Ekonomia konstytucyjna (CE)

Czym jest ekonomia konstytucyjna (CE)

Ekonomia konstytucyjna to dział ekonomii skupiający się na ekonomicznej analizie prawa konstytucyjnego państwa. Ludzie często postrzegają ten kierunek studiów jako różniący się od bardziej tradycyjnych form ekonomii, ponieważ koncentruje się szczególnie na sposobach, w jakie zasady konstytucyjne i polityka gospodarcza państwa przynoszą korzyści i ograniczają prawa ekonomiczne obywateli.

Zrozumieć ekonomię konstytucyjną (CE)

Ekonomia konstytucyjna pojawiła się w latach osiemdziesiątych XX wieku jako dziedzina studiów ekonomicznych badająca warunki ekonomiczne, gdy są one konstruowane i ograniczane w ramach konstytucji państwa. Zasady ekonomii konstytucyjnej służą do oszacowania, w jaki sposób kraj lub system polityczny będzie się rozwijał gospodarczo, ponieważ konstytucja ogranicza działania, w których mogą legalnie uczestniczyć osoby fizyczne i przedsiębiorstwa.

Chociaż termin ten został po raz pierwszy ukuty przez ekonomistę Richarda McKenzie w 1982 r., Inny ekonomista, James M. Buchanan, rozwinął tę koncepcję i pomógł ustanowić ekonomię konstytucyjną jako własną subdyscyplinę w ramach ekonomii akademickiej. W 1986 r. Buchanan otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii za opracowanie „umownych i konstytucyjnych podstaw teorii podejmowania decyzji ekonomicznych i politycznych”.

Ponieważ ekonomia konstytucyjna bada, w jaki sposób ramy prawne wpływają na rozwój gospodarczy i wpływają na niego, dziedzina ta jest często stosowana do krajów rozwijających się i krajów o zmieniających się systemach politycznych.

Początki CE

Ekonomia konstytucyjna jest zwykle postrzegana jako bezpośredni następca teorii wyboru publicznego, która wywodzi się z XIX wieku i zajmuje się sposobami organizacji i wpływu narzędzi ekonomicznych na zachowania polityczne.

Jeden z definiujących je tekstów teorii wyboru publicznego,The Calculus of Consent: Logical Foundations of Constitutional Democracy, został opublikowany w 1962 roku przez Jamesa M. Buchanana i Gordona Tullocka. Cytowana przez Buchanana jako „polityka bez romansu”, teoria wyboru publicznego bada funkcje ekonomiczne i napięcia między obywatelami, rządem i osobami wchodzącymi w skład organów zarządzających.

Na przykład ekonomiści dokonujący wyboru publicznego zbadaliby teoretyczne podstawy sposobów, w jakie urzędnicy rządzący wykorzystują swoje stanowisko, aby wyrównać własne interesy gospodarcze, jednocześnie dążąc do osiągnięcia dobra publicznego. Zasady teorii wyboru publicznego są często przywoływane przy wyjaśnianiu decyzji gospodarczych organów zarządzających, które wydają się być sprzeczne z pragnieniami demokratycznego elektoratu, takimi jak projekty z beczki wieprzowej i zaangażowanie lobbystów politycznych.

Oprócz Buchanana wielu teoretyków wyboru publicznego otrzymało Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii, w tym George Stigler w 1982 r., Gary Becker w 1992 r., Vernon Smith w 2002 r. I Elinor Ostrom w 2009 r.456