Jednolite zasady gwarancji popytu (URDG)

Jakie są jednolite zasady dotyczące gwarancji popytu (URDG)?

Jednolite zasady gwarancji popytu (URDG) odnoszą się do zestawu międzynarodowych wytycznych opracowanych przez Międzynarodową Izbę Handlową (ICC) i przyjętych w 1991 r. Niniejsze wytyczne przedstawiają ogólnie uzgodnione zasady dotyczące zabezpieczania płatności i spełniania gwarancji wykonania w kontrakty między globalnymi partnerami handlowymi.

Generalnie wytyczne URDG określają prawa i obowiązki stron objętych gwarancjami na żądanie. Gwarancja zapotrzebowania to rodzaj ochrony, którą jedna strona transakcji może nałożyć na drugą stronę w przypadku, gdy druga strona nie działa zgodnie z wcześniej określonymi specyfikacjami.

Według ICC wielu bankierów, handlowców i stowarzyszeń branżowych uznaje i akceptuje URDG, ponieważ stara się zrównoważyć interesy wszystkich stron zaangażowanych w różnego rodzaju międzynarodowe kontrakty.

Zarówno Bank Światowy, jak i Komisja Narodów Zjednoczonych ds. Międzynarodowego Prawa Handlowego (UNCITRAL) przyjęły standard URDG.

Zrozumienie jednolitych przepisów dotyczących gwarancji popytu (URDG)

URDG obejmuje miliardy dolarów gwarancji kontraktowych w wielu branżach, w tym w bankowości i budownictwie.

Najczęściej URDG obejmuje tzw. Gwarancje popytu, czyli określone prawa lub środki zaradcze, które jedna strona może nałożyć na drugą stronę, jeśli druga strona nie działa zgodnie ze specyfikacjami kontraktowymi.

UDRG dotyczy jednak również umów wymagających decyzji arbitra, a także niektórych umów, które obejmują nieco bardziej złożone umowy, np. Sytuacje związane z uchybieniem jednej ze stron.

URDG działa zgodnie z innymi zasadami ICC, takimi jak tzw. Jednolite zwyczaje i praktyka w zakresie kredytów dokumentowych (UCP 600), a także ujednolicone zasady dotyczące bankowych zobowiązań płatniczych. Według MTK dobrowolne przestrzeganie URDG i związanych z nim zasad pomaga zwiększyć prędkość i wielkość handlu oraz uniknąć sporów bez konieczności zwracania się do sądu.

Publikacja „Ujednolicone zasady ICC dotyczące gwarancji popytu, w tym formularze wzorcowe” jest uważana za kompleksowy przewodnik ułatwiający zrozumienie wytycznych URDG. Zawiera szereg gotowych do użycia szablonów i formularzy, zasady obsługi płatności rozszerzonych oraz różne listy kontrolne i najlepsze praktyki.

Najbardziej znacząca aktualizacja URDG w ostatnich trzech dekadach miała miejsce w 2010 r. Wraz z aktualizacją określaną jako URDG 758. Ta aktualizacja pierwotnych przepisów URDG miała na celu wyjaśnienie kilku powszechnych problemów, takich jak te dotyczące nieprzewidzianych płatności. Przedstawił również wytyczne dotyczące postępowania z określonymi dokumentami elektronicznymi i transferami środków oraz dostarczył dodatkowe wzory formularzy.

ICC pracowało nad napisaniem URDG 758 przez ponad dwa lata przed jego wydaniem, biorąc pod uwagę informacje zwrotne od różnych grup wyborców (a także około 600 indywidualnych komentarzy). Nowe zasady mają na celu ograniczenie konfliktów i odrzucenia umów. Według MTK zasady zawarte w URDG 758 mają na celu zapewnienie stabilności finansowej na rynkach międzynarodowych, dodanie nowych definicji i interpretacji zasad oraz zapewnienie wskazówek dotyczących traktowania „spornych praktyk”.