30 września: Kluczowa data dla beneficjentów programu emerytalnego
Jeśli niedawno odziedziczyłeś – lub spodziewasz się dziedziczenia – aktywa planu emerytalnego, pamiętaj o 30 września. To bardzo ważna data, jeśli chodzi o konta emerytalne z wieloma beneficjentami; jest to data określająca, czy odziedziczone indywidualne konto emerytalne (IRA) ma wyznaczonego beneficjenta lub beneficjentów.
Uznaje się, że IRA ma wyznaczonego beneficjenta, jeśli do 30 września roku następującego po śmierci właściciela konta nie ma żadnych beneficjentów niebędących osobami fizycznymi (majątki, fundusze powiernicze, organizacje charytatywne itp.). Na przykład beneficjent, który dziedziczy IRA w 2020 r. będzie miała termin rozstrzygnięcia 30 września 2021 r.
UstawaSECURE, uchwalona w grudniu 2019 r., Znacząco zmieniła zasady dotyczące IRA odziedziczonych 1 stycznia 2020 r. Lub później.
Wskutek SECURE ustawy, istnieją obecnie trzy klasyfikacje: beneficjentów kwalifikujących wyznaczonego beneficjenta wskazanego beneficjenta, i tych nie uważa się za beneficjenta (od tego momentu dalej niewyznaczonych beneficjentów). Są to niezwykle ważne w określenie harmonogramu wymaganych wypłat z odziedziczonej IRA. W przypadku wielu beneficjentów klasyfikacja wszystkich beneficjentów może ulec zmianie, jeśli jeden z wielu beneficjentów podejmie określone działania do 30 września roku następującego po roku, w którym umiera właściciel konta emerytalnego.
Inną ważną datą, o której należy pamiętać, jest 31 grudnia. Urząd Skarbowy (IRS) może wymagać od Ciebieprzyjęcia wymaganej minimalnej wypłaty (RMD) już 31 grudnia roku następującego po śmierci właściciela IRA, w zależności od Twoja klasyfikacja beneficjenta i stosunek do właściciela.1
Jeśli dotyczy to Ciebie, czytaj dalej, aby dowiedzieć się, jak działają te zasady i jak można je zastosować w Twojej sytuacji.
Ustalenie klasyfikacji beneficjentów
Jeśli na koncie emerytalnym jest więcej niż jeden beneficjent, termin 30 września służy do określenia, czy beneficjenci kwalifikują się jako wyznaczony beneficjent. Zanim przyjrzymy się wielu beneficjentom, musimy określić, kto kwalifikuje się do każdej z trzech różnych klasyfikacji.
Uznaje się, że konto ma wyznaczonych beneficjentów, jeśli wszyscy beneficjenci niebędący osobami (nie wyznaczeni) podejmą do 30 września jedno z następujących działań:
- Weź pełną dystrybucję ich części odziedziczonego majątku.
- Prawidłowo zrzec się swojej części odziedziczonego majątku.
Zrzeczenie odziedziczonych aktywów musi spełniać pewne wymogi federalne i stanowe. Więcej informacji na temat zrzeczeń można znaleźć w artykule Zrzeczenie się praw do odziedziczonych aktywów emerytalnych.
Beneficjenci pozostający po 30 września są jedynymi branymi pod uwagę przy ustalaniu klasyfikacji beneficjentów i harmonogramu wypłat beneficjentów.
Ilustrujące zasady
Poniższe przykłady ilustrują zasady dotyczące opcji dystrybucji dla wielu beneficjentów:
Przykład 1: Dwóch beneficjentów, jeden charytatywny
John zmarł w tym roku w wieku 65 lat, a beneficjentami jego IRA – wycenianej na 1 milion dolarów – są wybrana przez niego organizacja charytatywna i jego 45-letni syn Tim. Tim i organizacja charytatywna zostali wyznaczeni do otrzymania 50% IRA.
Ponieważ John zmarł przed wymaganą datą rozpoczęcia (RBD) – a jeden z jego beneficjentów nie jest osobą fizyczną (organizacja charytatywna) – 1 milion dolarów podlega zasadzie 5 lat i musi zostać w całości rozdysponowany do 31 grudnia 5. rok po roku, w którym umarł John.
Gdyby jego dorosły syn Tim był jedynym beneficjentem IRA, pozwolono by mu zastosować regułę 10 lat, w którym to przypadku fundusze musiałyby zostać w pełni rozdzielone do 31 grudnia dziesiątego roku po roku śmierci Johna.
Ale nie wszystko jest stracone dla Tima. Może nadal być w stanie zastosować bardziej korzystną podatkowo regułę 10 lat, jeśli organizacja charytatywna:
- Pełna dystrybucja połowy do 30 września roku następującego po śmierci Johna LUB
- Właściwie zrzeka się swojej połowy do 30 września roku następującego po śmierci Jana.
Tim może poprosić organizację charytatywną o podjęcie któregokolwiek z tych działań, aby mógł skorzystać z wykorzystania oczekiwanej długości życia.
Przykład 2: Posiadacz konta umiera po RBD
Fakty są takie same, jak w Przykładzie 1, z tym wyjątkiem, że John umiera w wieku 74 lat. Ponieważ John zmarł po RBD, a jeden z jego głównych beneficjentów nie jest osobą, rozkład po śmierci musi zostać przejęty przez pozostałą oczekiwaną długość życia Johna. Te dystrybucje muszą rozpocząć się do 31 grudnia roku następującego po śmierci Jana. Załóżmy, że pozostała długość życia Johna wynosi 13,4 lat.
Ponownie, gdyby Tim był jedynym beneficjentem, podlegałby zasadzie 10 lat.
W tym scenariuszu może być bardziej korzystne dla Tima, jeśli przyjmie rozkład pozostałej oczekiwanej długości życia jego ojca, która wynosi 13,4 lat. Jeśli organizacja charytatywna nie wycofa 100% swojej połowy IRA (500 000 USD) do 30 września roku następującego po śmierci Johna, obaj beneficjenci będą mogli wykorzystać pozostałą długość życia Johna. Doświadczony doradca podatkowy może zasugerować organizacji charytatywnej zabranie 99% swoich funduszy, ale pozostawienie 1%, aby obaj beneficjenci mogli nadal kwalifikować się jako niewyznaczony beneficjent.
Przykład 3: Czterech członków rodziny jako beneficjenci
Jake zmarł w tym roku w wieku 75 lat, pozostawiając troje swoich dzieci i małżonkę Mary jako beneficjentów IRA. Wiek dzieci to 30, 32 i 35 lat; żaden z nich nie ma kwalifikowanej niepełnosprawności ani nie jest przewlekle chory. Mary ma 55 lat.
Załóżmy, że oczekiwana długość życia Marii wynosi 35,2 lat. Ma możliwość albo kontynuować branie RMD Jake’a przez pozostałą długość jego życia (krótszą niż jej) lub przelać odziedziczone fundusze na swój własny IRA i wziąć RMD, kiedy będzie musiała zacząć brać własne.
Jej proces myślowy może zależeć od tego, czy potrzebuje jego RMD w tym momencie swojego życia, ponieważ jest zbyt młoda, aby pobierać fundusze z własnego IRA bez ponoszenia 10% kary za wcześniejsze wycofanie (wiek 59½). Jeśli jest w stanie, bardziej korzystne z podatkowego punktu widzenia jest przelanie środków do jej własnego IRA i wykorzystanie własnej średniej długości życia. Dzięki temu fundusze rosną dłużej, a ona co roku będzie płacić mniejsze podatki.
Jednak trójka dorosłych dzieci podlega zasadzie 10 lat. Będą musieli wyczerpać swoją część spadku do 31 grudnia dziesiątego roku po roku śmierci Jake’a. Nie ma znaczenia, ile wypłacą w ciągu jednego roku, o ile pełna kwota zostanie usunięta z konta w tym terminie.
Podsumowanie
Jeśli jesteś jednym z wielu beneficjentów odziedziczonej IRA, pamiętaj o podjęciu niezbędnych kroków w celu zabezpieczenia dostępnych opcji dystrybucji. Jeśli twoje wypłaty zależą od tego, co zrobią inni beneficjenci do 30 września, pamiętaj, że ci inni beneficjenci mogą nie chcieć przyjąć pełnej dystrybucji swoich kwot, ponieważ może to oznaczać zapłacenie znacznych podatków od kwoty za rok, w którym występuje dystrybucja. Z drugiej strony, jeśli ich części są nieznaczne lub są to organizacje charytatywne lub organizacje non-profit, które nie płacą podatku dochodowego, mogą być bardziej przychylni.
Ewentualnie, jeżeli beneficjentami jest wiele osób fizycznych (brak podmiotów niebędących osobami fizycznymi), każdy beneficjent może przelać swoją kwotę na oddzielne rachunki do 31 grudnia roku następującego po roku, w którym zmarł właściciel, umożliwiając w ten sposób każdemu beneficjentowi zastosowanie własnej klasyfikacji.
Wreszcie, przed podjęciem jakichkolwiek decyzji dotyczących aktywów emerytalnych, w tym tych, które odziedziczysz, skonsultuj się z doradcą podatkowym.