Internacjonalizacja walut

Co to jest umiędzynarodowienie waluty?

Waluta internacjonalizacja jest powszechne stosowanie waluty poza granicami kraju jego wydania. Poziom umiędzynarodowienia waluty dla danej waluty zależy od popytu, jaki mają inne kraje na tę walutę. Takie waluty będą również zazwyczaj utrzymywane jako waluty rezerwowe, a nawet mogą stać się walutami bezpiecznej przystani.

Zrozumienie internacjonalizacji waluty

Ważnym aspektem umiędzynarodowienia waluty jest to, że dana waluta jest używana nie tylko w transakcjach z rezydentami tego kraju, ale także w transakcjach między nierezydentami; oznacza to, że nierezydenci używają go zamiast własnych walut krajowych podczas dokonywania transakcji dotyczących towarów, usług lub aktywów finansowych.

Czego wymaga internacjonalizacja waluty

Bank Rozrachunków Międzynarodowych (BIS) zwraca uwagę na kilka ważnych cech, które powinny znajdować się w miejscu dla internacjonalizacji. Najważniejsze jest to, że rząd kraju emitującego nie ma żadnych ograniczeń dotyczących kupna lub sprzedaży tej waluty przez jakikolwiek podmiot.

Po drugie, eksporterzy, czy to z danego kraju, czy z innych krajów, muszą mieć możliwość fakturowania swojego eksportu w tej walucie – na przykład w 2007 r. 72% azjatyckiego eksportu do Japonii było denominowanych w dolarach amerykańskich (USD), a nie w eksporterach „waluty narodowe lub jen japoński (JPY). Oczywiście wiele towarów jest również wycenianych na całym świecie w dolarach.

Po trzecie, szereg podmiotów, w tym prywatne i oficjalne firmy oraz banki, a także osoby fizyczne, powinno być w stanie utrzymać żądane kwoty. Jeśli zagraniczne banki centralne utrzymują wystarczająco dużo, wówczas waluta stanie się walutą rezerwową. Najbardziej dominującą walutą rezerwową jest USD, a euro (EUR) i jen japoński znajdują się na drugim i trzecim miejscu.

Wreszcie, zarówno krajowe, jak i zagraniczne firmy i instytucje powinny mieć możliwość emitowania instrumentów rynkowych w walucie tego kraju, niezależnie od miejsca emisji. Na przykład euroobligacja może zostać sprzedana na rynku wschodzącym inwestorom europejskim, ale może być denominowana w USD; lub amerykańska firma może wyemitować obligacje dolarowe w Azji.

Korzyści z internacjonalizacji waluty

Kraj, którego waluta jest umiędzynarodowiona, ma szereg korzyści. Zapewnia większą pewność rezydentom, którzy mogą denominować transakcje zagraniczne w swojej walucie krajowej. Mogą również zaciągać pożyczki na rynkach zagranicznych bez ponoszenia ryzyka kursowego, co potencjalnie umożliwia im znalezienie tańszego finansowania.

Ogólnie rzecz biorąc, popyt na walutę powinien obniżyć stopy procentowe, a tym samym pomóc obniżyć krajowy koszt kapitału. Chociaż potencjalny koszt umiędzynarodowienia mógłby mieć skutki destabilizujące, gdyby utrata zaufania za granicą doprowadziła do wyprzedaży aktywów denominowanych w walucie, większość głównych walut ma duże krajowe rynki długu, które mogłyby działać jako amortyzator w takim scenariuszu.