Metoda kosztów na poziomie zagregowanym
Co to jest metoda kosztów na poziomie zagregowanym?
Metoda kosztów na poziomie zagregowanym odnosi się do metody rachunkowości aktuarialnej, która próbuje dopasować i alokować koszty i korzyści programu emerytalnego przez cały okres jego istnienia. Metoda kosztów na poziomie zagregowanym zazwyczaj przyjmuje wartość bieżącą korzyści pomniejszoną o wartość aktywów i rozkłada nadwyżkę na przyszłe listy płac uczestników.
Kluczowe wnioski
- Metoda kosztu na poziomie zagregowanym jest metodą rachunkowości aktuarialnej.
- Rada Standardów Aktuarialnych definiuje to, co nazywa metodą zagregowanych kosztów aktuarialnych.
- Ta metoda służy do dopasowywania i alokacji kosztów i korzyści programu emerytalnego.
- Jeden krok w metodzie polega na badaniu świadczeń emerytalnych według całkowitej kwoty, całkowitego kosztu i czasu warunkowej płatności.
Jak działa metoda kosztów na poziomie zagregowanym
Metody kosztów zbiorczych uwzględniają całą grupę, a koszt planu jest zwykle obliczany jako procent rocznej listy płac. Ponadto wartość procentowa jest korygowana corocznie, jeśli występują zyski lub straty aktuarialne.
Według Rady Standardów Aktuarialnych (ASB) definicja metody zagregowanego kosztu aktuarialnego jest następująca: „Metoda, zgodnie z którą nadwyżka aktuarialnej wartości bieżącej prognozowanych świadczeń grupy uwzględnionych w wycenie aktuarialnej nad wartością aktuarialną aktywów jest alokowane na poziomie dochodów lub usług grupy między datą wyceny a zakładanym wyjściem. Alokacja ta jest dokonywana dla całej grupy, a nie jako suma indywidualnych alokacji. Ta część aktuarialnej wartości bieżącej przypisana do rok wyceny nazywany jest kosztem normalnym. Rozliczenia międzyokresowe aktuarialne są równe aktuarialnej wartości aktywów. ”
Actuarial Standards Board (ASB) jest stowarzyszona z American Academy of Actuaries. Zadaniem ASB jest ustanowienie i doskonalenie standardów praktyki aktuarialnej, a jej celem jest ustanowienie standardów odpowiednich praktyk dla Stanów Zjednoczonych. Aktuarialne standardy postępowania (ASOP), które określa ASB, określają, co aktuariusz powinien wziąć pod uwagę, udokumentować i ujawnić podczas wykonywania cesji aktuarialnej.
Metoda łącznego poziomu kosztów jest wyjątkowa, ponieważ w przeciwieństwie do metody kosztów indywidualnych bierze pod uwagę wszystkich uczestników planu (a nie tylko poszczególnych). Ogólnie rzecz biorąc, koszt programu emerytalnego jest obliczany jako procent rocznej listy płac. Odsetek rocznych wynagrodzeń jest zmieniany lub korygowany w celu uwzględnienia wszelkich zysków lub strat aktuarialnych. Tak więc metoda kosztów na poziomie zagregowanym pokonuje wiele wyzwań i ograniczeń odnoszących się do metody kosztów na poziomie indywidualnym.
Przy obliczaniu kosztów i korzyści programów emerytalnych należy postępować zgodnie z następującymi krokami:
- Uwzględnianie całkowitej kwoty, całkowitego kosztu i czasu płatności za plan emerytalny.
- Analiza wszystkich świadczeń z planu emerytalnego.
- Zdyskontować przepływy pieniężne do wartości bieżącej i zsumować je.
- Korzystając z prawdopodobieństwa płatności, dokonuj rabatów i korekt.
- Niektóre zobowiązania są rozłączne, np. Bieżące świadczenia z tytułu śmierci lub zobowiązania z tytułu przeszłego zatrudnienia.
- W przypadku niektórych zobowiązań stosuje się czynniki dotyczące amortyzacji.
- Do zwykłych zobowiązań dodaje się współczynnik „spreadu”, aby określić normalny koszt funduszu.