Fundusze hedgingowe polują na plusy, niezależnie od rynku
Fundusze hedgingowe są jak fundusze wspólnego inwestowania, ponieważ stanowią połączone instrumenty inwestycyjne (tj. Kilku inwestorów powierza swoje pieniądze menedżerowi) i inwestują w papiery wartościowe notowane na giełdzie. Istnieją jednak istotne różnice między funduszem hedgingowym a funduszem inwestycyjnym. Wywodzą się one ze statutu funduszu hedgingowego i najlepiej je rozumieć: inwestorzy dają funduszom hedgingowym swobodę realizacji strategii bezwzględnej stopy zwrotu.
Kluczowe wnioski
- Fundusze inwestycyjne i fundusze hedgingowe to obie klasy inwestycji łączonych, w przypadku których zarządzający portfelem stosuje określoną strategię w imieniu inwestorów funduszy.
- Fundusze powiernicze inwestują głównie w akcje i obligacje i poszukują zwrotów, które replikują lub próbują przebić indeks odniesienia.
- Fundusze hedgingowe mogą stosować jedną lub więcej spośród kilku bardziej złożonych strategii, w tym krótkiej sprzedaży, dźwigni finansowej i instrumentów pochodnych, i szukać bezwzględnych zwrotów.
Fundusze powiernicze dążą do względnych zwrotów
Większość funduszy inwestycyjnych inwestuje według z góry określonego stylu, takiego jak „ wartość małej kapitalizacji ”, lub w określony sektor, na przykład w technologię. Aby zmierzyć wyniki, zwroty funduszu wspólnego inwestowania są porównywane z indeksem lub wzorcem charakterystycznym dla danego stylu.
Na przykład, jeśli kupujesz fundusz o małej kapitalizacji, zarządzający tym funduszem mogą próbować osiągnąć lepsze wyniki niż indeks S&P Small Cap 600. Mniej aktywni menedżerowie mogą konstruować portfel, podążając za indeksem, a następnie stosując umiejętności doboru akcji w celu zwiększenia (przeważenia) preferowanych akcji i zmniejszenia (niedoważenia) mniej atrakcyjnych akcji.
Celem funduszu inwestycyjnego jest pokonanie indeksu, nawet jeśli tylko skromnie. Gdyby indeks spadł o 10%, podczas gdy fundusz inwestycyjny spadł tylko o 7%, wyniki funduszu można by nazwać sukcesem. W pasywnym – aktywnym spektrum, w którym inwestowanie w czyste indeksy jest pasywną skrajnością, fundusze inwestycyjne znajdują się gdzieś pośrodku, ponieważ półaktywnie dążą do generowania zwrotów korzystnych w porównaniu z benchmarkiem. (Zobacz także: Analiza porównawcza pokazująca zwycięskie zwroty ).
Fundusze hedgingowe aktywnie poszukują absolutnych zwrotów
Fundusze hedgingowe znajdują się na aktywnym końcu spektrum inwestowania, ponieważ poszukują dodatnich bezwzględnych zwrotów, niezależnie od wyników indeksu lub benchmarku sektorowego. W przeciwieństwie do funduszy inwestycyjnych, które działają wyłącznie na zasadzie „ long -only” (podejmują wyłącznie decyzje dotyczące kupna-sprzedaży), fundusz hedgingowy angażuje się w bardziej agresywne strategie i pozycje, takie jak krótka sprzedaż, handel instrumentami pochodnymi, takimi jak opcje, oraz korzystanie z dźwigni finansowej (pożyczanie) poprawić profil ryzyka / zysku swoich zakładów.
Ta aktywność funduszy hedgingowych wyjaśnia ich popularność na bessach. Podczas hossy fundusze hedgingowe mogą nie radzić sobie tak dobrze, jak fundusze inwestycyjne, ale w okresie bessy – traktowane jako grupa lub klasa aktywów – powinny radzić sobie lepiej niż fundusze inwestycyjne, ponieważ mają krótkie pozycje i zabezpieczenia. Cele bezwzględnego zwrotu funduszy hedgingowych są różne, ale cel można określić jako coś w rodzaju „6-9% zwrotu w ujęciu rocznym, niezależnie od warunków rynkowych”.
Inwestorzy muszą jednak zrozumieć, że obietnica funduszu hedgingowego dotycząca dążenia do bezwzględnego zwrotu oznacza, że fundusze hedgingowe są „uwolnione” w zakresie rejestracji, pozycji inwestycyjnych, płynności i struktury opłat. Po pierwsze, fundusze hedgingowe na ogół nie są zarejestrowane w SEC. Udało im się uniknąć rejestracji, ograniczając liczbę inwestorów i wymagając, aby ich inwestorzy byli akredytowani, co oznacza, że spełniają standardy dotyczące dochodów lub wartości netto. Ponadto fundusze hedgingowe nie mogą nakłaniać lub reklamować się do ogółu odbiorców, co dodatkowo wzmacnia ich mistykę.
W funduszach hedgingowych płynność jest głównym problemem dla inwestorów. Przepisy dotyczące płynności są różne, ale zainwestowane środki mogą być trudne do wycofania „do woli”. Na przykład wiele funduszy ma okres blokady, który jest początkowym okresem, w którym inwestorzy nie mogą usunąć swoich pieniędzy.
Wreszcie fundusze hedgingowe są droższe, mimo że część opłat jest uzależniona od wyników. Zazwyczaj pobierają roczną opłatę w wysokości 1% zarządzanych aktywów (czasami do 2%), a ponadto otrzymują udział – zwykle 20% – w zyskach z inwestycji. Zarządzający wieloma funduszami inwestują jednak własne pieniądze wraz z innymi inwestorami funduszu i jako tacy można powiedzieć, że „ jedzą własne potrawy ”. (Zobacz także: Badanie due diligence funduszu hedgingowego ).
Trzy szerokie kategorie rozrywki i wiele strategii
Większość funduszy hedgingowych to organizacje przedsiębiorcze, które stosują zastrzeżone lub dobrze strzeżone strategie. Trzy szerokie kategorie funduszy hedgingowych opierają się na typach stosowanych przez nie strategii:
1. Strategie arbitrażowe (inaczej wartość względna)
Arbitraż to wykorzystywanie zauważalnej nieefektywności cenowej i jako taki uważa się, że czysty arbitraż jest pozbawiony ryzyka. Rozważmy bardzo prosty przykład: akcje Acme są obecnie sprzedawane po 10 USD, a pojedynczy kontrakt futures na akcje z terminem wykupu za sześć miesięcy kosztuje 14 USD. Kontrakt futures to obietnica kupna lub sprzedaży akcji po z góry określonej cenie. Tak więc, kupując akcje i jednocześnie sprzedając kontrakt futures, możesz, bez podejmowania żadnego ryzyka, zablokować zysk w wysokości 4 USD przed transakcją i kosztami pożyczki. W praktyce arbitraż jest bardziej skomplikowany, ale trzy trendy w praktykach inwestycyjnych otworzyły możliwości wszelkiego rodzaju strategii arbitrażowych: wykorzystanie instrumentów pochodnych, oprogramowania handlowego i różnych giełd handlowych (na przykład sieci komunikacji elektronicznej i giełdy zagraniczne można skorzystać z „arbitrażu giełdowego”, czyli arbitrażu cen na różnych giełdach). Tylko kilka funduszy hedgingowych jest czystymi arbitrażami, ale badania historyczne często udowadniają, że w takim przypadku są dobrym źródłem niezawodnie umiarkowanych zwrotów o niskim ryzyku. Ponieważ jednak obserwowalne nieefektywności cenowe są zwykle dość małe, czysty arbitraż wymaga dużych, zwykle lewarowanych inwestycji i wysokich obrotów. Co więcej, arbitraż jest nietrwały i samobójczy: jeśli strategia jest zbyt skuteczna, dubluje się i stopniowo zanika.
Większość tak zwanych strategii arbitrażowych lepiej określa się jako „wartość względna”. Strategie te próbują wykorzystać różnice cenowe, ale nie są wolne od ryzyka. Na przykład arbitraż zamienny obejmuje kupno korporacyjnej obligacji zamiennej, którą można zamienić na akcje zwykłe, przy jednoczesnej krótkiej sprzedaży akcji zwykłych tej samej spółki, która wyemitowała obligację. Strategia ta próbuje wykorzystać względne ceny obligacji zamiennych i akcji: arbiter stosujący tę strategię pomyśli, że obligacja jest trochę tania, a akcje trochę drogie. Chodzi o to, aby zarabiać pieniądze na rentowności obligacji, jeśli akcje wzrosną, ale także na krótkiej sprzedaży, jeśli akcje spadną. Ponieważ jednak obligacja zamienne i akcje mogą poruszać się niezależnie, arbitraż może stracić na obu, co oznacza, że pozycja niesie ze sobą ryzyko. (Zobacz także: Arbitraż zmniejsza zysk z nieefektywności rynku).
2. Strategie sterowane zdarzeniami
Strategie oparte na zdarzeniach wykorzystują ogłoszenia o transakcjach i inne jednorazowe zdarzenia. Jednym z przykładów jest arbitraż fuzji, który jest stosowany w przypadku ogłoszenia przejęcia i polega na zakupie akcji spółki przejmowanej i zabezpieczeniu zakupu poprzez krótką sprzedaż akcji spółki przejmującej. Zwykle w momencie ogłoszenia cena zakupu, jaką spółka przejmująca zapłaci za zakup celu, przewyższa aktualną cenę handlową spółki docelowej. Arbitraż ds. Fuzji zakłada, że przejęcie nastąpi i spowoduje, że cena spółki docelowej zbiegnie się (wzrośnie) do ceny zakupu, którą płaci spółka przejmująca. Nie jest to również czysty arbitraż. Jeśli zdarzy się, że rynek marszczy brwi z powodu transakcji, przejęcie może się rozplątać i spowodować wzrost akcji nabywcy (z ulgą) i spadek akcji spółki docelowej (zniwelowanie tymczasowego wzrostu), co spowoduje stratę dla pozycji.
Istnieją różne rodzaje strategii opartych na zdarzeniach. Innym przykładem są „zagrożone papiery wartościowe”, które wiążą się z inwestowaniem w spółki, które są w trakcie reorganizacji lub zostały niesprawiedliwie pobite. Innym interesującym rodzajem funduszu kierowanego na wydarzenia jest fundusz aktywistów, który ma drapieżny charakter. Ten typ zajmuje znaczące pozycje w małych, wadliwych firmach, a następnie wykorzystuje swoją własność do wymuszania zmian w zarządzaniu lub restrukturyzacji bilansu. (Zobacz także: Dlaczego fundusze hedgingowe uwielbiają trudny dług).
3. Strategie kierunkowe lub taktyczne
Największa grupa funduszy hedgingowych stosuje strategie kierunkowe lub taktyczne. Jednym z przykładów jest fundusz makro, rozsławiony przez George’a Sorosa i jego Quantum Fund, który zdominował świat funduszy hedgingowych i nagłówki gazet w latach 90. Fundusze makro mają zasięg globalny i stawiają „odgórnie” na waluty, stopy procentowe, towary lub gospodarki zagraniczne. Ponieważ są one przeznaczone dla inwestorów z „dużego obrazu”, fundusze makrologiczne często nie analizują poszczególnych spółek. Oto kilka innych przykładów strategii kierunkowych lub taktycznych: • Długie / krótkie strategie łączą zakupy (długie pozycje) z krótką sprzedażą. Na przykład, zarządzający pozycjami długimi / krótkimi może zakupić portfel podstawowych akcji, które zajmują indeks S&P 500 i zabezpieczyć się, stawiając na (skracając) kontrakty terminowe na indeks S&P 500. Jeśli S&P 500 spadnie, krótka pozycja zrekompensuje straty w podstawowym portfelu, ograniczając ogólne straty.
Strategie neutralne dla rynku to specyficzny rodzaj długich / krótkich transakcji, których celem jest zanegowanie wpływu i ryzyka ogólnych ruchów rynkowych, próbując wyodrębnić czyste zwroty z poszczególnych akcji. Ten rodzaj strategii jest dobrym przykładem tego, jak fundusze hedgingowe mogą dążyć do dodatnich, bezwzględnych zwrotów nawet podczas bessy. Na przykład, menedżer neutralny na rynku może kupić Lowe’s i jednocześnie shortować Home Depot, zakładając, że ten pierwszy osiągnie lepsze wyniki niż drugi. Rynek może spaść, a obie akcje mogą spaść wraz z rynkiem, ale tak długo, jak Lowe osiąga lepsze wyniki niż Home Depot, krótka sprzedaż w Home Depot przyniesie zysk netto z pozycji.
Dedykowane krótkie strategie specjalizują się w krótkiej sprzedaży przewartościowanych papierów wartościowych. Ponieważ straty na pozycjach tylko krótkich są teoretycznie nieograniczone (ponieważ akcje mogą rosnąć w nieskończoność), strategie te są szczególnie ryzykowne. Niektóre z tych dedykowanych krótkich funduszy są jednymi z pierwszych, które przewidują upadek korporacji – zarządzający tymi funduszami mogą być szczególnie wykwalifikowani w badaniu podstaw firmy i sprawozdań finansowych w poszukiwaniu sygnałów ostrzegawczych.
Podsumowanie
W przypadku większości inwestorów będziesz kupować fundusze inwestycyjne lub ETF dla swoich portfeli, ponieważ fundusze hedgingowe często obsługują zamożne osoby i akredytowanych inwestorów. Obecnie dostępne są fundusze inwestycyjne i ETF dla szerszej gamy strategii inwestycyjnych w przeszłości i często charakteryzują się większą przejrzystością i niższym ryzykiem niż wiele funduszy hedgingowych. Mimo to powinieneś teraz dokładnie zrozumieć różnice między funduszami inwestycyjnymi a funduszami hedgingowymi oraz zrozumieć różne strategie, które fundusze hedgingowe stosują, aby spróbować osiągnąć bezwzględne zwroty.