Rentowność do terminu zapadalności a zwrot w okresie posiadania
Z obligacjami wiąże się wiele zysków. Na przykład istnieje rentowność do kupna, rentowność najgorsza, bieżąca rentowność, rentowność bieżąca, rentowność nominalna (stopa kuponowa) i rentowność do terminu zapadalności (YTM). Większość inwestorów jest zaniepokojona stopą zwrotu do wykupu, ponieważ jeśli inwestor kupi obligację i utrzyma ją do terminu zapadalności, jego zwrot będzie równy rentowności do terminu zapadalności (YTM). Z drugiej strony, jeśli inwestor nie utrzyma obligacji do terminu wykupu (powszechna praktyka w przypadku obligacji długoterminowych), całkowity zwrot będzie równy rentowności przez cały okres posiadania lub zwrotowi z okresu utrzymywania (HPR). Ze względu na niepewność co do wahań stóp procentowych i czasu trwania okresu utrzymywania zwrot z okresu utrzymywania może być trudniejszy do obliczenia niż YTM.
Rentowność do dojrzałości
Rentowność do wykupu (YTM), znana również jako zysk księgowy lub zysk z wykupu, odzwierciedla zysk, jaki inwestor otrzymuje za trzymanie obligacji do terminu jej wykupu. Nie uwzględnia podatków zapłaconych przez inwestora ani poniesionych kosztów transakcyjnych. YTM, często określany jako roczna stopa procentowa (APR), zakłada, że wszystkie płatności kuponowe i kapitałowe są dokonywane na czas. Kurs YTM może różnić się od kursu kuponu. Wzór na obliczenie YTM, jeśli zostanie wykonany prawidłowo, powinien uwzględniać bieżącą wartość pozostałych płatności kuponowych obligacji. Formułę YTM można postrzegać jako:
YTM różni się od standardowych obliczeń rentowności, ponieważ dostosowuje się do wartości pieniądza w czasie. Ponieważ odwracanie wartości pieniądza w czasie wymaga wielu prób i błędów, YTM najlepiej pozostawić programom zaprojektowanym do tego celu.
Okres wstrzymania zwrotu
Inwestorzy obligacji nie są zobowiązani do przejęcia obligacji emitenta i utrzymywania jej do terminu wykupu. Zwrot z obligacji lub aktywów w okresie, w którym były trzymane, nazywany jest zwrotem z okresu utrzymywania (HPR). Istnieje aktywny rynek wtórny obligacji. Oznacza to, że ktoś mógłby kupić 30-letnią obligację, która została wyemitowana 12 lat temu, zatrzymać ją przez pięć lat, a następnie sprzedać ponownie. W takiej sytuacji posiadacza obligacji nie obchodzi, jaki będzie dochód z 12-letniej obligacji, dopóki nie wygaśnie 18 lat później. Jeśli inwestor posiada obligację przez pięć lat, obchodzi go tylko, jaki zysk osiągnie między 12 a 17 rokiem.
Obligatariusz powinien podjąć próbę obliczenia zwrotu z pięcioletniego okresu utrzymywania obligacji. Można to przybliżyć, nieznacznie modyfikując formułę YTM. Obligatariusz może zamienić cenę sprzedaży na wartość nominalną i zmienić termin, tak aby odpowiadał długości okresu utrzymywania. Formuła zwrotu z okresu utrzymywania jest następująca:
Holding Period Return=ja+miP. V-jaVjaVWhere:ja=IncomemiP. V=End of Period ValuejaV=Initial Value\ begin {aligned} & \ text {Holding Period Return} = \ frac {I + EPV – IV} {IV} \\ & \ textbf {gdzie:} \\ & I = \ text {Dochód} \\ & EPV = \ text {Wartość końca okresu} \\ & IV = \ text {Wartość początkowa} \\ \ end {aligned}WcześniejszeOkres wstrzymania zwrotu=IV
Jeśli obligacja jest nadal w posiadaniu, do określenia rentowności zwrotu z bieżącego okresu utrzymywania należy użyć bieżącej ceny rynkowej zamiast ceny sprzedaży.
Czasami inwestorzy wykorzystują rentowność zwrotu z okresu utrzymywania do oceny rentowności różnych obligacji. Wyniki wskazują, które obligacje są korzystniejszymi inwestycjami.