Dwustronna umowa podatkowa
Co to jest dwustronna umowa podatkowa?
Dwustronna umowa podatkowa, rodzaj umowy podatkowej podpisanej przez dwa narody, to porozumienie między jurysdykcjami, które łagodzi problem podwójnego opodatkowania, który może wystąpić, gdy przepisy podatkowe uznają osobę fizyczną lub firmę za rezydenta więcej niż jednego kraju.
Dwustronne porozumienie podatkowe może poprawić stosunki między dwoma krajami, zachęcić do zagranicznych inwestycji i handlu oraz ograniczyć uchylanie się od opodatkowania.
Kluczowe wnioski
- Dwustronna umowa podatkowa to traktat zawarty między narodami w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania ich obywateli z tytułu dochodów uzyskanych w obu krajach.
- Kiedy osoba fizyczna lub firma osiąga dochody lub inwestuje w obcym kraju, może pojawić się kwestia, który kraj powinien opodatkować dochody inwestora.
- Oba kraje mogą zawrzeć dwustronną umowę podatkową, aby określić, który kraj powinien opodatkować dochód, aby ten sam dochód nie był opodatkowany dwukrotnie.
- Takie traktaty podatkowe mogą również w dłuższej perspektywie sprzyjać silniejszym powiązaniom gospodarczym, dyplomatycznym i politycznym.
Zrozumienie dwustronnych umów podatkowych
Dwustronne umowy podatkowe często opierają się na konwencjach i wytycznych ustanowionych przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju ( OECD ), międzyrządową agencję reprezentującą 35 krajów. Umowy mogą dotyczyć wielu kwestii, takich jak opodatkowanie różnych kategorii dochodu (tj. Zysków z działalności gospodarczej, tantiem, zysków kapitałowych, dochodu z zatrudnienia), metod eliminacji podwójnego opodatkowania (np. Poprzez metodę zwolnienia i metodę kredytu) oraz przepisy takie jak: jako wzajemna wymiana informacji i pomoc w poborze podatków.
Jako takie są złożone i zazwyczaj wymagają specjalistycznej nawigacji ze strony specjalistów podatkowych, nawet w przypadku podstawowych zobowiązań z tytułu podatku dochodowego. Większość umów dotyczących podatku dochodowego zawiera „klauzulę oszczędnościową”, która uniemożliwia obywatelom lub rezydentom jednego kraju korzystanie z umowy podatkowej w celu uniknięcia płacenia podatku dochodowego w jakimkolwiek kraju.
Dwustronne umowy podatkowe i rezydencja
Podstawową kwestią jest ustanowienie rezydencji do celów podatkowych. W przypadku osób fizycznych miejsce zamieszkania jest ogólnie definiowane jako miejsce zamieszkania. Chociaż można być rezydentem więcej niż jednego kraju, do celów podatkowych za miejsce zamieszkania można uznać tylko jeden kraj. Wiele krajów opiera swoje miejsce zamieszkania na liczbie dni spędzonych w kraju, co wymaga starannego rejestrowania fizycznych pobytów.
Na przykład większość krajów europejskich uważa, że każdy, kto spędza w kraju więcej niż 183 dni w roku, ma miejsce zamieszkania, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Stany Zjednoczone są inne…
Stany Zjednoczone, wyjątkowe wśród krajów rozwiniętych, wymagają od wszystkich obywateli i posiadaczy zielonej karty płacenia amerykańskiego federalnego podatku dochodowego, niezależnie od miejsca zamieszkania. Aby zapobiec uciążliwemu podwójnemu opodatkowaniu, Stany Zjednoczone zapewniają wyłączenie dochodów zarobionych z zagranicy (FEIE), które w 2018 r. Umożliwiło Amerykanom mieszkającym za granicą odliczenie pierwszych 104,100 USD zarobków, ale nie dochodu pasywnego, od ich zeznania podatkowego. Zarobki mogą pochodzić ze źródła amerykańskiego lub zagranicznego.
Jeśli jednak dochód pochodzi z firmy amerykańskiej, IRS oczekuje, że podatnik i pracodawca zapłacą podatki od wynagrodzeń, obecnie około 15 procent ze 100 000 dolarów zarobków. Dochód z zagranicznego źródła jest zwykle zwolniony z podatku od wynagrodzeń. Zagraniczne podatki płacone od dochodu przekraczającego kwotę wykluczenia często można odliczyć jako ulgę podatkową.