Fundusz zbiorowego inwestowania (CIF)

Co to jest fundusz zbiorowego inwestowania?

Fundusz zbiorowego inwestowania (CIF), znany również jako fundusz zbiorowego inwestowania (CIT), to grupa rachunków zbiorczych prowadzonych przez bank lub spółkę powierniczą. Instytucja finansowa grupuje aktywa od osób fizycznych i organizacji, aby stworzyć jeden większy, zdywersyfikowany portfel. Istnieją dwa rodzaje funduszy zbiorowego inwestowania:

• Fundusze A1, aktywa zgrupowane wniesione do inwestycji lub reinwestycji
• Fundusze A2, zgrupowane aktywa przekazane na emeryturę, udział w zyskach, premie na akcje lub inne podmioty zwolnione z federalnego podatku dochodowego

CIF są ogólnie dostępne dla osób fizycznych wyłącznie za pośrednictwem programów emerytalnych, programów emerytalnych i firm ubezpieczeniowych sponsorowanych przez pracodawcę. Inne nazwy obejmują fundusze powiernicze, fundusze wspólne, trusty zbiorowe i trusty mieszane.

Jak działa fundusz zbiorowego inwestowania

CIF to fundusze, które nie są regulowane przez Komisję Giełd Papierów Wartościowych (SEC) ani ustawę inwestycyjną z 1940 r., Ale zamiast tego działają pod nadzorem Urzędu Kontrolera Walut (OCC). Chociaż CIF są funduszami zbiorczymi, tak jak fundusze inwestycyjne, CIF są niezarejestrowanymi instrumentami inwestycyjnymi, bardziej podobnymi do funduszy hedgingowych.

Podstawowym celem funduszu zbiorowego inwestowania jest obniżenie kosztów poprzez wykorzystanie korzyści skali dzięki połączeniu funduszy z udziałem w zyskach i emerytur. Te zgromadzone fundusze są zgrupowane w zaufaniu głównego konta prawnie rzecz biorąc, CIFS są skonfigurowane jako fundusze-która jest kontrolowana przez bank lub Trust Company, który działa jako zarządcy lub wykonawcy. Jednak wiele instytucji finansowych wykorzystuje firmy inwestycyjne lub towarzystwa funduszy inwestycyjnych jako pomocniczych doradców do zarządzania portfelami.

Na przykład Invesco Trust Company prowadzi fundusze Invesco Global Opportunities Trust i Invesco Balanced-Risk Commodity Trust. Fidelity, Franklin Templeton i T. Rowe Price również zarządzają CIF.

Inwestycje CIF

Bank, działając jako powiernik, posiada tytuł prawny do aktywów funduszu. Jednak osoby uczestniczące w funduszu posiadają wszelkie korzyści z aktywów funduszu. W efekcie są oni faktycznymi właścicielami aktywów. Uczestnicy nie posiadają żadnych określonych aktywów przechowywanych w CIF, ale mają udziały w zagregowanych aktywach funduszu. CIT może inwestować w prawie każdy rodzaj aktywów, w tym akcje, obligacje, towary, instrumenty pochodne, a nawet fundusze wspólnego inwestowania.

CIF są specjalnie zaprojektowane przez bank, aby usprawnić jego efektywne zarządzanie inwestycjami poprzez gromadzenie aktywów z różnych rachunków w jednym funduszu, który jest ukierunkowany na wybraną strategię inwestycyjną i cel. Łącząc różne aktywa powiernicze na jednym koncie, bank jest zazwyczaj w stanie znacznie zmniejszyć swoje koszty operacyjne i administracyjne. Wyznaczona struktura strategii inwestycyjnej ma na celu maksymalizację wyników inwestycyjnych.

Według badania Cerulli Associates, singapurskiej firmy badawczej, od 2016 roku zainwestowano około 2,8 biliona dolarów w CIF, a na koniec 2018 roku liczba ta osiągnęła 3 biliony dolarów.

Historia funduszy wspólnego inwestowania

Pierwszy fundusz zbiorowego inwestowania powstał w 1927 roku. Ofiara złego czasu, kiedy giełda załamała się dwa lata później, postrzegany wkład tych połączonych funduszy w wynikłe trudności finansowe doprowadził do poważnych ograniczeń. Banki były ograniczone do oferowania CIF tylko w celu zaufania klientom i poprzez programy świadczeń pracowniczych.

Sytuacja zaczęła się zmieniać w XXI wieku. CIF zaczęły być notowane na elektronicznych platformach obrotu funduszy wspólnego inwestowania, co zwiększyło ich widoczność i częstotliwość transakcji. Ustawa o ochronie emerytur z 2006 r. Była impulsem dla CIF, ponieważ faktycznie uczyniła je domyślną opcją dla programów określonych składek. Wreszcie, popularne stały się fundusze z datą docelową (TDF), a struktura CIF jest szczególnie dobrze dostosowana do tego rodzaju długoterminowego pojazdu.

Czym różnią się CIF od funduszy powierniczych

Chociaż obie oferują różnorodne opcje inwestycyjne i składają się z koszyka aktywów. CIF różnią się od funduszy wspólnego inwestowania na kilka znaczących sposobów.

Plusy

• Zdywersyfikowany portfel
• Niższe koszty zarządzania i dystrybucji
• Posiadane zgodnie z bankowym standardem powierniczym
• Zarobki zwolnione z podatku

Cons

• Dostępne tylko w ramach planów emerytalnych pracodawcy
• Wydajność trudna do śledzenia
• Mniej przejrzyste operacje
• Mniej opcji inwestycyjnych

• Być może przede wszystkim CIF ma zwykle niższe koszty operacyjne niż fundusze inwestycyjne, ponieważ nie muszą spełniać wymogów sprawozdawczych Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) – na przykład dostarczając prospekty lub instalując niezależne rady dyrektorów.
• CIF są również oferowane wyłącznie przez banki i firmy powiernicze w ramach planów emerytalnych i nie są dostępne dla ogółu społeczeństwa, w przeciwieństwie do funduszy inwestycyjnych, które inwestorzy mogą kupować bezpośrednio lub za pośrednictwem pośrednika finansowego, takiego jak broker.
• Nadzór nad CIF jest zwykle sprawowany przez menedżerów zatrudnionych przez powiernika, podczas gdy fundusze inwestycyjne są kierowane przez zarządzającego funduszem powierniczym lub przez grupę menedżerów zatwierdzoną przez radę dyrektorów.
• CIF nie mogą być przenoszone na IRA ani inne konta.

Przykład ze świata rzeczywistego

Obecnie CIF często pojawiają się w planach 401 (k) jako opcja o stałej wartości. Według raportu „TheStreet.com”, raport Investment Company Institute wykazał, że ich udział w 401 (k) aktywów planu wzrósł z 6% w 2000 r. Do około 19% w 2016 r. Informacje z instytucjonalnej firmy konsultingowej Callan zawarte w badanie definiowanych trendów w 2018 r. wykazało, że obecność CIF wzrosła z 43,8% w 2011 r. do 65% w 2017 r.