Zły dług

Co to jest zły dług?

Zły dług to wydatek, który firma ponosi, gdy szacuje się, że spłata kredytu udzielonego klientowi wcześniej jako nieściągalna jest nieściągalna. Złe długi to przypadek, który musi być rozliczony przez wszystkie firmy udzielające kredytów klientom, ponieważ zawsze istnieje ryzyko, że płatność nie zostanie otrzymana.

Zrozumienie złego długu

Istnieją dwie metody rozpoznawania wydatków na nieściągalne długi. Stosując metodę bezpośredniego odpisu, rachunki są odpisywane, ponieważ są bezpośrednio identyfikowane jako nieściągalne. Ta metoda jest stosowana w Stanach Zjednoczonych do celów podatku dochodowego. Jednak chociaż metoda bezpośredniego odpisu rejestruje dokładną kwotę rachunków, które uznano za nieściągalne, nie jest zgodna z zasadą dopasowania stosowaną w rachunkowości memoriałowej i ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP).

Zasada dopasowania wymaga, aby wydatki były dopasowane do powiązanych przychodów w tym samym okresie rozliczeniowym, w którym ma miejsce transakcja przychodów. Dlatego też, zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości, koszt złego długu należy oszacować metodą odpisów aktualizujących w tym samym okresie, w którym następuje sprzedaż kredytu i pojawia się w rachunku zysków i strat w części dotyczącej sprzedaży i ogólnych kosztów administracyjnych.

Ponieważ od sprzedaży nie upłynął żaden znaczący okres, firma nie wie, które dokładnie konta zostaną opłacone, a które nie. Tak więc kwota jest ustalana na podstawie przewidywanej i szacowanej wartości. Firmy często wykorzystują swoje doświadczenie historyczne, aby oszacować procent sprzedaży, który spodziewają się stać się długiem nieściągalnym.

Rejestrowanie nieściągalnych długów

Podczas rejestrowania szacunkowych nieściągalnych długów dokonuje się wpisu debetu w wydatku na nieściągalny dług, a na przeciwne konto aktywów dokonuje się wpisu kredytowego stanowiącego kompensatę, powszechnie określanego jako odpis na konta wątpliwe.

Odpis na wątpliwe rachunki pomniejsza łączne należności wykazane w bilansie, aby odzwierciedlić jedynie kwotę, którą szacuje się jako ściągalną. Odliczenie to kumuluje się w różnych okresach obrachunkowych i może być korygowane na podstawie salda na rachunku.

Metody szacowania złego zadłużenia

Istnieją dwie podstawowe metody szacowania kwoty należności, których ściągnięcia nie oczekuje się w dolarach. Koszt złego długu można oszacować za pomocą modelowania statystycznego, takiego jak prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania w celu określenia oczekiwanych strat przedsiębiorstwa z tytułu zaległych należności i nieściągalnych długów. Obliczenia statystyczne wykorzystują dane historyczne z firmy, jak również z całej branży. Określona wartość procentowa zwykle rośnie wraz ze wzrostem wieku należności, aby odzwierciedlić rosnące ryzyko niewykonania zobowiązania i malejącą ściągalność należności.

Alternatywnie, koszt nieściągalnego długu można oszacować, biorąc udział procentowy sprzedaży netto, w oparciu o historyczne doświadczenia firmy w zakresie złych długów. Firmy regularnie wprowadzają zmiany do odpisów na wątpliwe rachunki, tak aby odpowiadały one obecnym uprawnieniom do modelowania statystycznego.