Konglomerat Boom
Czym był Conglomerate Boom?
Boom na konglomeraty był okresem szybkiego wzrostu liczby konglomeratów, czyli dużych korporacji złożonych z wielu firm z wielu i często niepowiązanych ze sobą dziedzin lub branż. Ożywienie konglomeratów nastąpiło w okresie po II wojnie światowej, częściowo dzięki niskim stopom procentowym, które pomogły w finansowaniu wykupów lewarowanych.
Szereg ekonomicznych wiatrów połączył się, aby stworzyć środowisko, które wspierało kwitnącą klasę średnią. Boom na konglomerat zbiegł się z okresem uważanym obecnie za Złoty Wiek Kapitalizmu.
Kluczowe wnioski
- Boom na konglomeraty odnosi się do okresu w gospodarce USA, w latach 60. XX wieku, kiedy wielkie korporacje wykupiły kilka firm z wielu lub niepowiązanych ze sobą dziedzin.
- Niskie stopy procentowe i zmienny rynek akcji były głównymi przyczynami boomu konglomeratowego.
- Wysokie stopy procentowe i reagonomia zakończyły erę konglomeratów w gospodarce amerykańskiej.
Zrozumienie Conglomerate Boom
Boom na konglomeraty nastąpił w latach sześćdziesiątych XX wieku dzięki niskim stopom procentowym i rynkowi, który wahał się od hossy do niedźwiedzia, co zapewnia dobre możliwości wykupu przedsiębiorstwom.
Pochodzenie Conglomerate Boom
Wyzwalaczem boomu na konglomeraty była ustawa Celler-Dekefauver Act z 1950 r., Która zakazała firmom rozwoju poprzez przejęcia ich konkurentów lub dostawców. W związku z tym organizacje zaczęły szukać rozwoju gdzie indziej i przejmowały firmy w niepowiązanych dziedzinach.
Firmy te zostały spakowane w modelu firma jako portfel. Jednak kiedy stopy procentowe zaczęły ponownie rosnąć w latach siedemdziesiątych, wiele największych konglomeratów zostało zmuszonych do wydzielenia lub sprzedaży wielu przejętych firm, zwłaszcza gdy zrobiły to tylko po to, aby zaciągnąć więcej pożyczek i nie udało im się zwiększyć wydajność wchłoniętych przez siebie firm.
Federalna Komisja Handlu również zaniepokoiła się władzą sprawowaną przez konglomeraty i rozpoczęła badanie ich ksiąg rachunkowych, co doprowadziło do rozpadu wielu firm. Towarzyszyła temu popularność przejęć „bust-up” po dojściu do władzy Ronalda Reagana. Finansiści kupowali duże konglomeraty i sprzedawali ich części z zyskiem.
Niektóre konglomeraty utrzymały się i udowodniły, że konglomeraty mogą być korzystne, zwłaszcza jeśli są dobrze zdywersyfikowane. Na przykład Berkshire Hathaway to holding będący konglomeratem, który od lat działa bardzo pomyślnie.
Formy konglomeratu dzisiaj
Obecnie, zwłaszcza w gospodarkach rozwiniętych, takich jak Stany Zjednoczone, siłę przetargową konglomeratów korporacyjnych prześciga postęp na rynkach kapitałowych. Na przykład wiele prywatnych firm typu monoline ma dostęp do tego samego, jeśli nie większego, poziomu kapitału, co nawet największe konglomeraty z przeszłości.
Jako taka, jako strategia biznesowa lub strategia wzrostu, stanie się konglomeratem nie zapewnia takich samych korzyści skali, jak kiedyś. W rzeczywistości nierzadko zdarza się, że ludzie nazywają rynek prywatny nowym rynkiem publicznym: aby pozyskać znaczny kapitał, firma po prostu nie musi już być przedmiotem publicznego obrotu. Rozwój kapitału wysokiego ryzyka i kapitału prywatnego odegrał dużą rolę w tej zmianie.
Ponadto wiele firm woli dziś specjalizować się w tym, co znają najlepiej, wynajmując, licencjonując lub współpracując z innymi, uzupełniającymi się firmami. Doprowadziło to do niegdyś świętych operacyjnych ekonomii skali, które, jak się uważa, przenikają przez konglomeraty.
Przykład Conglomerate Boom
Ling-Temco-Vought (LTV) był konglomeratem, który dojrzał w okresie boomu lat 60. Firma z siedzibą w Dallas rozpoczęła swoją działalność jako firma wykonawcza w branży elektrycznej w 1947 roku, założona przez przedsiębiorcę Jamesa Linga.
Ling, były żołnierz marynarki wojennej, miał talent do ryzyka. W 1959 roku kupił Altec Electronics, producenta systemów stereo, a następnie przejął Temco Aircraft, firmę zajmującą się pociskami rakietowymi. Do 1960 roku LTV stało się czternastą co do wielkości firmą przemysłową w USA. Kolejne przejęcia firmy były zróżnicowane i obejmowały firmę farmaceutyczną, firmę produkującą przewody i kable oraz firmę produkującą artykuły sportowe.
Wycena akcji spółki osiągnęła nowe maksima, umożliwiając Ling dalsze czerpanie kapitału na kolejne przejęcia. „Jest teoretycznie możliwe, że całe Stany Zjednoczone staną się jednym wielkim konglomeratem, któremu przewodniczy James L. Ling” – ogłosił Saturday Evening Post w 1968 roku. Firmy Linga osiągały przychody dzięki sprytnym praktykom księgowym, ale nie przynosiły zysków.
Ale domek z kart szybko się rozpadł. Departament Sprawiedliwości rozprawił się z LTV po przejęciu firmy stalowej. Cena akcji spadła z 169 USD w 1967 r. Do 4,25 USD w 1970 r., Kiedy James Ling został wyrzucony z firmy, którą założył. LTV przetrwała w takiej czy innej formie do lat 80-tych, sprzedając swoje aktywa i zmieniając nazwę na firmę stalową. Ostatecznie LTV zamknięto w 2000 roku.