Koszt i fracht – CFR a bezpłatne na pokładzie – FOB: Jaka jest różnica?
Koszt i fracht – CFR a bezpłatne na pokładzie – FOB: Jaka jest różnica?
Główna różnica między korzystaniem z kosztów i frachtu (CFR) a bezpłatną wysyłką na pokładzie (FOB) polega na tym, kto musi zapłacić za różne koszty wysyłki lub frachtu – kupujący lub sprzedający.
Warunki odnoszą się do momentu, w którym następuje przeniesienie odpowiedzialności za wysłany towar ze sprzedającego / nadawcy na kupującego / odbiorcę. Warunki określają również, kto ponosi odpowiedzialność za jakie koszty.
Zarówno koszt, jak i fracht oraz bezpłatne na pokładzie są warunkami prawnymi w handlu międzynarodowym. Zobaczysz te warunki jako część zbioru warunków handlu globalnego Międzynarodowej Izby Handlowej (ICC), znanego jako Incoterms. Niniejsze warunki regulują odpowiedzialność za wysyłkę w handlu międzynarodowym.
Kluczowe wnioski
- Koszt i fracht lub COF i Free on Board lub FOB to terminy prawne w handlu międzynarodowym.
- Darmowy na pokład oznacza, że sprzedawca jest odpowiedzialny za produkt tylko do momentu załadowania go na pokład statku, za który odpowiada kupujący.
- W przypadku CFR sprzedawca musi zorganizować i pokryć wszystkie koszty wysyłki produktu do portu docelowego, po czym kupujący staje się odpowiedzialny.
Celem ustanowienia Incoterms, takich jak FOB i CFR, było ułatwienie handlu poprzez zapewnienie standardowych warunków umownych. Taka standaryzacja pozwala na łatwe zrozumienie odpowiedzialności, niezależnie od używanego języka.
Zrozumienie różnicy między kosztami a frachtem – CFR a bezpłatne na pokładzie
Koszt i wysyłka
Zgodnie z umową kosztów i frachtu (CFR) sprzedawca ponosi większą odpowiedzialność za zorganizowanie i opłacenie transportu zamówionych produktów. W przypadku wysyłanych towarów CFR nadawca jest odpowiedzialny za organizację i opłacenie wysyłki produktów drogą morską do portu docelowego, zgodnie z instrukcjami odbiorcy.
Ponadto zgodnie z CFR sprzedawca musi dostarczyć kupującemu dokumenty niezbędne do ich uzyskania od przewoźnika. Zwykle obejmuje to zapewnienie wymaganych formularzy celnych w celu odprawy ładunku w procesie kontroli celnej. Jednak korzystając z CFR sprzedawca nie musi kupować ubezpieczenia morskiego od ryzyka utraty lub uszkodzenia ładunku podczas transportu.
Odpowiedzialność za towar przechodzi na kupującego lub odbiorcę tylko wtedy, gdy statek dotrze do wyznaczonego portu docelowego. Kupujący jest wtedy odpowiedzialny za koszty rozładunku i wszelkie dalsze koszty transportu do miejsca docelowego.
Bezpłatnie na pokładzie
Free on board odnosi się do umowy wysyłkowej, w ramach której sprzedawca lub załadowca zachowuje prawo własności i odpowiedzialność za produkt tylko do momentu załadowania ich na pokład statku transportowego. Gdy znajdą się na statku, czyli „za koleją”, zobowiązanie przechodzi na kupującego.
Dostawca jest odpowiedzialny tylko za zapewnienie transportu sprzedawanych towarów do wyznaczonego głównego punktu nadania przesyłki. Ten punkt jest zwykle portem, ponieważ Incoterms są najczęściej używane w handlu międzynarodowym, w którym towary są transportowane drogą morską.
Dostawę uważa się za zrealizowaną, a odpowiedzialność za towar przeniesiony z nadawcy na kupującego lub odbiorcę w momencie załadunku na statek w wyznaczonym porcie nadania.
Odbiorca jest odpowiedzialny za zorganizowanie i opłacenie rzeczywistych kosztów wysyłki z portu nadania do portu docelowego oraz za zorganizowanie i opłacenie transportu do jakiegokolwiek dalszego miejsca przeznaczenia. Tym samym spedytor jest zwolniony z odpowiedzialności, gdy towary znajdą się na statku.
Miejsce docelowe FOB to kolejna forma tego typu umowy. W takim przypadku oznacza to, że ciężar za towar spoczywa na sprzedającym, dopóki produkt nie dotrze do określonego portu.