Carried Interest: A Loophole in America’s Tax Code (Luka w amerykańskim kodeksie podatkowym)

Powszechnie wiadomo, że mniejszość Amerykanów kontroluje większość bogactwa w USA. Na przykład badanie przeprowadzone przez Levy Economics Institute z 2010 r. Wykazało, że 0,3% majątku należało do 40% najbiedniejszych Amerykanów, a 84% bogactwo było w posiadaniu górnych 20%. Pod względem dochodów Stany Zjednoczone mają obecnie największą nierówność dochodową niż jakikolwiek inny demokratyczny kraj w rozwiniętym świecie. Rzeczywiście, nierówność dochodów była jednym z głównych tematów demokratycznych kampanii prezydenckich i dała powód do ponownych debat na temat odpowiedniego opodatkowania przenoszonych odsetek. Polityka podatkowa dotycząca odsetek przenoszonych zasadniczo dawała ulgi podatkowe niektórym z najbogatszych obywateli USA – pogłębiając rosnące nierówności dochodowe – przez lata.

Rekompensata i podatki dla osób zarządzających funduszem

kompensowane za swoje usługi zarządzania funduszami na dwa sposoby. Pierwszy sposób to opłata za zarządzanie w wysokości około 2% wszystkich zarządzanych aktywów. Opłata ta jest pobierana niezależnie od wyników funduszu i jest opodatkowana jak zwykły dochód, przy czym najwyższa stawka wynosi 37%.3

Innym sposobem rekompensaty komplementariuszy jest tzw. „Przeniesione odsetki”, które zazwyczaj stanowią około 20% zysków narosłych powyżej określonej progowej stopy procentowej. Często stopa progowa wynosi około 8%, a zatem wszelkie zwroty, jakie fundusz osiąga powyżej tej stopy, oznaczają, że komplementariusze funduszu otrzymują 20% prowizji oprócz wszelkich zysków z aktywów, które partnerzy osobiście zainwestowali w fundusz. Zarówno zyski z majątku osobistego, jak i odsetki są opodatkowane wedługstawki zysków kapitałowych, która dla osób o wysokich dochodach wynosi 20%.5

Zyski kapitałowe czy zwykły dochód?

Argumenty przemawiające za opodatkowaniem odsetek ujętych w zwykłej stopie dochodowej opierają się na przekonaniu, że odsetki przenoszone należytraktować jako „wynagrodzenie za usługi zarządzania oparte na wynikach”. Opodatkowanie odsetek przenoszonych według zwykłej stawki dochodu sprawiłoby, że byłoby to spójne z wynagrodzeniem opartym na wynikach, takim jak premie. Ponadto rodzaj usług świadczonych przez komplementariuszy funduszu jest podobny do usług świadczonych przez dyrektorów korporacji, a także zarządzających publicznymi funduszami inwestycyjnymi.

Ci, którzy sprzeciwiają się opodatkowaniu odsetek przenoszonych według zwykłej stawki dochodu, uważają, że komplementariusze powinni byćtraktowani jak przedsiębiorcy. Jeśli tak, odsetki przenoszone byłyby postrzegane jako podobne do zysków osiąganych, gdy przedsiębiorca sprzedaje swoją działalność, które są zazwyczaj opodatkowane wedługstawki zyskówkapitałowych.

Niektórzy twierdzą, że rekompensata z tytułu odsetek jest nagrodą za pomyślne osiąganie zysków przy podejmowaniu znacznego ryzyka. Gdyby taka rekompensata była opodatkowana według zwykłej stawki dochodu, zniechęcałoby to do podejmowania takiego ryzyka, prowadząc do mniejszych inwestycji, mniejszych innowacji, mniejszego wzrostu i mniej miejsc pracy. Nie jest jednak jasne, czy wyższa stawka podatku od odsetek przenoszonych faktycznie zniechęciłaby inwestycje lub czy promowanie bardziej ryzykownych inwestycji jest rzeczywiście korzystne dla gospodarki.

Nierówne odsetki i nierówności w dochodach

Odkładając na bok ryzyko i nagrodę, niewielu twierdzi, że luka związana z przenoszonymi odsetkami jest niewinna w grze o nierówność w obwinianiu.

Być może luźna polityka podatkowa dotycząca odsetek przenoszonych jest do wybaczenia, biorąc pod uwagę niedawne darowizny od dużych zarządzających dużymi funduszami hedgingowymi na rzecz uniwersyteckich funduszy kapitałowych. Dwóch zarządzających funduszami hedgingowymi, John Paulson i Kenneth Griffin, przekazało ostatnio odpowiednio 400 i 150 milionów dolarów na Uniwersytet Harvarda.7 Stephen Schwarzman, prezes i współzałożyciel funduszu private equity Blackstone, niedawno przekazał 150 milionów dolarów na rzecz Uniwersytetu Yale. Takie darowizny na cele charytatywne, które kwalifikują się do ulg podatkowych, są zobowiązane z deklarowanym zamiarem wspierania szkolnictwa wyższego.

Jednak Victor Fleischer, profesor prawa na Uniwersytecie w San Diego, stwierdził, że zarządzający funduszami private equity w funduszach kapitałowych uniwersytetów, w tym Yale, Harvard, University of Texas, Stanford i Princeton, otrzymali więcej wynagrodzenia za swoje usługi niż studenci otrzymali pomoc w nauce, stypendia i inne nagrody akademickie. Twierdzi, że Yale wypłaciło 343 miliony dolarów menedżerom private equity z tytułu samych udziałów kapitałowych, podczas gdy tylko 170 milionów dolarów z budżetu operacyjnego uniwersytetu przeznaczono na pomoc studentom.

W sytuacji, gdy fundusze uniwersyteckie działają jako narzędzia do dalszego wzbogacania bogatych kosztem rosnącego zadłużenia studentów, trudno jest zrozumieć, w jaki sposób ulga podatkowa od odsetek przenoszonych jest dobrą polityką gospodarczą. Jeśli większa część dochodu ludzi jest coraz częściej wykorzystywana do obsługi zadłużenia, a nie do zakupu towarów i usług, nie ma znaczenia, ile otrzymują firmy inwestycyjne. Nie będą się rozwijać, jeśli ludzie nie będą mogli kupić tego, co oferują.

Podsumowanie

Jeżeli ci, którzy świadczą podobne usługi, a nawet podejmują podobne ryzyko, są zobowiązani do płacenia zwykłej stawki podatku dochodowego, wówczas komplementariusze funduszy private equity i zarządzający funduszami hedgingowymi powinni płacić taką samą stawkę. Biorąc pod uwagę, że osoby z niższych przedziałów dochodów i bogactwa mają zwykle wyższe krańcowe skłonności do konsumpcji niż ich znacznie zamożniejsi odpowiednicy, opodatkowanie odsetek przenoszonych według zwykłej stopy dochodu i wykorzystywanie ich do redystrybucji bogactwa to nie tylko kwestia uczciwości, jest to dobre polityka gospodarcza i społeczna.