Tygrys anatolijski
Co to jest tygrys anatolijski?
Tygrysy anatolijskie to potoczne określenie odnoszące się do wielu miast w środkowej Turcji, których zdolności przemysłowe od lat 80-tych XX wieku zaowocowały imponującymi wskaźnikami wzrostu w regionie i kraju. Anatolian Tigers to znane miasta, takie jak Gaziantep, Kayseri i Konya, w których większość firm znajduje się wśród 500 największych firm w Turcji. Termin ten odnosi się również do wielu odnoszących sukcesy przedsiębiorców z tych miast, a także do rodzącej się tureckiej klasy średniej.
Kluczowe wnioski
- Tygrysy anatolijskie to grupa miast, wraz z powiązanymi z nimi biznesami i przedsiębiorcami, znana ze swojego rozwoju gospodarczego w ciągu ostatnich kilku dekad.
- Tygrysy anatolijskie reprezentują ostatnią falę poszerzenia rozwoju w Turcji poza tradycyjną stolicę cesarstwa, Stambuł i większe miasta nadbrzeżne.
- Oprócz sukcesu gospodarczego, wiele Tygrysów Anatolijskich jest uwikłanych w bieżące trendy społeczne i polityczne w Turcji, które mogą stanowić wyzwanie dla inwestycji i rozwoju.
Zrozumieć tygrysy anatolijskie
Odnoszące sukcesy tureckie miasta, które tworzą Anatolijskie Tygrysy, można prześledzić wstecz do programów liberalizacji gospodarczej, które zostały zainicjowane w Turcji po 1980 roku. Dzięki niewielkim lub zerowym inwestycjom państwowym lub dotacjom miasta te rozkwitły, gdy reformy gospodarcze wyzwoliły falę przedsiębiorczości. Od 1980 roku ogólny wzrost gospodarczy Turcji jest napędzany przez tygrysy anatolijskie. Eksport narodu wzrósł z około 2,9 miliarda dolarów w 1980 roku do 157 miliardów dolarów w 2017 roku, podczas gdy PKB na mieszkańca wyrażony w dolarach wzrósł czterokrotnie z 2526 dolarów w 1980 roku do ponad 10000 dolarów w tym samym okresie.
Oprócz wzrostu produkcji i eksportu, Anatolijskie Tygrysy przyczyniły się do przyspieszenia urbanizacji i wynikającego z niej wzrostu znaczenia sektora usług w gospodarce Turcji z 26% PKB w 1960 r. Do 64% w 2013 r. Raport z 2015 r. Dla Banku Światowego opisał tureckie tygrysy anatolijskie jako model pomyślnej industrializacji i urbanizacji w gospodarkach wschodzących. W raporcie podkreślono infrastrukturę łączną oraz inwestycje publiczne i prywatne na dużą skalę w mieszkalnictwo miejskie.
Poza cechami ekonomicznymi, definicja Tygrysów Anatolijskich generalnie wyklucza firmy, które mają swoje siedziby w największych miastach Turcji, takich jak Stambuł, Ankara, Izmir i Adana, a także spółki z kapitałem publicznym.
Inne cechy tygrysów anatolijskich
Poza podobieństwami ekonomicznymi, międzynarodowe (i inne) media odwoływały się do różnych konotacji politycznych w ramach tego terminu. Niektórzy kojarzyli anatolijskie tygrysy z wartościami islamskimi, a nawet rozszerzyli ten termin na takie definicje, jak „islamski kapitał” lub „zielony kapitał”. Jednak wybory polityczne i trendy głosowania w miastach mogą się znacznie różnić między sobą.
Badanie przeprowadzone w 2005 roku przez European Stability Initiative, które koncentrowało się na Kayseri, używa terminu „islamscy kalwiniści” do zdefiniowania przedsiębiorców Anatolian Tiger i ich wartości. Jednak te cechy sprawiły, że firmy Anatolian Tiger są tradycyjnie mniej dostępne dla inwestorów zagranicznych. Jak wynika z badania, przedsiębiorstwa rodzinne, które charakteryzują model Anatolian Tiger, zwykle nie są zainteresowane sprzedażą udziałów inwestorom strategicznym, ale są otwarte na ideę wspólnych przedsięwzięć z firmami zagranicznymi. Biorąc jednak pod uwagę, że wiele z tych firm nadal jest prowadzonych przez przedsiębiorców, którzy zbudowali je od podstaw, wymagają one również znacznie większej perswazji, jeśli chodzi o to, w jaki sposób zagraniczny partner może pomóc w rozwoju.
Pomimo ich długoterminowego sukcesu gospodarczego, wiele anatolijskich tygrysów zostało mocno dotkniętych przez niektóre zamieszki społeczne w Turcji w ostatnich latach. Dziesiątki tysięcy aresztowano, a rząd przejął setki firm wartych dziesiątki miliardów dolarów podczas stłumienia ruchu gulenistycznego po próbie zamachu stanu w 2016 roku. Rozwój gospodarczy i bezpośrednie inwestycje zagraniczne w regionie stanęły w obliczu nowego wyzwania w następstwie kryzysu i następujących po nim czystek