Jakich wskaźników używam do oceny kompromisu między ryzykiem a zwrotem w przypadku funduszu powierniczego?

Jedną z zasad inwestowania jest kompromis między ryzykiem a zyskiem, definiowany jako korelacja między poziomem ryzyka a poziomem potencjalnego zwrotu z inwestycji. W przypadku większości akcji, obligacji i funduszy inwestycyjnych inwestorzy wiedzą, że akceptacja wyższego stopnia ryzyka lub zmienności skutkuje większym potencjałem wyższych zwrotów. Aby określić kompromis między ryzykiem a zyskiem dla konkretnego funduszu wspólnego inwestowania, inwestorzy analizują wartość alfa, beta, odchylenie standardowe i współczynnik Sharpe’a. Każdy z tych wskaźników jest zwykle udostępniany przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych oferujące inwestycję.

Fundusz powierniczy Alpha

Alfa jest używana jako miara zwrotu z funduszu wspólnego inwestowania w porównaniu z konkretnym benchmarkiem skorygowanym o ryzyko. W przypadku większości kapitałowych funduszy inwestycyjnych punktem odniesienia używanym do obliczania współczynnika alfa jest indeks S&P 500, a każda kwota zwrotu funduszu skorygowanego o ryzyko powyżej wyników wskaźnika odniesienia jest uznawana za jego wartość alfa. Dodatnia alfa 1 oznacza, że ​​fundusz osiągnął wyniki lepsze od benchmarku o 1%, a ujemna alfa oznacza, że ​​fundusz osiągnął wyniki gorsze od wartości. Im wyższa wartość alfa, tym większy potencjalny zwrot z tego konkretnego funduszu wspólnego inwestowania.

Fundusz powierniczy Beta

Inną miarą kompromisu ryzyko-zysk jest beta funduszu wspólnego inwestowania. Ta miara oblicza zmienność w wyniku ruchu cen w porównaniu z indeksem rynkowym, takim jak S&P 500. Fundusz wspólnego inwestowania z wartością beta 1 oznacza, że ​​jego inwestycje bazowe poruszają się zgodnie z benchmarkiem porównawczym. Wartość beta powyżej 1 powoduje, że inwestycja charakteryzuje się większą zmiennością niż benchmark, a ujemna beta oznacza, że ​​fundusz wspólnego inwestowania może wykazywać mniejsze wahania w czasie. Konserwatywni inwestorzy preferują niższe bety i często są skłonni zaakceptować niższe zwroty w zamian za mniejszą zmienność.

Odchylenie standardowe

Oprócz wersji alfa i beta towarzystwo funduszy inwestycyjnych zapewnia inwestorom obliczenia odchylenia standardowego funduszu, aby pokazać jego zmienność i kompromis między ryzykiem a zyskiem. Odchylenie standardowe mierzy indywidualny zwrot z inwestycji w czasie i porównuje go ze średnim zwrotem funduszu w tym samym okresie. Kalkulacja ta jest najczęściej wykonywana przy użyciu ceny zamknięcia funduszu każdego dnia w określonym przedziale czasu, takim jak jeden miesiąc lub jeden kwartał.

Kiedy dzienne indywidualne zwroty regularnie odbiegają od średniego zwrotu funduszu w tym okresie, odchylenie standardowe jest uważane za wysokie. Na przykład fundusz wspólnego inwestowania o odchyleniu standardowym wynoszącym 17,5 ma większą zmienność i większe ryzyko niż fundusz wspólnego inwestowania z odchyleniem standardowym wynoszącym 11. Często ten pomiar jest porównywany z funduszami o podobnych celach inwestycyjnych, aby określić, który z nich ma potencjał do większych wahań. z biegiem czasu.

Współczynnik Sharpe’a

Kompromis między ryzykiem a zyskiem w funduszu inwestycyjnym można również mierzyć za pomocą współczynnika Sharpe’a. To wyliczenie porównuje zwrot funduszu z wynikami inwestycji wolnej od ryzyka, najczęściej trzymiesięcznego bonu skarbowego USA (bonu skarbowego). Większy poziom ryzyka powinien skutkować wyższymi zwrotami w czasie, więc współczynnik większy niż 1 oznacza zwrot większy niż oczekiwany dla przyjętego poziomu ryzyka. Podobnie, współczynnik 1 oznacza, że ​​wyniki funduszu wspólnego inwestowania są w stosunku do jego ryzyka, podczas gdy współczynnik mniejszy niż 1 oznacza, że ​​zwrot nie był uzasadniony kwotą podejmowanego ryzyka.