Teoria decyzji
Co to jest teoria decyzji?
Teoria decyzji jest interdyscyplinarnym podejściem do podejmowania decyzji, które są najkorzystniejsze w niepewnym środowisku.
Kluczowe wnioski
- Teoria decyzji jest interdyscyplinarnym podejściem do podejmowania decyzji, które są najkorzystniejsze w niepewnym środowisku.
- Teoria decyzji łączy psychologię, statystykę, filozofię i matematykę w celu analizy procesu podejmowania decyzji.
- Opisowy, nakazowy i normatywny to trzy główne obszary teorii decyzji, a każdy z nich bada inny typ podejmowania decyzji.
Zrozumienie teorii decyzji
Teoria decyzji łączy psychologię, statystykę, filozofię i matematykę w celu analizy procesu podejmowania decyzji. Teoria decyzji jest ściśle związana z teorią gier i jest badana w kontekście zrozumienia działań i decyzji leżących u podstaw działań, takich jak aukcje, ewolucja i marketing.
Istnieją trzy główne obszary teorii decyzji. Każdy bada inny rodzaj podejmowania decyzji.
- Opisowa teoria decyzji: opisuje typowy sposób, w jaki podmioty podejmują decyzje – niektóre z nich są racjonalne, niektóre intuicyjne, a niektóre całkiem irracjonalne.
- Preskryptywna teoria decyzji: stara się zapewnić wytyczne dla agentów, aby mogli podejmować najlepsze możliwe decyzje w niepewnych ramach decyzyjnych.
- Normatywna teoria decyzji: dostarcza wskazówek dotyczących podejmowania decyzji przy danym zestawie wartości.
Ramy teorii decyzji ogólnie identyfikują trzy typy klas decyzji:
- Decyzje z pewnością: obfitość informacji prowadzi do oczywistej decyzji
- Decyzje w warunkach niepewności: analiza znanych i nieznanych zmiennych prowadzi do najlepszej decyzji probabilistycznej.
- Decyzje w konflikcie: podejście reaktywne, które obejmuje przewidywanie potencjalnych konsekwencji decyzji przed podjęciem decyzji.
Decyzja pod niepewnością: dylemat więźnia
Typowy przykład teorii decyzji wywodzi się z dylematu więźnia, w którym dwie osoby stają przed niepewną decyzją, której wynik nie zależy tylko od ich osobistej decyzji, ale także od decyzji drugiej osoby. Ponieważ obie strony nie wiedzą, jakie działania podejmie druga osoba, skutkuje to niepewnymi ramami decyzyjnymi. Podczas gdy matematyka i modele statystyczne określają, jaka powinna być optymalna decyzja, psychologia i filozofia wprowadzają czynniki ludzkiego zachowania, aby zasugerować najbardziej prawdopodobny wynik.