Ustawa Celler-Kefauver
Co to jest ustawa Celler-Kefauver?
Ustawa Cellera-Kefauvera jest jednym z kilku amerykańskich przepisów, które mają na celu zapobieganie niektórym fuzjom i przejęciom (M&A) tworzenia monopoli lub w inny sposób znacząco ograniczających konkurencję w Stanach Zjednoczonych. Został uchwalony w 1950 r. W celu wzmocnienia istniejących przepisów antymonopolowych i zlikwidowania luk istniejących w ustawie Claytona i ustawie Sherman Antitrust Act.
Kluczowe wnioski
- Kongres uchwalił ustawę Celler-Kefauver Act w 1950 r., Aby zamknąć luki, które zezwalały na monopolistyczne fuzje pionowe lub konglomeratowe.
- Ustawa dodała język regulacyjny i egzekwujący do Ustaw Sherman i Clayton Antitrust Acts.
- Pozostaje jednym z najsilniejszych amerykańskich przepisów antymonopolowych, które zapewnia rządowi potężną władzę prawną w zapobieganiu fuzjom i przejęciom, które tworzą monopole lub w inny sposób znacznie ograniczają konkurencję.
Zrozumieć ustawę Cellera-Kefauvera
Ustawa Celler-Kefauver Act, czasami nazywana ustawą Anti-Merger Act, rozszerzyła pionowe i konglomeratowe.
W przypadku fuzji wertykalnych firmy na różnych szczeblach łańcucha dostaw łączą siły, co może stanowić problem antymonopolowy, jeśli firma kupuje dostawców konkurentów. Z drugiej strony w przypadku fuzji konglomeratów dwie firmy, które są zaangażowane w różne sektory lub obszary geograficzne, łączą się, aby rozszerzyć swoje rynki poprzez rozszerzenie terytorium korporacyjnego i asortymentu produktów. Oba rodzaje połączeń podnoszą bariery wejścia , zmuszając konkurentów do internalizacji większej produkcji, aby dopasować się do oszczędności kosztów wynikających z korzyści skali.
Oprócz skupiania się na przejęciach z udziałem firm, które nie są bezpośrednimi konkurentami, ustawa Celler-Kefauver Act miała również na celu zamknięcie kolejnej znaczącej luki istniejącej w starym reżimie. Wcześniejsze przepisy antymonopolowe przewidywały kontrolę niektórych fuzji i przejęć, chociaż dotyczyło to tylko kupowania pozostających w obrocie akcji. Innymi słowy, przed wprowadzeniem ustawy Celler-Kefauver przepisy antymonopolowe można było w dużej mierze obejść, kupując jedynie aktywa firmy docelowej.
Fuzje wertykalne i konglomeratowe nie były całkowicie zabronione na mocy ustawy Celler-Kefauver, ale były ograniczone, jeśli znacznie ograniczyły konkurencję.
Przykład ustawy Celler-Kefauver
Przykładem połączenia wertykalnego, które mogłoby podlegać kontroli regulacyjnej, może być połączenie firmy sprzedającej z firmą będącą klientem. Na ustawę Celler-Kefauver można powołać się na tej podstawie, że zdaniem rządu transakcja stwarza bariery wejścia i / lub uniemożliwia potencjalnym konsumentom sprawiedliwy dostęp do innych firm oferujących podobne produkty.
Tymczasem, aby zakwestionować fuzję konglomeratową, ustawa dowodzi, że firma wykorzystuje swój sukces, zasoby i pieniądze z jednego rynku, aby stworzyć monopol na innym rynku.
Uwagi specjalne
Nowoczesne firmy i branże cyfrowe i zaawansowane technologicznie ponownie rozpalają debaty na temat amerykańskich przepisów antymonopolowych, wywołując spekulacje, że mogą pojawić się nowe przepisy.