Ekonomiczne skutki organizacji igrzysk olimpijskich

Ekonomiczne skutki organizacji igrzysk olimpijskich wydają się być mniej pozytywne, niż przewidywano. Ponieważ większość miast popadła w ogromne zadłużenie po zorganizowaniu gier, miastom bez niezbędnej infrastruktury może lepiej nie składać ofert.

Koszty poniesione podczas organizacji igrzysk olimpijskich

Złożenie oferty do Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (MKOl) na organizację igrzysk kosztuje miliony dolarów. Miasta zazwyczaj wydają od 50 do 100 milionów dolarów na opłaty za konsultantów, organizatorów imprez i podróże związane z obowiązkami gospodarza. Na przykład Tokio straciło około 150 milionów dolarów na swojej ofercie na igrzyska olimpijskie w 2016 roku i wydało około 75 milionów dolarów na ofertę w 2020 roku.

Hostowanie gier jest nawet bardziej kosztowne niż proces licytacji. Na przykład Londyn zapłacił 14,6 miliardów dolarów za organizację igrzysk olimpijskich i paraolimpijskich w 2012 roku. Z tej kwoty 4,4 miliarda dolarów pochodziło od podatników. Pekin wydał 42 miliardy dolarów na organizację w 2008 roku. Ateny wydały 15 miliardów dolarów na organizację Igrzysk Olimpijskich w 2004 roku. Podatnicy w Atenach będą nadal podlegać szacowaniu płatności w wysokości około 56 635 USD rocznie, dopóki dług nie zostanie spłacony w całości. Sydney zapłaciło 4,6 miliarda dolarów za organizację igrzysk olimpijskich w 2000 roku. Z tej kwoty podatnicy pokryli 11,4 miliona dolarów. Oczekuje się, że Rio de Janeiro zapłaci ponad 20 miliardów dolarów do końca igrzysk olimpijskich w 2016 roku.

Gdy miasto wygrywa przetarg na organizację Igrzysk Olimpijskich, miasta często dodają drogi, budują lub ulepszają lotniska oraz budują linie kolejowe, aby pomieścić duży napływ ludzi. Konieczne jest również stworzenie lub modernizacja mieszkań dla sportowców w wiosce olimpijskiej, a także co najmniej 40 000 dostępnych pokoi hotelowych i specjalnych obiektów na wydarzenia. Ogólnie rzecz biorąc, koszty infrastruktury mogą wynosić od 5 do 50 miliardów dolarów.

Korzyści z organizacji igrzysk olimpijskich

Miasta, w których odbywają się igrzyska olimpijskie, zyskują tymczasowe miejsca pracy dzięki ulepszeniom infrastruktury, z których miasta będą czerpać korzyści w przyszłości. Na przykład Rio zbudowało 15 000 nowych pokoi hotelowych dla turystów. Soczi zainwestowało około 42,5 miliarda dolarów w budowę infrastruktury pozasportowej na igrzyska olimpijskie w 2014 roku. Pekin wydał ponad 22,5 miliarda dolarów na budowę dróg, lotnisk i torów kolejowych, a także prawie 11,25 miliarda dolarów na oczyszczanie środowiska. Ponadto tysiące sponsorów, mediów, sportowców i widzów zazwyczaj odwiedza miasto-gospodarza na sześć miesięcy przed i sześć miesięcy po igrzyskach olimpijskich, co przynosi dodatkowe dochody.

Wady organizowania igrzysk olimpijskich

Zwiększenie liczby miejsc pracy w miastach, w których odbywają się igrzyska olimpijskie, nie zawsze jest tak korzystne, jak początkowo sądzono. Na przykład Salt Lake City dodało tylko 7 000 miejsc pracy, około 10% liczby, o której wspominali urzędnicy, kiedy miasto było gospodarzem Igrzysk Olimpijskich w 2002 roku. Ponadto większość miejsc pracy przypadła pracownikom już zatrudnionym, co nie wpłynęło na liczbę bezrobotnych. Ponadto wiele zysków osiąganych przez firmy budowlane, hotele i restauracje trafia raczej do międzynarodowych firm niż do gospodarki miasta gospodarza.

Ponadto dochód z gier często pokrywa tylko część wydatków. Na przykład Londyn przyniósł 5,2 miliarda dolarów i wydał 18 miliardów dolarów na Letnie Igrzyska Olimpijskie w 2012 roku. Vancouver przyniósł 2,8 miliarda dolarów po wydaniu 7,6 miliarda dolarów na Zimowe Igrzyska w 2010 roku. Pekin wygenerował 3,6 miliarda dolarów i wydał ponad 40 miliardów dolarów na Letnie Igrzyska Olimpijskie w 2008 roku. gry, głównie dlatego, że już istniała wymagana infrastruktura.

Ponadto trudno jest dokładnie określić, jakie dokładnie korzyści płyną z organizacji igrzysk olimpijskich. Na przykład Vancouver zaplanowało wiele projektów infrastrukturalnych, zanim wygrał przetarg na organizację gier w 2010 roku.

Dług wynikający z tworzenia aren olimpijskich

Wiele aren zbudowanych na igrzyska olimpijskie pozostaje drogich ze względu na ich rozmiar lub specyfikę. Na przykład stadion w Sydney kosztuje 30 milionów dolarów rocznie na utrzymanie. Podobnie arena Bird’s Nest w Pekinie kosztuje 10 milionów dolarów rocznie. To był 2006 rok, zanim Montreal zakończył spłatę długu z igrzysk z 1976 roku, a rosyjscy podatnicy będą płacić prawie 1 miliard dolarów rocznie przez wiele kolejnych lat, aby spłacić dług z igrzysk zimowych 2014 w Soczi. Ponadto należy zauważyć, że większość obiektów stworzonych na Igrzyska Olimpijskie w Atenach w 2004 r. Przyczyniła się do kryzysu zadłużenia Grecji i pozostaje pusta.

Igrzyska Olimpijskie 2016 w Rio de Janeiro

Obawy zdrowotne związane z wirusem Zika, który rozprzestrzeniał się w Brazylii, spowodowały, że wielu sportowców wycofało się z meczów, a widzowie nie wjeżdżali do kraju. Chociaż rząd brazylijski dodał 2000 pracowników służby zdrowia do pomocy podczas igrzysk olimpijskich, kryzys zadłużenia kraju powoduje wyczerpywanie się zapasów lekarstw i innych artykułów pierwszej potrzeby. Ponadto naukowcy ustalili, że woda używana do pływania łódkami i pływakami jest zanieczyszczona surowymi ściekami i superbakteriami, co dodatkowo pogarsza problemy zdrowotne. Brazylia straciła już 7 miliardów dolarów na turystyce z powodu wirusa Zika i najprawdopodobniej straci więcej przed końcem 2016 roku.

Podsumowanie

Organizowanie igrzysk olimpijskich zwykle skutkuje poważnymi niedociągnięciami ekonomicznymi w miastach. O ile miasto nie ma już istniejącej infrastruktury do obsługi napływających tłumów, nie organizowanie igrzysk olimpijskich może być najlepszą opcją.