Krajowy współczynnik oszczędności
Jaka jest krajowa stopa oszczędności?
Krajowa stopa oszczędności mierzy kwotę dochodu oszczędzanego przez gospodarstwa domowe, przedsiębiorstwa i rządy. Jest to wskaźnik ekonomiczny śledzony przez Biuro Analiz Ekonomicznych (BEA)Departamentu Handlu USA. Zasadniczo analizuje różnicę między dochodem a konsumpcją narodu i jest miernikiem kondycji finansowej narodu, ponieważ inwestycje są generowane dzięki oszczędnościom.
Kluczowe wnioski
- Krajowa stopa oszczędności to PKB, który jest oszczędzany, a nie wydawany w gospodarce.
- Oblicza się go jako różnicę między dochodem a konsumpcją narodu podzieloną przez dochód.
- Krajowa stopa oszczędności jest wskaźnikiem stanu zdrowia narodu, ponieważ pokazuje trendy w oszczędnościach, które prowadzą do inwestycji.
- Oszczędności gospodarstw domowych mogą być źródłem pożyczek dla rządów w celu zapewnienia środków na roboty publiczne i potrzeby infrastrukturalne.
Zrozumienie krajowej stopy oszczędności
Krajowa stopa oszczędności uwzględnia dochody i wydatki osobiste osób fizycznych, dochody przedsiębiorstw oraz podatki i wydatki rządu. Stopa ta może być nieco myląca, ponieważ rządy zwykle wykazują deficyt, który obniżyłby krajową stopę oszczędności.
Stopa ta jest wskaźnikiem kondycji finansowej i inwestycji, zwłaszcza że oszczędności gospodarstw domowych mogą być źródłem pożyczek dla rządów, przeznaczanych na roboty publiczne i potrzeby infrastrukturalne.
Obliczanie krajowej stopy oszczędności
Pierwszym czynnikiem przy obliczaniu krajowej stopy oszczędności są dochody narodowe i rachunki produktów. Zapewnia to Biuro Analiz Ekonomicznych, które klasyfikuje pieniądze sektora prywatnego i publicznego jako dochód, konsumpcję i oszczędności. Krajowa stopa oszczędności przedstawia się zatem następująco:
Krajowa stopa oszczędności = (dochód – konsumpcja) / dochód
Czynniki wpływające na krajową stopę oszczędności
Zachowania gospodarstw domowych oraz podmiotów publicznych i prywatnych w zakresie wydatków zbiorowych mogą szybko wpłynąć na kierunek krajowej stopy oszczędności. Nawet jeśli dochody wzrosną, jeśli wzrośnie również stopa konsumpcji, stopa oszczędności nie ulegnie poprawie, aw niektórych przypadkach może nawet spaść.
Plany emerytalne, takie jak 401 (k) i IRA, stanowią dużą część oszczędności, które przyczyniają się do inwestycji. Nie są one uważane za nakłady kosztowe i dlatego są uwzględnione w krajowej stopie oszczędności. Wśród osób może pojawić się negatywne przekonanie, że ogólne zyski generowane przez programy emerytalne przyniosą więcej niż wystarczający dochód na emeryturę, co prowadzi do tego, że gospodarstwa domowe nie oszczędzają więcej swoich dochodów, co z kolei zmniejszyłoby potencjał wyższej krajowej stopy oszczędności.
Mogą istnieć również programy emerytalne wspierane przez rząd, opłacane z podatków osób, które obecnie pracują. Może to przyczynić się do tendencji do oszczędzania mniejszych pieniędzy przez gospodarstwa domowe w oczekiwaniu na skorzystanie z takich programów.
W przypadkach, gdy gospodarstwa domowe nie mają dostępu do dotowanych funduszy emerytalnych, muszą skupić się na odkładaniu większej ilości własnych pieniędzy na emeryturę, co z kolei podniosłoby krajową stopę oszczędności.
Krajowa stopa oszczędności, mierzona jako odsetek produktu krajowego brutto zaoszczędzonego przez gospodarstwa domowe, może służyć jako barometr wzrostu w danym kraju.