Deficyty na rachunku bieżącym: inwestycje rządowe czy nieodpowiedzialność?
Obrotów bieżących jest odcinek w danym kraju bilansu płatniczego (BOP), który rejestruje swoje bieżące transakcje. Rachunek jest podzielony na cztery sekcje: towary, usługi, dochody (takie jak pensje i dochody z inwestycji) oraz jednostronne transfery (na przykład wynagrodzenia pracowników).
Deficyt na rachunku bieżącym występuje, gdy w kraju występuje nadwyżka jednego lub więcej z czterech czynników składających się na rachunek. Gdy bieżąca transakcja wpływa na rachunek, jest rejestrowana jako uznanie; gdy wartość opuszcza konto, jest oznaczana jako debet. Zasadniczo deficyt na rachunku bieżącym pojawia się, gdy więcej pieniędzy jest wypłacanych niż przywiezionych do kraju.
Co oznacza deficyt
Kiedy na rachunku bieżącym występuje deficyt, zwykle oznacza to, że kraj inwestuje więcej za granicą niż oszczędza u siebie. Często logika decydująca o decyzjach inwestycyjnych danego kraju jest taka, że zarabianie pieniędzy wymaga pieniędzy. Aby spróbować zwiększyć swoją produkcję krajową brutto (PKB) i przyszły wzrost, kraj może zadłużyć się, przyjmując zobowiązania wobec innych krajów. Następnie staje się tym, co określa się jako „ dłużnik netto ” wobec świata. Jednak problematyczny deficyt może powstać, jeśli rząd nie zaplanował rozsądnej polityki gospodarczej i nie wykorzystał swoich długów na cele konsumpcyjne, a nie przyszły wzrost. (Aby uzyskać więcej informacji, zobacz A Look At National Debt and Government Bonds. )
Deficyt na rachunku obrotów bieżących oznacza, że gospodarka danego kraju funkcjonuje na pożyczonych środkach. Innymi słowy, inne kraje zasadniczo finansują gospodarkę, a tym samym utrzymują deficyt. Określając kondycję ekonomiczną narodu, ważne jest, aby zrozumieć, skąd bierze się deficyt, w jaki sposób jest finansowany i jakie są możliwe rozwiązania jego złagodzenia. Aby to zrobić, musimy przyjrzeć się nie tylko rachunkowi bieżącemu, ale także pozostałym dwóm sekcjom BOP, rachunku kapitałowemu i rachunkowi finansowemu.
Rachunki kapitałowe i finansowe
Fundusze zagraniczne wchodzące do kraju ze sprzedaży lub zakupu
środków trwałych – w przeciwieństwie do aktywów niematerialnych, takich jak akcje lub obligacje – są rejestrowane na rachunku kapitałowym BOP. (Ponownie, pieniądze wpływające na konto są odnotowywane jako kredyt, a pieniądze opuszczające konto to debet). Transakcje finansowe, takie jak pieniądze opuszczające kraj w celu zainwestowania za granicą, są rejestrowane na koncie finansowym. Te dwa rachunki łącznie zapewniają finansowanie deficytu na rachunku bieżącym.
Dlaczego istnieje deficyt?
Czy deficyt na rachunku bieżącym jest po prostu kwestią złego planowania rządu i / lub niekontrolowanych wydatków i konsumpcji? No, czasami. Jednak najczęściej planuje się deficyt, aby wspomóc rozwój i wzrost gospodarczy. Może też świadczyć o silnej gospodarce, która jest bezpieczną przystanią dla zagranicznych funduszy (wyjaśnimy to poniżej). Kiedy gospodarka znajduje się w fazie transformacji lub reformy, albo prowadzi aktywną strategię wzrostu, dzisiejszy deficyt może zapewnić finansowanie krajowej konsumpcji i inwestycji w przyszłości. Oto niektóre rodzaje deficytów, zarówno planowanych, jak i nieplanowanych, których doświadczają kraje.
Bilans deficytu handlowego Mając na uwadze długoterminową perspektywę, kraj może mieć deficyt, importując więcej niż eksportując, a ostatecznym celem jest produkcja gotowych towarów na eksport. W tym scenariuszu kraj planuje spłacić tymczasową nadwyżkę importu w późniejszym czasie wpływami z przyszłej sprzedaży eksportowej. Przychody uzyskane z tej sprzedaży staną się wówczas kredytem na rachunku bieżącym. (Aby dowiedzieć się więcej, przeczytaj Pochwałę deficytu handlowego.) Inwestowanie w przyszłość Zamiast oszczędzać pieniądze teraz, kraj może również zdecydować się na inwestycję za granicą, aby czerpać korzyści w przyszłości. Fundusze wypływu byłyby rejestrowane jako debet na rachunku finansowym, podczas gdy odpowiadający im przychód z inwestycji byłby ostatecznie przeznaczony jako kredyt na rachunku bieżącym. Często deficyt na rachunku obrotów bieżących zbiega się z wyczerpywaniem się rezerw walutowych danego kraju (ograniczone zasoby waluty obcej dostępne do inwestowania za granicą). Inwestorzy zagraniczni Gdy inwestorzy zagraniczni wysyłają pieniądze do gospodarki krajowej, muszą oni ostatecznie wypłacić zyski należne zagranicznemu inwestorów. W związku z tym deficyt może wynikać z roszczeń cudzoziemców do lokalnej gospodarki (zapisanych jako debet na rachunku bieżącym). Ten rodzaj deficytu mógłby również świadczyć o silnej, wydajnej i przejrzystej lokalnej gospodarce, w której zagraniczne pieniądze znajdują bezpieczne miejsce na inwestycje. Na przykład rynek kapitałowy Stanów Zjednoczonych był postrzegany jako taki, gdy inwestorzy spaleni podczas azjatyckiego kryzysu poszukiwali „aktywów wysokiej jakości”. Stany Zjednoczone doświadczyły gwałtownego wzrostu inwestycji zagranicznych na swoich rynkach kapitałowych. I chociaż Stany Zjednoczone otrzymały pieniądze, które mogłyby pomóc zwiększyć krajową produktywność, a tym samym rozwinąć gospodarkę, wszystkie te inwestycje musiałyby zostać spłacone w formie zwrotów (dywidend, zysków kapitałowych), które są debetami na rachunku bieżącym. Tak więc deficyt może wynikać ze zwiększonych roszczeń inwestorów zagranicznych, których pieniądze są wykorzystywane do zwiększania lokalnej produktywności i stymulowania gospodarki. Wydatki bez wystarczających dochodów Czasami rządy wydają więcej, niż zarabiają, po prostu z powodu nierozważnego planowania gospodarczego. Pieniądze mogą być wydawane na kosztowny import, podczas gdy lokalna produktywność pozostaje w tyle. Lub może być uznane za priorytet dla rządu, aby wydać na wojsko, a nie produkcję gospodarczą. Bez względu na przyczynę deficyt wystąpi, jeśli kredyty i obciążenia nie zostaną zrównoważone.
Finansowanie deficytu
Publiczne i prywatne fundusze zagraniczne Środki kierowane na rachunki kapitałowe i finansowe (należy pamiętać, że rachunki te finansują deficyty na rachunku bieżącym) mogą pochodzić zarówno ze źródeł publicznych (oficjalnych), jak i prywatnych. Rządy, które uwzględniają oficjalne przepływy kapitału, często kupują i sprzedają waluty obce. Kredyt z tej sprzedaży jest rejestrowany na koncie finansowym. Źródła prywatne, czy to instytucje, czy osoby fizyczne, mogą otrzymywać pieniądze z jakiegoś rodzaju programu bezpośrednich inwestycji zagranicznych (BIZ), który pojawia się jako debet w sekcji dochodów rachunku bieżącego, ale po otrzymaniu dochodu z inwestycji staje się kredytem. Zrównoważone finansowanie Aby uniknąć niepotrzebnego dodatkowego ryzyka związanego z inwestowaniem pieniędzy za granicą, finansowanie deficytu powinno w idealnym przypadku opierać się na kombinacji funduszy długoterminowych i krótkoterminowych, a nie na jednym lub drugim. Jeśli na przykład zagraniczny rynek kapitałowy nagle się załamie, nie będzie już w stanie zapewnić innemu krajowi dochodów z inwestycji. To samo byłoby prawdą, gdyby kraj pożyczał pieniądze, a różnice polityczne ograniczają linię kredytową. Jednak planując uzyskiwanie przez lata powtarzalnych dochodów z inwestycji, na przykład za pomocą projektów FDI, kraj mógłby w inteligentny sposób finansować swój deficyt na rachunku obrotów bieżących. Ucieczka kapitału W czasach globalnej recesji finansowanie deficytu można czasem prześledzić ucieczka kapitału, czyli osoby prywatne i korporacje wysyłające swoje pieniądze do „bezpiecznych” gospodarek. Pieniądze te są rejestrowane jako kredyt na rachunku bieżącym, ale w rzeczywistości nie są wiarygodnym źródłem finansowania. W rzeczywistości jest to mocna wskazówka, że światowa gospodarka zwalnia i może nie być w stanie zapewnić finansowania w najbliższej przyszłości.
Podsumowanie
Aby określić, czy gospodarka danego kraju jest słaba, ważne jest, aby wiedzieć, dlaczego występuje deficyt i jak jest finansowany. Deficyt może być oznaką problemów gospodarczych w niektórych krajach, a oznaką dobrej kondycji gospodarczej w innych. Aby sprostać deficytom obrotów bieżących krajów na całym świecie, gospodarka światowa musi być na tyle silna, aby można było kupować eksport i spłacać dochody z inwestycji. Często jednak deficytu na rachunku obrotów bieżących nie da się utrzymać zbyt długo – szeroko dyskutuje się, czy dzisiejsza konsumpcja spowoduje chroniczne zadłużenie przyszłych pokoleń.