Waluta uzupełniająca

Co to jest waluta uzupełniająca?

Waluta uzupełniająca to każda waluta, która nie jest walutą krajową,  ale została dopuszczona do użytku w określonych warunkach w danym kraju. Waluta uzupełniająca nie jest przeznaczona do użytku jako podstawowy środek wymiany w gospodarce; jest tworzony przez prywatnych obywateli, grupy rzeczników lub publiczne organy regulacyjne w celu tworzenia rynków równoległych dla określonych towarów i usług lub w określonym regionie geograficznym.

Celem waluty uzupełniającej jest regulacja gospodarki lub osiągnięcie określonego celu społecznego, środowiskowego lub politycznego.

Zrozumienie waluty uzupełniającej

Waluty uzupełniające nie mają na celu zastąpienia waluty krajowej danego kraju. W zależności od rodzaju waluty uzupełniającej istnieje kilka wyraźnych wad w porównaniu z walutą krajową, w tym fakt, że mogą one być ograniczone pod względem użytkowania oraz, w zależności od procesu emisji, podatne na zmienność i inflację. Zamiast oferować prawdziwą alternatywną walutę, większość walut uzupełniających ma cele społeczne o ograniczonym zakresie.

Jednym z najbardziej znanych przykładów waluty uzupełniającej jest BerkShares. BerkShares to lokalna waluta, której można używać tylko w regionie Berkshire w stanie Massachusetts. Skonfigurowany jako eksperyment organizacji non-profit, aby zachęcić do lokalnych wydatków i inwestycji, obecnie ponad 400 firm akceptuje BerkShares jako formę płatności.

BerkShares są czasami nazywane walutą wspólnotową, co można uznać za podkategorię w walutach uzupełniających. Waluty wspólnotowe to waluty komplementarne, które są wyraźnie ukierunkowane na wspieranie gospodarki regionalnej dla celów rozwoju regionalnego lub większych celów, takich jak zmniejszenie śladu węglowego związanego z transportem towarów w całym kraju lub na świecie.

Przykłady walut uzupełniających

Inne przykłady waluty uzupełniającej obejmują systemy limitów i handlu w zakresie regulacji emisji dwutlenku węgla. Na przykład rząd europejski wydaje kredyty węglowe, które firmy kupują w celu legalnego emitowania dwutlenku węgla. Rozrósł się rynek sprzedaży nadwyżek kredytów między branżami. W ten sposób te kredyty węglowe stały się rodzajem waluty uzupełniającej. Organy regulacyjne pracują nad ustaleniem ceny tej waluty, aby zachęciła ona firmy do redukcji emisji dwutlenku węgla zgodnie z celami rządowymi.

Waluty uzupełniające mogą również opierać się na czasie lub umiejętnościach iw efekcie formalizować Fureai Kippu można z grubsza przetłumaczyć jako „bilet do opiekuńczego związku”. Uczestnicy zarabiają elektroniczną walutę za każdą godzinę pracy, którą spędzają na pomocy osobie starszej. Kredyt jest następnie przechowywany w internetowym  biurze rozliczeniowym  i można go wymienić, gdy uczestnik sam potrzebuje opieki (lub przekazać go innej osobie, która tego potrzebuje).

System Fureai Kippu został po raz pierwszy wprowadzony w 1995 roku jako sposób na rozwiązanie problemu starzejącej się populacji Japonii. Obecnie istnieją setki instytucji, które uczestniczą w systemie i akceptują kredyty, a system Fureai Kippu rozprzestrzenił się na inne kraje Azji, w których występuje starzejąca się populacja.