Jak fundusze rynku pieniężnego stały się bezpieczniejsze dzięki zasadzie 2a-7
Od momentu powstania w latach 70. fundusze rynku pieniężnego były sprzedawane jako „bezpieczne” inwestycje. Zasadniczo ich ton brzmiał: „Jeśli twoje inwestycje na giełdzie nie pozwalają Ci spać w nocy, czas dowiedzieć się o bezpieczniejszych alternatywach w funduszach rynku pieniężnego”.
Skupienie się na bezpieczeństwie i solidnych zwrotach było uzasadnione, ponieważ rynki pieniężne tradycyjnie utrzymywały wartość aktywów netto (NAV) na poziomie 1 USD na akcję i płaciły wyższe odsetki niż rachunki bieżące. Połączenie stabilnej ceny akcji i dobrej stopy procentowej sprawiło, że były one dobrymi miejscami do przechowywania gotówki. To stanowisko utrzymywało się do września 2008 r., Kiedy fundusz rezerwowy złamał grosze – wyrażenie w branży usług finansowych używane do opisania scenariusza, w którym wartość aktywów netto funduszu rynku pieniężnego spada poniżej 1 dolara na akcję.
Chociaż krach funduszu rezerwowego bezpośrednio dotknął stosunkowo niewielką liczbę inwestorów, okazało się, że bezpieczeństwo, na którym inwestorzy polegali od dziesięcioleci, było iluzją. Jeśli fundusz rezerwowy, który został stworzony przez Bruce’a Benta (człowieka często nazywanego „ojcem branży funduszy pieniężnych”), nie mógł utrzymać ceny akcji, inwestorzy zaczęli się zastanawiać, który fundusz rynku pieniężnego jest bezpieczny.
Niepowodzenie funduszu rezerwowego podważyło definicję „bezpiecznych” i zasadność wprowadzania do obrotu funduszy rynku pieniężnego jako inwestycji „ ekwiwalentnych w gotówce ”. Służyło również jako wyraźne przypomnienie inwestorom o znaczeniu zrozumienia ich inwestycji.
Reguła 2a-7
Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) uznała zagrożenie dla systemu finansowego, które mogłoby być spowodowane systemowym załamaniem funduszy rynku pieniężnego i zareagowała, stosując zasadę 2a-7. Niniejsze rozporządzenie wymaga, aby fundusze rynku pieniężnego ograniczyły swoje aktywa bazowe do inwestycji, które mają bardziej konserwatywne terminy zapadalności i ratingi kredytowe niż te, na które wcześniej zezwolono. Z punktu widzenia zapadalności, Reguła 2a-7 stanowi, że średni ważony w dolarach termin zapadalności portfela inwestycji utrzymywanych w funduszu rynku pieniężnego nie może przekraczać 60 dni. Z punktu widzenia ratingu kredytowego nie więcej niż 3% aktywów może być inwestowanych w papiery wartościowe, które nie należą do pierwszego lub drugiego poziomu w rankingu.
Zwiększone wymogi dotyczące płynności również zaostrzyły się w ramach zasady 2a-7. Po pierwsze, fundusze podlegające opodatkowaniu muszą posiadać co najmniej 10% swoich aktywów w inwestycjach, które można zamienić na gotówkę w ciągu jednego dnia. Co najmniej 30% aktywów musi znajdować się w inwestycjach, które można zamienić na gotówkę w ciągu pięciu dni roboczych. Ponadto nie więcej niż 5% aktywów może być utrzymywane w inwestycjach, których konwersja na gotówkę zajmuje więcej niż tydzień.
Fundusze muszą również przejść testy warunków skrajnych zgodnie z zasadą 2a-7, aby zweryfikować ich zdolność do utrzymania stabilnego NAV w niekorzystnych warunkach. Są one zobowiązane do śledzenia i ujawniania NAV w oparciu o wartość rynkową aktywów bazowych oraz do ujawniania tych informacji z 60-dniowym opóźnieniem po zakończeniu okresu sprawozdawczego.
Wpływ na przemysł i inwestorów
W rzeczywistości wprowadzenie zasady 2a-7 nie miało znaczącego wpływu na inwestorów. Wymóg ujawnienia wartości aktywów netto nie był wydarzeniem, ponieważ inwestorzy muszą znaleźć informacje historyczne. Spółki funduszu nie są zobowiązane do ich proaktywnego zapewniania. Dochody z funduszy rynku pieniężnego mogą być niższe niż byłyby, gdyby fundusze mogły inwestować w bardziej agresywne opcje, ale różnica wynosi tylko kilka punktów bazowych.
W 2016 r. Reformy wymagały od funduszy rynku pieniężnego, aby ich NAV mogły „płynąć” lub zmieniać się. Oznacza to, że fundusze rynku pieniężnego mogą w żadnym momencie nie mieć stabilnego NAV na poziomie 1 USD.
Podsumowanie
Jeśli NAV funduszu rynku pieniężnego spadnie poniżej ceny akcji 1 USD, inwestorzy mogą stracić pieniądze. Ponieważ różnica stóp procentowych między funduszem rynku pieniężnego a rachunkiem czekowym lub oszczędnościowym jest na ogół niewielka, inwestorzy muszą uważnie obserwować wartość aktywów netto, aby upewnić się, że w pełni korzystają ze swojej stopy procentowej. Innymi słowy, utrata NAV może pochłonąć zyski z odsetek, czyniąc przyjęcie reguły 2a-7 tylko jedną taktyką, aby zaradzić temu ryzyku.