Zwalczanie finansowania terroryzmu (CFT)
Co to jest walka z finansowaniem terroryzmu (CFT)?
Zwalczanie finansowania terroryzmu (CFT) to zestaw rządowych przepisów, regulacji i innych praktyk, których celem jest ograniczenie dostępu do finansowania i usług finansowych dla osób, które rząd określa jako terrorystów. Śledząc źródło funduszy wspierających działalność terrorystyczną, organy ścigania mogą być w stanie zapobiec niektórym z tych działań.
CFT jest również znany jako kontrfinansowanie terroryzmu lub przeciwdziałanie finansowaniu terroryzmu.
Kluczowe wnioski
- Zwalczanie finansowania terroryzmu (CFT) koncentruje się na ograniczaniu przepływu funduszy do organizacji terrorystycznych.
- Może skupiać się na różnych podmiotach, takich jak banki, organizacje charytatywne i przedsiębiorstwa, a także na szeregu działań, takich jak regulacje, nadzór i sprawozdawczość.
- Większość polityk CFT to wysiłki podejmowane w celu zidentyfikowania i zatrzymania przepływu i prania funduszy, które w niektórych przypadkach mogą być zamaskowane jako legalne transakcje finansowe wykorzystywane do finansowania działalności terrorystycznej.
- Podstawowym organem kierującym CFT jest Grupa Specjalna ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF), porozumienie o współpracy między 35 krajami, które współpracują przy tworzeniu polityki i wymianie informacji.
- Wdrożenie polityki CFT wiąże się zarówno ze znacznymi korzyściami (zapobieganie terroryzmowi), jak i kosztami (utrata prywatności, masowy nadzór i wysokie ryzyko nadużyć) dla społeczeństwa.
Jak działa zwalczanie finansowania terroryzmu (CFT)
Ponieważ każdy, kto świadomie zapewnia pieniądze na dokonanie aktu terrorystycznego, bezpośrednio lub pośrednio, jest uznawany za winnego finansowania terroryzmu, osoby i organizacje finansujące terroryzm muszą ukrywać, w jaki sposób pieniądze zostaną wykorzystane i skąd pochodzą. Terroryści wykorzystują różne metody finansowania swojej działalności i ukrywają źródła finansowania za pomocą środków specyficznych dla ich lokalnej gospodarki, dlatego organy regulacyjne rynków finansowych i organy ścigania muszą stosować różnorodne techniki, aby złapać tych przestępców.
Fundusze mogą pochodzić z legalnych źródeł, takich jak legalne firmy, fundusze rządowe, organizacje religijne lub kulturalne, lub z nielegalnych źródeł, takich jak handel narkotykami, porwania dla okupu i korupcja rządowa. Fundusze mogą również pochodzić z nielegalnego źródła, ale wydaje się, że pochodzą z legalnego źródła w wyniku prania pieniędzy.
Pranie pieniędzy i finansowanie terroryzmu są często ze sobą powiązane. Gdy organy ścigania są w stanie wykryć działania związane z praniem pieniędzy i im zapobiegać, mogą również uniemożliwiać wykorzystywanie tych środków do finansowania aktów terroru. Zwalczanie prania pieniędzy ma kluczowe znaczenie dla CFT. Zamiast próbować złapać przestępcę spiskującego lub popełniającego akt terroryzmu w inny sposób, funkcjonariusze organów ścigania mogą rozwiązać problem od strony pieniędzy, kierując się przepływem finansowania, który wspiera działalność.
Polityka CFT obejmuje badanie i analizę podejrzanych przepływów finansowych oraz rutynowy nadzór i gromadzenie ogromnych ilości danych dotyczących transakcji w całej gospodarce. Wysiłki CFT mogą koncentrować się między innymi na organizacjach charytatywnych, nieformalnej działalności bankowej (takiej jak hawala ) i zarejestrowanych firmach świadczących usługi pieniężne. Jednak większość polityk i przepisów CFT z konieczności ma szerokie zastosowanie do całych populacji i rynków finansowych.
Krajowe i międzynarodowe inicjatywy w zakresie zwalczania finansowania terroryzmu (CFT)
Polityka CFT w dużej mierze wywodzi się i jest wzorowana na raporcieForty Recommendations, który został opublikowany przez Grupę Specjalną ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF)grupy G-7. FATF, który składa się z 35 krajów i dwóch organizacji regionalnych (Komisja Europejska i Rada Współpracy w Zatoce Perskiej), działa na rzecz zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu poprzez tworzenie standardowych procesów w celu powstrzymania zagrożeń dla międzynarodowego systemu finansowego. Podążając za FATF, organizacje światowe, międzynarodowe instytucje finansowe i wiele rządów krajowych realizowało inicjatywy i polityki CFT.
Na poziomie instytucji międzynarodowych i Międzynarodowym Funduszem Walutowym (MFW), Bankiem Światowym i ONZ.
Na szczeblu krajowym wysiłki związane z CFT są zasadniczo polityką przeciwdziałania praniu pieniędzy. Podstawowym mechanizmem przepisów i regulacji dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy jest zmuszanie osób fizycznych i przedsiębiorstw do ujawniania organom rządowym informacji o transakcjach finansowych, strukturach organizacyjnych i własnościowych oraz tożsamości osób i podmiotów zaangażowanych w ten proces. Po zidentyfikowaniu podejrzanych działań finansowych i aktywów można skierować do ścigania ścigania lub mogą zostać zajęte administracyjnie lub zamrożone.
Jednostki analityki finansowej (FIU) i praktyka transgranicznej wymiany informacji między państwami przyczyniają się do CFT. FIU to wyspecjalizowane agencje rządowe, które badają raporty dotyczące potencjalnie podejrzanych transakcji finansowych otrzymane od osób i instytucji. FIU następnie przekazują organom ścigania informacje o transakcjach, które wymagają dalszego dochodzenia.
Instytucje finansowe odgrywają ważną rolę w zwalczaniu finansowania terroryzmu, ponieważ terroryści często polegają na nich, zwłaszcza na bankach, przy przekazywaniu pieniędzy. W zapobieganiu terroryzmowi mogą pomóc przepisy, które nakładają na banki obowiązek przeprowadzania należytej staranności wobec swoich klientów, zarówno nowych, jak i istniejących, oraz zgłaszania władzom podejrzanych transakcji, takich jak transakcje gotówkowe o dużej wartości.
Kiedy istnieją różnice w przepisach dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy i CFT między krajami, zwłaszcza gdy niektóre kraje oferują większą wolność finansową i prywatność niż inne, zwolennicy CFT będą naciskać na te kraje, aby zaostrzyły ograniczenia finansowe i nadzór na tej podstawie, że w przeciwnym razie mogą zezwolić terrorystom potajemnie przesyłać pieniądze. Tworząc standardowe procedury dla sektora finansowego, wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych oraz niektórych przedsiębiorstw i zawodów, trudniej jest ukryć finansowanie terroryzmu.
Korzyści i koszty zwalczania finansowania terroryzmu (CFT)
Oczywistą, zamierzoną korzyścią CFT jest zakłócanie i miejmy nadzieję zapobieganie występowaniu ataków terrorystycznych. Dodatkowym powodem stosowania CFT jest to, że korzystanie z systemu finansowego przez przestępców zajmujących się praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu jest uważane za zagrożenie dla stabilności systemu finansowego. Opinia publiczna może nie ufać integralności systemu finansowego, jeśli system nie może wykryć nielegalnych działań.
CFT nakłada również duże koszty na społeczeństwo. Najważniejszym z nich jest to, że zasady CFT często ograniczają lub eliminują prywatność i anonimowość w transakcjach finansowych i innych transakcjach dla wszystkich ludzi w społeczeństwie.
Niezależnie od tego, czy są zaangażowani w finansowanie terroryzmu, czy nie, według zwolenników CFT każdy musi zrezygnować ze swojej prywatności finansowej. Pranie pieniędzy ma na celu ukrycie podejrzanych transakcji wśród wielu innych nieszkodliwych transakcji, więc informacje o większości lub wszystkich transakcjach muszą zostać zebrane, aby wykryć pranie. Ponieważ ludzie cenią swoją prywatność, stanowi to ogromną stratę dla społeczeństwa, oprócz obciążenia administracyjnego związanego z ujawnianiem informacji.
Ponieważ jest to przeprowadzane przez organy ścigania, CFT jest pośrednio (lub bezpośrednio) osiągane poprzez przemoc i groźbę przemocy lub innego przymusu wobec cywilów i prywatnych przedsiębiorstw. Rodzi to kwestię moralną, ponieważ groźba jednego rodzaju potencjalnej przemocy, ataków terrorystycznych, zostaje po prostu zastąpiona groźbą przemocy ze strony rządu wobec każdego, kto prowadzi interesy.
Wreszcie, wypływając z innych kosztów, CFT niesie ze sobą wyraźne ryzyko nadużywania szerokiego nadzoru finansowego ludności, popartego groźbą działań organów ścigania. Informacja to potęga, a gdy już zostanie zastosowana, siła stworzona w ten sposób przez politykę CFT może być wykorzystana przeciwko jakimkolwiek osobom lub grupom, do których rząd zdecyduje się dążyć, po prostu nazywając ich „terrorystami”.
Te uprawnienia mogą, mają i będą wykorzystywane do namierzania i prześladowania dysydentów politycznych, legalnych ruchów protestacyjnych lub określonych grup społecznych, które rząd chce dyskryminować.