Obowiązki Przewodniczącego Rezerwy Federalnej
Przewodniczący Rady Rezerwy Federalnej jest publiczną twarzą Banku Rezerw Federalnych. Oficjalnie przewodniczący jest aktywnym urzędnikiem wykonawczym Zarządu Rezerwy Federalnej. Głównym zadaniem przewodniczącego jest wykonywanie mandatu Fed, którym jest promowanie maksymalnego zatrudnienia, stabilnych cen i umiarkowanych długoterminowych stóp procentowych.
Fed składa się z 12 banków Rezerwy Federalnej zlokalizowanych w regionach wokół Stanów Zjednoczonych. Banki Fed prowadzą codzienne operacje i prowadzą politykę Fed.
Kluczowe wnioski
- Przewodniczący Rady Rezerwy Federalnej jest aktywnym i najbardziej widocznym urzędnikiem wykonawczym Rady Rezerwy Federalnej.
- Przewodniczący pełni funkcję lidera i wykonuje mandat banku centralnego, dążąc do maksymalnego zatrudnienia, stabilnych cen i długoterminowych stóp procentowych w umiarkowanym przedziale.
- Przewodniczący i wiceprzewodniczący są wybierani przez prezydenta spośród siedmiu członków Rady Gubernatorów, a następnie zatwierdzani przez Senat; obaj mają początkowo czteroletnią kadencję i mogą zostać ponownie mianowani.
- Przewodniczący jest również przewodniczącym Federalnego Komitetu Otwartych Rynków (FOMC) i odpowiada za określanie krótkoterminowej polityki pieniężnej USA.
Obecny przewodniczący Fed
Jerome Powell objął stanowisko przewodniczącego 5 lutego 2018 r. Został nominowany przez byłego prezydenta Trumpa w listopadzie 2017 r. Powell był wcześniej partnerem w prywatnej firmie inwestycyjnej The Carlyle Group i pełnił funkcję asystenta sekretarza i podsekretarza stanu Ministerstwo Skarbu w okresie rządów prezydenta George’a HW Busha.
Wcześniej funkcję przewodniczącego pełniła Janet Yellen, która objęła to stanowisko w 2014 r. Za prezydenta Obamy.
Powołanie przewodniczącego
Przewodniczący jest wybierany spośród siedmiu członków Rady Gubernatorów. Zgodnie z ustawą Prawo bankowe z 1935 r. Prezydent mianuje siedmiu członków Rady Gubernatorów, których następnie zatwierdza Senat.
Członkowie Fed odbywają 14-letnie okresy rozłożenia w czasie i nie mogą zostać usunięci ze względu na swoje opinie polityczne. Prezydent mianuje przewodniczącego i wiceprzewodniczącego, których zatwierdzenie musi również potwierdzić Senat. Przewodniczący i wiceprzewodniczący są powoływani na czteroletnią kadencję i mogą zostać ponownie powołani z zastrzeżeniem ograniczeń kadencji.
Obowiązki przewodniczącego
Statutem przewodniczący dwa razy w roku składa przed Kongresem zeznania w sprawach dotyczących polityki pieniężnej i celów Fed. Przewodniczący spotyka się również regularnie z sekretarzem skarbu, który jest członkiem gabinetu prezydenta.
Jednym z najważniejszych obowiązków przewodniczącego jest pełnienie funkcji przewodniczącego Federalnego Komitetu Otwartych Rynków (FOMC), który ma kluczowe znaczenie przy ustalaniu krótkoterminowej polityki pieniężnej USA. Na wynagrodzenie fotela jest ustalana przez Kongres.
Rada Gubernatorów ma obecnie sześciu członków i jeden wakat: Jerome Powell (po prawej), wiceprzewodniczący Richard Clarida (po prawej), wiceprzewodniczący ds. Nadzoru Randal Quarles (po prawej), Lael Brainard (po prawej), Michelle Bowman (po prawej) i Christopher J. Waller.
Federalny Komitet Otwartych Rynków (FOMC)
FOMC spotyka się osiem razy w roku i składa się z siedmiu członków Rady Gubernatorów oraz pięciu rezerwowych prezesów Fed. Prezes nowojorskiego banku rezerwowego służy nieprzerwanie, podczas gdy czterech pozostałych prezesów banków regularnie się zmienia.
FOMC na swoich posiedzeniach określa krótkoterminową politykę pieniężną. Jego główne narzędzia monetarne są na stopę funduszy federalnych, o stopę dyskontową, oraz kupna i sprzedaży skarbowych papierów wartościowych.
Jak działa oprocentowanie funduszy federalnych
Stopa funduszy federalnych to stopa procentowa, po której instytucje depozytowe będące członkami pożyczają sobie nawzajem pieniądze przechowywane w Fed przez noc. Jest to podstawowa stopa procentowa dla gospodarki USA, ponieważ to podstawowa stopa procentowa określa poziom wszystkich innych stóp procentowych. Wyższa stopa funduszy federalnych sprawia, że pożyczanie pieniędzy jest droższe.
Skutki epidemii COVID zmusiły FOMC do obniżenia stopy funduszy federalnych do 0,25%, czyli w rzeczywistości zero, na ostatnim posiedzeniu 16 marca 2020 r., Z poziomu 1,50% ustalonego na 3 marca 2020 r. Ostatni tak niski wskaźnik był w czasie kryzysu finansowego w 2008 roku.
FOMC utrzymywał stopę funduszy federalnych na poziomie 0,25% przez siedem lat po kryzysie, aby zwiększyć podaż pieniądza i pomóc w realizacji oficjalnego mandatu Fed. Gdy gospodarka się ożywiła, FOMC ponownie zaczął podnosić stopy procentowe pod koniec 2015 r.
Od grudnia 2015 r. Do grudnia 2018 r. FOMC podnosił stopę funduszy federalnych o jedną czwartą punktu procentowego jednorazowo z 0,25% do 2,50%. Ostatni raz kurs wynosił 2,50% w grudniu 2018 r.
Stopa dyskontowa to stopa procentowa pobierana od banków, które otrzymują pożyczki od regionalnych banków Rezerwy Federalnej. Nazywa się je również oknem rabatowym. Istnieją trzy rodzaje okien rabatowych: kredyt podstawowy, kredyt dodatkowy i kredyt sezonowy.
Ilościowe złagodzenie
FOMC kupuje również i sprzedaje skarbowe obligacje rządowe, aby w razie potrzeby zwiększać i zmniejszać podaż pieniądza. Fed podjął największy bodziec gospodarczy w historii podczas kryzysu finansowego w 2008 r., Kupując ogromne ilości amerykańskich obligacji skarbowych i papierów wartościowych zabezpieczonych hipotecznie (MBS). Program, zwany luzowaniem ilościowym (QE), dodał do bilansu Fed około 3,5 bln USD. Ten kontrowersyjny program zakończył się w 2014 roku po trzech dużych rundach skupu obligacji.
Od początku pandemii koronawirusa, oprócz obniżenia podstawowej stopy procentowej do 0% i rozpoczęcia luzowania ilościowego, Fed wprowadził lub przywrócił dziewięć awaryjnych pożyczek.