Podstawowa retencja

Co to jest podstawa zatrzymania

Podstawowa kwota zatrzymania jest kwotą netto ryzyka  lub zobowiązania  wynikającego z polisy lub polis ubezpieczeniowych zatrzymywanych przez cedenta po reasekuracji salda ryzyka lub zobowiązania. Stopień zatrzymania zabezpieczenia będzie różny w zależności od oceny przez cedenta ryzyka związanego z zatrzymaniem części zobowiązania z tytułu polisy oraz rentowności polisy ubezpieczeniowej.

Understanding Understanding Retention

Podstawowy poziom zatrzymania umożliwia ubezpieczycielowi uniknięcie płacenia składki reasekuracyjnej. Ubezpieczyciel zazwyczaj zachowuje najbardziej dochodowe polisy lub ich składniki o najniższym ryzyku, jednocześnie reasekurując polisy mniej dochodowe i obarczone wyższym ryzykiem.

Reasekuracja, zwana również ubezpieczeniem dla ubezpieczycieli lub ubezpieczeniem stop-loss, to praktyka polegająca na przenoszeniu przez ubezpieczycieli części portfeli ryzyka na inne strony na podstawie umowy w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa spłaty dużego zobowiązania wynikającego z  roszczenia ubezpieczeniowego.

Reasekuracja pozwala ubezpieczycielom zachować wypłacalność poprzez odzyskanie części lub całości kwot wypłaconych powodom. Reasekuracja zmniejsza zobowiązanie netto z tytułu indywidualnych ryzyk i ochronę przed katastrofami przed dużymi lub wielokrotnymi stratami. Zapewnia również  cedującym spółkom  możliwość zwiększenia ich  możliwości ubezpieczeniowych pod względem liczby i wielkości ryzyk.

Obejmując ubezpieczyciela skumulowanymi indywidualnymi zobowiązaniami, reasekuracja zapewnia ubezpieczycielowi większe zabezpieczenie kapitału własnego i  wypłacalności  oraz bardziej stabilne wyniki w przypadku wystąpienia nietypowych i poważnych zdarzeń. Ubezpieczyciele mogą ubezpieczać  polisy obejmujące większą liczbę lub wolumen ryzyk bez nadmiernego podnoszenia kosztów administracyjnych w celu pokrycia ich marginesów wypłacalności. Ponadto reasekuracja udostępnia ubezpieczycielom znaczne aktywa płynne w przypadku wyjątkowych strat.

Podstawowy poziom utrzymania w reasekuracji

W ramach reasekuracji proporcjonalnej reasekurator otrzymuje proporcjonalny udział we wszystkich sprzedanych przez ubezpieczyciela składkach polisowych. W przypadku wniesienia roszczenia reasekurator ponosi część strat w oparciu o wstępnie wynegocjowany procent. Reasekurator zwraca również ubezpieczycielowi koszty przetwarzania, nabycia firmy i pisania.

W przypadku reasekuracji nieproporcjonalnej reasekurator ponosi odpowiedzialność, jeżeli straty ubezpieczyciela przekroczą określoną kwotę, zwaną limitem pierwszeństwa lub limitu retencji. W rezultacie reasekurator nie ma proporcjonalnego udziału w składkach i stratach ubezpieczyciela. Priorytet lub limit utrzymania może opierać się na jednym rodzaju ryzyka lub całej kategorii ryzyka.

Reasekuracja nadwyżek strat  to rodzaj ubezpieczenia nieproporcjonalnego, w którym reasekurator pokrywa straty przekraczające zatrzymany limit ubezpieczyciela. Kontrakt ten jest zwykle stosowany w przypadku zdarzeń katastroficznych, obejmując ubezpieczyciela albo na podstawie ich wystąpienia, albo dla skumulowanych strat w ustalonym okresie.

W ramach reasekuracji związanej z ryzykiem objęte są wszystkie roszczenia ustalone w okresie obowiązywania umowy, niezależnie od tego, czy straty wystąpiły poza okresem ochrony. Ubezpieczenie nie obejmuje roszczeń powstałych poza okresem obowiązywania umowy, nawet jeśli straty wystąpiły w trakcie obowiązywania umowy.

Przykład Instrumentu Bazowego Retencji

Załóżmy, że firma ubezpieczeniowa ma określony w umowie reasekuracji limit 500 000 USD. Decyduje się zatrzymać ryzyko ubezpieczeniowe o wartości 200 000 USD jako podstawę zatrzymania. Ten zachowany portfel składa się głównie z polis, które są dużo mniej warte i niosą ze sobą znacznie mniejsze ryzyko. Na przykład firma może zdecydować się na zatrzymanie w swoim portfelu roszczeń poniżej 100 000 USD, które niosą ze sobą znacznie mniejsze ryzyko. Z drugiej strony, polisy, które w przypadku większych kwot, średnio wypłaty wynoszą 100,00 USD, są reasekurowane. W ten sposób reasekurator oszczędza pieniądze na płatnościach składek za polisy niskiego ryzyka.