Jaka jest reguła kapitału z tytułu ryzyka rynkowego Rady Rezerwy Federalnej?

Reguła kapitału z tytułu ryzyka rynkowego  (MRR) Rady Rezerwy Federalnej określa wymogi kapitałowe dla organizacji bankowych prowadzących znaczną działalność handlową. Reguła MRR nakłada na banki obowiązek dostosowywania swoich wymogów kapitałowych w oparciu o ryzyko rynkowe związane z ich pozycjami handlowymi. Zasada ma zastosowanie do banków na całym świecie, których łączna aktywność handlowa przekracza 10% aktywów ogółem, lub banków, których aktywa przekraczają 1 miliard USD. W styczniu 2015 r. Rada Rezerwy Federalnej wprowadziła istotne zmiany do MRR. Zmiany te dostosowały MRR do wymogów ram kapitałowych Bazylea III.

Bazylea III

Bazylea III to zbiór międzynarodowych przepisów bankowych opracowanych w celu wspierania stabilności międzynarodowego systemu bankowego. Głównym celem Bazylei III jest zapobieganie podejmowaniu przez banki nadmiernego ryzyka, które mogłoby mieć wpływ na gospodarkę międzynarodową. Bazylea III została uchwalona w następstwie kryzysu finansowego z 2008 roku.

Bazylea III wymaga od banków, aby utrzymywały większy kapitał na swoich aktywach, co z kolei zmniejsza ich bilanse i ogranicza poziom dźwigni finansowej, z której mogą korzystać banki. Przepisy zwiększają minimalne poziomy kapitału własnego z 2% aktywów do 4,5% z dodatkowym buforem w wysokości 2,5%, co daje łączny bufor 7%.

Rozporządzenie federalne H.

Prawidło H przepisów federalnych określa szczegóły MRR. Niniejsze rozporządzenie określa ograniczenia dotyczące niektórych rodzajów inwestycji i wymogi dotyczące różnych klas pożyczek. Ponadto przedstawia nową metodę obliczania aktywów ważonych ryzykiem zgodnie z MRR. To nowe podejście zwiększa wrażliwość wymogów kapitałowych na ryzyko.

Przepis H wymaga również stosowania miar zdolności kredytowej innych niż powszechnie stosowane oceny ryzyka kredytowego. Zmienione standardy kredytowe mają zastosowanie do długu państwowego, podmiotów sektora publicznego, instytucji depozytowych oraz ekspozycji sekurytyzacyjnych i mają na celu stworzenie solidnej struktury ryzyka dla tych rodzajów ekspozycji. Banki polegające na niedokładnych ratingach kredytowych instrumentów pochodnych w celu pomiaru ryzyka były głównym czynnikiem kryzysu finansowego w 2008 r. (Powiązane informacje można znaleźć w artykule „ Przegląd kryzysu 2007-08 ”).

Rozporządzenie H zapewnia ponadto korzystniejsze traktowanie kapitału w odniesieniu do swapów kredytowych i innych transakcji na instrumentach pochodnych rozliczanych za pośrednictwem scentralizowanych instrumentów wykonywania swapów. Ta zachęta zachęca banki do korzystania z rozliczeń scentralizowanych w przeciwieństwie do tradycyjnego handlu pozagiełdowego. Scentralizowane rozliczanie może zmniejszyć ryzyko kontrahenta, jednocześnie zwiększając ogólną przejrzystość rynku handlu swapami.

Umowy zamiany i kontrahenci

Instrumenty do wykonywania swapów przenoszą handel instrumentami pochodnymi z tradycyjnych rynków pozagiełdowych na scentralizowaną giełdę. W rozliczeniach scentralizowanych giełda jest zasadniczo kontrahentem transakcji swap. Jeśli kontrahent umowy swap nie powiedzie się, giełda podejmuje działania, aby zagwarantować, że umowa nie zostanie naruszona. Ogranicza to gospodarcze konsekwencje niepowodzenia kontrahenta. American International Group (AIG) nie wywiązała się ze zobowiązań jako kontrahent w przypadku wielu umów swapowych, co było kolejną główną przyczyną kryzysu finansowego w 2008 roku. AIG potrzebował ogromnej pomocy rządowej, aby uniknąć upadku. Podkreśliło to potrzebę stworzenia scentralizowanego rozliczania transakcji swapowych.

Dodd-Frank również wpłynął na MRR. Poprawka Collinsa Dodda-Franka ustanowiła minimalne wymogi dotyczące kapitału opartego na ryzyku i dźwigni finansowej dla instytucji depozytowych ubezpieczonych na poziomie federalnym, ich holdingów i niebankowych instytucji finansowych nadzorowanych przez Rezerwę Federalną. Podobnie jak w rozporządzeniu H, Dodd-Frank zażądał również usunięcia wszelkich odniesień do zewnętrznych ratingów kredytowych i zastąpienia ich odpowiednimi standardami zdolności kredytowej.

(Powiązane informacje można znaleźć w artykule „ Jaki jest minimalny współczynnik wypłacalności, jaki należy osiągnąć w ramach Bazylei III? ”)