Kto odkrył prawo podaży i popytu?

Prawo podaży i popytu, które mówi, że dostępność i atrakcyjność wpływa produkt za swoją cenę, miał kilka odkrywców. Ale zasada, jedna z najbardziej znanych w ekonomii, została zauważona na rynku na długo przed tym, zanim została wymieniona w opublikowanym dziele – lub nawet nadano jej nazwę.

John Locke

Filozofowi Johnowi Locke’owi przypisuje się jeden z najwcześniejszych pisemnych opisów tej zasady ekonomicznej w jego publikacji z 1691 r., Some Considerations on the Consequences of the Falling of Interest and the wzrost wartości pieniądza. Locke odniósł się do koncepcji podaży i popytu w ramach dyskusji na temat stóp procentowych w XVII-wiecznej Anglii. Wielu kupców chciało, aby rząd obniżył pułap stóp procentowych naliczanych przez prywatnych pożyczkodawców, aby ludzie mogli pożyczać więcej pieniędzy, a tym samym kupować więcej towarów. Locke argumentował, że gospodarka wolnorynkowa powinna ustalać stawki, ponieważ regulacje rządowe mogą mieć niezamierzone konsekwencje. Gdyby sektor pożyczkowy został pozostawiony sam sobie, stopy procentowe regulowałyby się same, Locke napisał: „Cena dowolnego towaru rośnie lub spada proporcjonalnie do liczby kupujących i sprzedających”.

Sir James Steuart

Locke nie użył jednak w rzeczywistości terminu „podaż i popyt”. Po raz pierwszy ukazał się w druku w 1767 r., Wraz z Inquiry into the Principles of Political Economy sir Jamesa Steuarta . Kiedy Steuart pisał swój traktat o ekonomii politycznej, jednym z jego głównych zmartwień był wpływ podaży i popytu na robotników. Steuart zauważył, że gdy poziom podaży był wyższy niż popyt, ceny znacznie spadły, obniżając zyski osiągane przez kupców. Kiedy kupcy zarabiali mniej, nie było ich stać na opłacanie pracowników, co powodowało wysokie bezrobocie.

Adam Smith

Ekonomii, wyjaśniał koncepcję podaży i popytu jako „ niewidzialnej ręki ”, która w naturalny sposób kieruje gospodarką. Smith opisał społeczeństwo, w którym piekarze i rzeźnicy dostarczają produkty, których ludzie potrzebują i chcą, zapewniając podaż zaspokajającą popyt i rozwijając gospodarkę, która przynosi korzyści wszystkim.

Alfred Marshall

Po publikacji Smitha w 1776 r. Dziedzina ekonomii szybko się rozwinęła, a prawo popytu i podaży uległo udoskonaleniom. W 1890 roku Alfred Marshall w Principles of Economics opracował krzywą podaży i popytu, która jest nadal używana do zademonstrowania punktu, w którym rynek jest w równowadze.

Jednym z najważniejszych wkładów Marshalla w mikroekonomię było wprowadzenie przez niego koncepcji elastyczności cenowej popytu, która bada, jak zmiany cen wpływają na popyt. Teoretycznie ludzie kupują mniej określonego produktu, jeśli cena rośnie, ale Marshall zauważył, że w prawdziwym życiu takie zachowanie nie zawsze było prawdziwe. Ceny niektórych towarów mogą wzrosnąć bez zmniejszania popytu, co oznacza, że ​​ich ceny są nieelastyczne. Towary nieelastyczne zwykle obejmują takie przedmioty, jak leki lub żywność, które konsumenci uważają za kluczowe w życiu codziennym. Marshall argumentował, że podaż i popyt, koszty produkcji i elastyczność cenowa działają razem.