jako oddzielne instytucje finansowe, chociaż niektóre nadal pozostają w Indiach i innych krajach.

Zrozumieć dyskonta

Pochodzące z lat dwudziestych XIX wieku domy dyskontowe znajdowały się niegdyś w samym sercu londyńskiego systemu rynku pieniężnego. W rzeczywistości służyli jako pożyczkodawcy, którzy uczestniczą w kupowaniu i dyskontowaniu weksli i innych produktów finansowych, takich jak papiery wartościowe rynku pieniężnego, niektóre obligacje rządowe i akcepty bankowe (BA). Zapewniając gotowy rynek dla krótkoterminowych papierów wartościowych gwarantowanych przez rząd i innych instrumentów rynku pieniężnego oraz dyskontując krótkoterminowe zobowiązania innych instytucji finansowych potrzebujących funduszy, zapewniły płynność na wtórnym rynku pieniężnym.

Dom dyskontowy specjalizujący się w dyskontowaniu krótkoterminowych finansowych papierów wartościowych i pośrednik między pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą, negocjując zakup różnych certyfikatów depozytowych (CD), papierów komercyjnych i innych wymienionych powyżej instrumentów rynku pieniężnego o wartości niższej niż nominalna. Poprzez te krótkoterminowe papiery wartościowe pożyczały środki od banków komercyjnych po oprocentowaniu niższym od rynkowego i pożyczały te środki pożyczkobiorcom po nieco wyższym oprocentowaniu. Zysk domu dyskontowego stanowiła różnica stóp procentowych.

Banki dyskontowe i system finansowy

Bank Anglii (BoE) zajmuje się bezpośrednio z domów ze zniżkami przeciwdziałać niedoborów dnia na dzień funduszy i kredytów na rynku międzybankowym. Aby regulować podaż pieniądza w gospodarce, Bank prowadzi operacje otwartego rynku polegające na zwiększaniu lub zawężaniu wolumenu posiadanych aktywów. Kiedyś robił to wyłącznie poprzez oferowanie pożyczek domom dyskontowym za pośrednictwem papierów komercyjnych lub papierów wartościowych wspieranych przez rząd.

Domy dyskontowe wykorzystywały kredyty do zakupu papierów wartościowych rynku pieniężnego od banków komercyjnych, umożliwiając tym bankom zaspokojenie ich tymczasowego zapotrzebowania na fundusze pożyczkowe lub rezerwy gotówkowe. W ten sposób domy dyskontowe pełniły rolę pośredników między bankiem centralnym a komercyjnym systemem bankowym w Anglii. Zwiększając lub zmniejszając stopę dyskontową – stopę, po której bank centralny pożycza rezerwy swojemu systemowi bankowemu – Bank Anglii może kontrolować koszt pożyczki, aw efekcie podaż pieniądza.

Dom dyskontowy nie musiał jednak najpierw pożyczać środków z banku centralnego, aby udzielać pożyczek bankom komercyjnym. Funkcjonował również w scenariuszu odwrotnym. Banki potrzebujące funduszy sprzedawałyby papiery komercyjne dyskontowi, który wziął niewielki spread z transakcji. Bony te byłyby sprzedawane instytucjom z nadwyżką gotówki, która zapewniałaby środki na pożyczkę. Z kolei Bank Anglii redyskontowe rachunki za dom dyskontowej, a tym samym utrzymuje bezpośredni związek z rynkiem pieniężnym i poziomu stóp procentowych w gospodarce.

Spadek Domu Dyskontowego

Wywodzący się z nieformalnej sieci brokerów wekslowych, którzy kupowali weksle i sprzedawali je Bankowi Anglii, system domów dyskontowych został formalnie ustanowiony w Wielkiej Brytanii po krachu finansowym w 1825 r. Pozostał praktycznie niezmieniony przez 150 lat. Było 12 domów dyskontowych, wszystkie z siedzibą w City (londyńska dzielnica finansowa) i miały one monopol na codzienne transakcje z Bankiem Anglii w zakresie weksli oraz, w mniejszym stopniu, w loszkach (papiery wartościowe rządu brytyjskiego, podobne do Amerykańskie bony skarbowe i obligacje).

Handel elektroniczny, uruchomienie rynków instrumentów pochodnych oraz rozwój rynku repo zaczęły stwarzać konkurencję dla usług domów dyskontowych na początku lat 80-tych. Ale ich śmierć zabrzmiała w połowie lat 90., kiedy Bank Anglii rozpoczął radykalną restrukturyzację sposobu ustalania stóp procentowych i regulowania podaży pieniądza. W 1996 r. Zakończył uprzywilejowaną pozycję domów dyskontowych, otwierając transakcje krótkoterminowymi instrumentami rynku pieniężnego dla szerokiego wachlarza banków, towarzystw budowlanych i firm papierów wartościowych z siedzibą zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i za granicą.

W ciągu dwóch lat prawie wszystkie domy dyskontowe przestały istnieć.