Arbitraż gotówkowy i przewozowy
Co to jest arbitraż typu „Cash and Carry-Arbitrage”
Arbitraż cash-and-carry to neutralna dla rynku strategia łącząca zakup długiej pozycji w aktywach, takich jak akcje lub towary, oraz sprzedaż (krótką) pozycji w kontrakcie futures na tym samym instrumencie bazowym. Stara się wykorzystać nieefektywność cenową aktywów na rynku kasowym (lub spot) i rynku kontraktów terminowych, aby osiągnąć zyski bez ryzyka. Kontrakt terminowy musi być teoretycznie drogi w stosunku do instrumentu bazowego, w przeciwnym razie arbitraż nie będzie opłacalny.
Kluczowe wnioski
- Arbitraż typu cash-and-carry ma na celu wykorzystanie nieefektywności cenowej pomiędzy rynkiem kasowym i futures dla danego aktywa, zajmując pozycję długą na rynku kasowym i otwierając pozycję krótką na kontrakcie futures.
- Chodzi o to, aby „przenieść” składnik aktywów do fizycznej dostawy do daty wygaśnięcia kontraktu futures.
- Arbitraż cash and carry nie jest całkowicie pozbawiony ryzyka, ponieważ mogą wystąpić koszty związane z fizycznym „przenoszeniem” składnika aktywów do wygaśnięcia.
Podstawy arbitrażu typu cash-and-Carry-Arbitrage
W przypadku arbitrażu typu cash and carry, arbiter zazwyczaj starałby się „przenieść” składnik aktywów do dnia wygaśnięcia kontraktu futures, w którym to momencie zostałby dostarczony w ramach kontraktu futures. W związku z tym strategia ta jest wykonalna tylko wtedy, gdy wpływ gotówki z krótkiej pozycji futures przekracza koszt nabycia i koszty prowadzenia długiej pozycji aktywów.
Pozycje arbitrażowe typu cash-and-carry nie są w 100% pozbawione ryzyka, ponieważ nadal istnieje ryzyko, że koszty utrzymania mogą wzrosnąć, na przykład gdy pośrednictwo podniesie swoje stawki depozytu zabezpieczającego. Jednak ryzyko jakiegokolwiek ruchu na rynku, które jest głównym składnikiem każdej regularnej długiej lub krótkiej transakcji, jest ograniczane przez fakt, że po uruchomieniu transakcji jedynym zdarzeniem jest dostawa składnika aktywów w ramach kontraktu futures. Nie ma potrzeby dostępu do żadnego z nich na otwartym rynku w momencie wygaśnięcia.
Fizyczne aktywa, takie jak baryłki ropy lub tony zboża, wymagają przechowywania i ubezpieczenia, ale indeksy giełdowe, takie jak indeks S&P 500, prawdopodobnie wymagają jedynie kosztów finansowania, takich jak marża. Dlatego arbitraż może być bardziej opłacalny, a wszystko inne utrzymane na niezmienionym poziomie, na tych niefizycznych rynkach. Jednak ze względu na znacznie niższe bariery udziału w arbitrażu, pozwalają one większej liczbie graczy na podjęcie takiej transakcji. Rezultatem jest bardziej efektywna wycena między rynkami spot i futures oraz niższe spready między nimi. Niższe spready oznaczają mniejsze możliwości zysku.
Mniej aktywne rynki mogą nadal mieć możliwości arbitrażu, o ile po obu stronach gry jest odpowiednia płynność – spot i futures.
Przykład arbitrażu typu cash-and-Carry
Rozważmy następujący przykład arbitrażu typu cash and carry. Załóżmy, że aktywa są obecnie sprzedawane po 100 USD, podczas gdy miesięczny kontrakt futures jest wyceniany na 104 USD. Ponadto miesięczne koszty utrzymania, takie jak koszty przechowywania, ubezpieczenia i finansowania tego składnika aktywów, wynoszą 3 USD.
W takim przypadku arbiter kupiłby aktywa (lub otworzyłby w nich pozycję długą) po 100 USD i jednocześnie sprzedałby jednomiesięczny kontrakt futures (tj. Zainicjowałby w nim pozycję krótką) za 104 USD. Inwestor będzie wówczas trzymał lub nosił aktywa do daty wygaśnięcia kontraktu futures i dostarczał aktywa w zamian za kontrakt, zapewniając w ten sposób arbitrażowy lub wolny od ryzyka zysk w wysokości 1 USD.