Ekonomia keynesowska i monetarystyczna: czym się różnią?
Ekonomia monetarystyczna jest bezpośrednią krytyką teorii ekonomii keynesowskiej, sformułowanej przez Johna Maynarda Keynesa, Miltona Friedmana. Mówiąc najprościej, różnica między tymi teoriami polega na tym, że ekonomia monetarystyczna obejmuje kontrolę pieniądza w gospodarce, podczas gdy ekonomia keynesowska wiąże się z wydatkami rządowymi. Monetaryści wierzą w kontrolowanie podaży pieniądza, który napływa do gospodarki, jednocześnie pozwalając reszcie rynku samemu się naprawić. Z drugiej strony ekonomiści keynesowscy uważają, że trudna gospodarka znajduje się w spirali spadkowej, chyba że interwencja zmusi konsumentów do kupowania większej ilości towarów i usług.
Obie te teorie makroekonomiczne mają bezpośredni wpływ na sposób, w jaki prawodawcy tworzą politykę fiskalną i monetarną. Gdyby oba typy ekonomistów utożsamiać z kierowcami, monetaryści byliby najbardziej zainteresowani dodawaniem benzyny do swoich zbiorników, podczas gdy keynesiści byliby najbardziej zainteresowani utrzymaniem ich silników w ruchu.
Ekonomia keynesowska, uproszczona
Terminologia ekonomii strony popytu jest synonimem ekonomii keynesowskiej. Ekonomiści keynesowscy uważają, że gospodarkę najlepiej kontrolować manipulując popytem na towary i usługi. Jednak ekonomiści ci nie lekceważą całkowicie roli, jaką podaż pieniądza odgrywa w gospodarce i wpływa na produkt krajowy brutto, czyli PKB. Uważają jednak, że dostosowanie się rynku ekonomicznego do wszelkich wpływów pieniężnych zajmuje dużo czasu.
Ekonomiści keynesowscy wierzą, że konsumpcja, wydatki rządowe i eksport netto zmieni stan gospodarki. Zwolennikom tej teorii może spodobać się także nowokeynesowska teoria ekonomiczna, która rozszerza to klasyczne podejście. Teoria nowokeynesowska pojawiła się w latach 80. XX wieku i koncentruje się na interwencji rządu i zachowaniu cen. Obie teorie są reakcją naekonomię depresji.
Łatwa ekonomia monetarna
Monetaryści są przekonani, że podaż pieniądza kontroluje gospodarkę, jak sugeruje ich nazwa. Uważają, że kontrolowanie podaży pieniądza bezpośrednio wpływa na inflację, a zwalczając inflację podażą pieniądza, mogą wpływać na stopy procentowe w przyszłości. Wyobraź sobie, że dodajesz więcej pieniędzy do obecnej gospodarki i wpłynie to na oczekiwania biznesowe i produkcję dóbr. Teraz wyobraź sobie, że zabierasz pieniądze z gospodarki. Co się dzieje z podażą i popytem?
Założyciel ekonomii monetarnej, Milton Friedman, uważał, że polityka pieniężna jest tak niewiarygodnie kluczowa dla zdrowej gospodarki, że publicznie obwinił Rezerwę Federalną za spowodowanie Wielkiego Kryzysu. Zasugerował, że to do Rezerwy Federalnej należy regulacja gospodarki.
Keynesowskie, monetarystyczne teorie w polityce
Prezydenci i inni prawodawcy stosowali w historii wiele teorii ekonomicznych. Niedługo po Wielkim Kryzysie prezydent Herbert Hoover zawiódł w swoim podejściu do zbilansowania budżetu, co pociągnęło za sobą wzrost podatków i cięcia wydatków. Prezydent Roosevelt poszedł za nim i skoncentrował wysiłki swojej administracji na zwiększeniu popytu i zmniejszeniu bezrobocia. Warto zauważyć, że Nowy Ład Roosevelta i inne polityki zwiększyły podaż pieniądza w gospodarce.
Niedawno ustalanie podwodnych kredytów hipotecznych na rządowe mieszkania. W tych przypadkach wydaje się, że elementy teorii keynesowskiej i monetarystycznej zostały wykorzystane do zmniejszenia długu narodowego.