Inwestycja autonomiczna
Co to jest inwestycja autonomiczna?
Autonomiczna inwestycja ma miejsce wtedy, gdy rząd lub inny organ dokonuje inwestycji w obcym kraju bez względu na jego poziom wzrostu gospodarczego lub perspektywy uzyskania przez tę inwestycję dodatnich zwrotów. Inwestycje te służą przede wszystkim stabilności geopolitycznej, pomocy gospodarczej, poprawie infrastruktury, bezpieczeństwu narodowemu lub indywidualnemu lub celom humanitarnym.
Kluczowe wnioski
- Inwestycje autonomiczne to część całości inwestycji dokonana przez rząd lub inną instytucję, niezależna od względów ekonomicznych.
- Mogą to być inwestycje rządowe, fundusze przeznaczone na dobra publiczne lub infrastrukturę oraz wszelkie inne rodzaje inwestycji, które nie są zależne od zmian PKB.
- W przeciwieństwie do inwestycji indukowanych, które mają na celu wykorzystanie możliwości ekonomicznych, inwestycje autonomiczne są dokonywane z konieczności lub w celu stabilności lub bezpieczeństwa.
Zrozumienie autonomicznych inwestycji
Inwestycje autonomiczne są dokonywane, ponieważ są uważane za podstawowe potrzeby dla dobrobytu, zdrowia i bezpieczeństwa jednostki, organizacji lub kraju, i są realizowane nawet wtedy, gdy poziom dochodu rozporządzalnego z inwestycji jest zerowy lub bliski zeru.
Inwestycje autonomiczne obejmują uzupełnianie zapasów, inwestycje rządowe w projekty infrastrukturalne, takie jak drogi i autostrady, oraz inne inwestycje, które utrzymują lub zwiększają potencjał gospodarczy kraju. Nie zwiększają się one w odpowiedzi na wyższy wzrost produktu krajowego brutto (PKB) ani nie kurczą się w odpowiedzi na skurcze gospodarcze, co wskazuje, że nie są motywowane zyskiem, ale raczej celem polegającym na poprawie dobrobytu społecznego.
2009 amerykański odzyskiwania i reinwestycji Act (Arra) dostarcza wielu przykładów autonomicznego inwestycji.
Inwestycje autonomiczne a inwestycje indukowane
Inwestycje autonomiczne kontrastują z inwestycjami indukowanymi, które zwiększają się lub zmniejszają w odpowiedzi na poziom wzrostu gospodarczego. Inwestycje indukowane mają na celu generowanie zysku. Ponieważ reagują na zmiany w produkcji, są bardziej zmienne niż inwestycje autonomiczne; te ostatnie działają jako ważna siła stabilizująca, pomagając zmniejszyć zmienność w indukowanych inwestycjach.
Na przykład wraz ze wzrostem dochodu do dyspozycji rośnie stopa konsumpcji indukowanej. Ten proces dotyczy wszystkich zwykłych towarów i usług. Kiedy ludzie mają większy dochód do dyspozycji, są w lepszej sytuacji, aby zaoszczędzić lub zainwestować pieniądze, które zostaną wykorzystane jako przyszły dochód.
Inwestycje autonomiczne i indukowane można rozpatrywać w kategoriach krańcowej skłonności do inwestowania (MPI): zmiany w inwestycjach wyrażonej jako odsetek zmiany wzrostu gospodarczego. Kiedy ta krańcowa skłonność wynosi zero, inwestycja jest autonomiczna. Kiedy jest dodatni, inwestycja jest indukowana.
Czynniki wpływające na inwestycje autonomiczne
Technicznie rzecz biorąc, na inwestycje autonomiczne nie mają wpływu czynniki zewnętrzne. W rzeczywistości jednak może mieć na nie wpływ kilka czynników. Na przykład stopy procentowe mają znaczący wpływ na inwestycje dokonywane w gospodarce. Wysokie stopy procentowe mogą osłabić konsumpcję, podczas gdy niskie stopy mogą ją pobudzić. To z kolei wpływa na wydatki w gospodarce.
Polityka handlowa między krajami może również wpływać na autonomiczne inwestycje dokonywane przez ich obywateli. Gdyby producent tanich towarów nałożył cła na eksport, to skutkowałoby to droższymi produktami gotowymi przeznaczonymi na rynki zewnętrzne.
Rządy mogą również nałożyć kontrolę na autonomiczne inwestycje jednostki poprzez podatki. Jeśli podstawowe dobro gospodarstwa domowego jest opodatkowane i nie ma żadnych substytutów, wówczas związane z nim autonomiczne inwestycje mogą się zmniejszyć.