Jakie rodzaje ograniczeń nakłada SEC na krótką sprzedaż?

Od krachu na giełdzie w 1929 roku i następującego po nim Wielkiego Kryzysu, krótka sprzedaż była kozłem ofiarnym wielu spadków rynkowych. W ramach krótkiej sprzedaży inwestor sprzedaje akcje na rynku, które są pożyczane i dostarczane w momencie rozliczenia.

Celem jest osiągnięcie zysku kupując akcje, aby spłacić pożyczone po niższej cenie. Po Wielkim Kryzysie amerykańska Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) nałożyła ograniczenia na transakcje krótkiej sprzedaży, aby ograniczyć nadmierną presję spadkową.

Podczas krótkiej sprzedaży został obwiniane za wywala rynku i oznakowane jako nieetyczne przez niektórych jako że jest to zakład na dodatni wzrost, wielu ekonomistów i praktyków finansowych teraz rozpoznać krótkiej sprzedaży jako kluczowy element dobrze funkcjonującego i efektywnego rynku, zapewniając płynność na kupujących i promowanie większego stopnia odkrywania cen.

Mimo to giełdy i organy regulacyjne wprowadziły od czasu do czasu pewne ograniczenia, aby ograniczyć lub zakazać krótkiej sprzedaży. Tutaj przyjrzymy się niektórym z tych środków.

Krótka historia zakazujących spodenek

W całej historii regulatorzy i ustawodawcy zakazali krótkiej sprzedaży, tymczasowo lub na stałe, w celu przywrócenia zaufania inwestorów lub ustabilizowania spadających rynków, wierząc, że krótka sprzedaż spowodowała lub pogorszyła kryzys.

Na przykład na początku XVII wieku nowo utworzona giełda w Amsterdamie tymczasowo zakazała krótkiej sprzedaży po tym, jak wybitny sprzedawca krótkodystansowy został oskarżony o manipulowanie cenami akcji Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. Podobnie rząd brytyjski zakazał krótkich spodenek po opadzie z  bańki na Morzu Południowym  w 1720 roku.

Niedawno, u szczytu kryzysu finansowego 2008  r., Tymczasowe zakazy i ograniczenia krótkiej sprzedaży pojawiły się w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech, Szwajcarii, Irlandii, Kanadzie i innych krajach.

Wiele rządów na przestrzeni lat podjęło działania mające na celu ograniczenie lub uregulowanie krótkiej sprzedaży, ze względu na jej związek z szeregiem wyprzedaży giełdowych i innymi kryzysami finansowymi. Jednak bezwarunkowe zakazy są zwykle uchylane, ponieważ krótka sprzedaż jest istotną częścią codziennych transakcji rynkowych.

Zasada zwyżkowa

Przez wiele lat po jej uchwaleniu w 1938 r. Panowała zasada zwyżki. Zasada ta została wprowadzona po Wielkim Kryzysie i zezwalała na krótką sprzedaż tylko po wzroście w stosunku do ostatniej poprzedniej sprzedaży akcji. Na przykład, jeśli ostatnia transakcja wynosiła 17,86 USD, krótka sprzedaż mogłaby zostać zrealizowana, jeśli następna cena kupna wynosiła co najmniej 17,87 USD. Zasadniczo zasada ta nie pozwala na nadmierną presję sprzedażową ze strony sprzedawców krótkich i pomaga utrzymać równowagę na rynku, przynajmniej w teorii.

Na przestrzeni lat przeprowadzono kilka badań, które wykazały, że nie ma dodatkowej ulgi w związku z regułą wzrostu w okresie bessy. W 2007 roku SEC uchyliła zasadę zwyżki, dając wolną rękę krótkodystansowym, którzy wkrótce skorzystali z kolejnego krachu na giełdzie w 2008 roku. Od tego czasu SEC ponownie zrewidowała regułę, nakładając zasadę zwyżki na niektóre akcje, gdy cena spada o ponad 10% w porównaniu z zamknięciem z poprzedniego dnia.

Alternatywna reguła zwyżkowa z 2010 r.  (Znana jako Zasada 201) umożliwia inwestorom wyjście z długich pozycji, zanim nastąpi krótka sprzedaż. Reguła jest uruchamiana, gdy cena akcji spadnie o co najmniej 10% w ciągu jednego dnia. W tym momencie krótka sprzedaż jest dozwolona, ​​jeśli cena jest wyższa od aktualnej najlepszej oferty. Ma to na celu zachowanie zaufania inwestorów i promowanie stabilności rynku w okresach skrajnego stresu i zmienności.

Regulowane szorty SHO i Naked

Podstawowa zasada krótkiej sprzedaży dotyczy dostępności zapasów do sprzedaży. Broker-dealer musi mieć do niej łatwy dostęp w celu dostarczenia w momencie rozliczenia; w przeciwnym razie jest to nieudana dostawa lub naga krótka sprzedaż. Chociaż w obrocie akcjami jest to uważane za renegocjację, istnieją sposoby na osiągnięcie tej samej pozycji poprzez sprzedaż kontraktów opcyjnych lub kontraktów futures.

Regulacja SHO jest częścią przepisów  Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC)  , wdrożonych w 2005 r. W celu aktualizacji przepisów dotyczących praktyk krótkiej sprzedaży. Rozporządzenie SHO ustanowiło standardy „zlokalizuj” i „zamknij”, które mają na celu przede wszystkim uniemożliwienie handlowcom angażowania się w nagą krótką sprzedaż i inne nieetyczne praktyki.

Standard „zlokalizuj” wymaga, aby  broker  miał uzasadnione przekonanie, że kapitał własny przeznaczony do krótkiej sprzedaży może zostać pożyczony i dostarczony do sprzedającego  w określonym dniu, zanim nastąpi krótka sprzedaż. Standard „zamknięcia” oznacza zwiększoną ilość wymogów dotyczących dostawy nakładanych na papiery wartościowe, które mają wiele przedłużonych przypadków niedostarczenia w agencji rozliczeniowej.

Podsumowanie

Stwierdzono, że krótka sprzedaż faktycznie zwiększa efektywność rynku, zapewniając płynność i informacje niezbędne do ustalenia cen. Badania potwierdziły tę teorię, pokazując, że zakazy lub przepisy, takie jak zasada zwyżki, nie sprzyjały stabilności.

Rzeczywiście, krótka sprzedaż pozostaje dziś legalna na większości krajów na świecie, a tymczasowe zakazy lub ograniczenia zwarć z powodu zawirowań na rynku zostały zniesione po ustąpieniu tych kryzysów.