Ustawa o handlu z 1974 r
Jaka jest ustawa o handlu z 1974 r?
Ustawa o handlu z 1974 r. Jest aktem prawnym przyjętym przez Kongres Stanów Zjednoczonych w celu rozszerzenia udziału Ameryki whandlu międzynarodowym i ograniczenia sporów handlowych. Uchwalenie ustawy nastąpiło 3 stycznia 1975 r. Ustawa dawała uprawnienia do zmniejszania lub eliminowania barier handlowych oraz poprawy stosunków z nierynkowymi krajami komunistycznymi i krajami o gospodarkach rozwijających się. Ponadto ustawa miała nadzieję na wprowadzenie zmian w szkodliwych i nieuczciwych prawach konkurencji.
Ustawa przyniosła ulgę przemysłowi amerykańskiemu, na który negatywnie wpłynął wzrost handlu międzynarodowego i nałożono cła na import z krajów rozwijających się. Przewidywał również działania USA przeciwko obcym krajom, których działalność importowa niekorzystnie wpłynęła na amerykańską siłę roboczą i przemysł.
Z perspektywy czasu Ustawa o handlu z 1974 r. I jej późniejsze wersje były bardziej wykorzystywane do otwierania rynków zagranicznych na amerykański eksport i inwestycje niż do ochrony amerykańskiego przemysłu przed nieuczciwą konkurencją zewnętrzną.
Kluczowe wnioski
- Ustawa o handlu z 1974 r. To ustawa przyjęta przez Kongres w celu rozszerzenia udziału Stanów Zjednoczonych w handlu międzynarodowym i ograniczenia sporów handlowych.
- Ustawa przyniosła ulgę przemysłowi amerykańskiemu, który ucierpiał na skutek wzmożonego handlu międzynarodowego i wprowadził cła na import z krajów rozwijających się.
- Otworzył zagraniczne rynki dla eksportu z USA.
- Stworzył on dla prezydenta szybki organ do negocjowania umów handlowych, które Kongres może zatwierdzić lub odrzucić, ale nie może ich zmienić ani obalić.
Wyjaśnienie ustawy o handlu z 1974 r
Handel międzynarodowy był od dawna sporną kwestią polityczną i gospodarczą. Przeciwnicy twierdzą, że to odbiera pracę pracownikom domowym. Zwolennicy twierdzą, że podczas gdy handel międzynarodowy może zmusić pracowników domowych do zmiany pracy, wolny handel w pełni wykorzystuje specjalizację i podział pracy w celu poprawy warunków ekonomicznych we wszystkich krajach uczestniczących.
Celem Ustawy o handlu z 1974 r. Było promowanie rozwoju otwartego, niedyskryminującego i sprawiedliwego światowego systemu gospodarczego. Sprawiedliwy system globalny stymulowałby uczciwą i wolną konkurencję między Stanami Zjednoczonymi a innymi narodami. Miał również na celu wspieranie wzrostu gospodarczego i pełnego zatrudnienia w Stanach Zjednoczonych.
Artykuł II Konstytucji Stanów Zjednoczonych został zinterpretowany jako uprawniający do prowadzenia polityki zagranicznej prezydenta. Jednakże art. I sekcja 8 przyznaje Kongresowi uprawnienia do nakładania i pobierania ceł oraz do regulowania handlu zagranicznego.
Dlatego możliwość kontrolowania handlu z innymi narodami musi zostać przekazana przez Kongres prezydentowi. Podczas gdy Ustawa o handlu z 1974 r. Przyznała prezydentowi uprawnienia do prowadzenia negocjacji handlowych, Kongres ograniczył jurysdykcję prezydenta, wymagając ustalenia, że jakakolwiek umowa nie zagraża bezpieczeństwu narodowemu i będzie promować cele ustawy.
Do powstania ustawy doprowadziły zmiany w gospodarce światowej, w ramach których powstawały amerykańskie prawa handlowe.
Fast Track of the Trade Act
Ustawa o handlu z 1974 r. Stworzyła prezydentowi szybkie uprawnienia do negocjowania umów handlowych, które Kongres może zatwierdzać lub odrzucać, ale nie może ich zmieniać ani obrabiać. Ustanowiony na mocy ustawy organ przyspieszony miał wygasnąć w 1980 r. Jednak przedłużono go o osiem lat w 1979 r. I ponownie w 1988 r. Przedłużenie w 1988 r. Trwało do 1993 r., Aby umożliwić negocjacje Rundy Urugwajskiej w ramach Układ Ogólny w sprawie taryf Celnych i Handlu (GATT).
Ustawa została ponownie przedłużona do kwietnia 1994 r., Dzień po zakończeniu Rundy Urugwajskiej, gdy porozumienie z Marrakeszu przekształciło GATT w Światową Organizację Handlu (WTO). Ustawa o handlu z 2002 r. Przywróciła szybką ścieżkę. Administracja Obamy również zabiegała o odnowienie przyspieszonej władzy w 2012 r.
Prawdziwy przykład ustawy o handlu z 1974 r
Ustawa o handlu z 1974 r. Została niedawno przywołana z powodu wojny handlowej byłego prezydenta Trumpa z Chinami i innymi krajami, z których Stany Zjednoczone importują towary. Międzynarodowa Administracja Handlu stwierdza, co następuje na temat sekcji 301 ustawy o handlu:
„Artykuł 301 Ustawy o handlu z 1974 r. Daje Stanom Zjednoczonym uprawnienia do egzekwowania umów handlowych, rozwiązywania sporów handlowych i otwierania rynków zagranicznych na towary i usługi z USA. Jest to główny organ ustawowy, na mocy którego Stany Zjednoczone mogą nakładać sankcje handlowe na zagraniczne kraje, które łamią umowy handlowe lub stosują inne nieuczciwe praktyki handlowe. Kiedy negocjacje w celu usunięcia naruszających praktyk handlowych nie powiodą się, Stany Zjednoczone mogą podjąć działania w celu podniesienia ceł importowych na produkty tego obcego kraju, aby zrównoważyć utracone koncesje ”.
Jak donosi Cato Institute, w 2018 roku były prezydent Trump wykorzystał sekcję 232 ustawy Trade Expansion Act z 1962 roku, aby nałożyć kary handlowe na importowane wyroby stalowe. Nałożenie dodatkowych taryf nastąpiło bez zgody Kongresu. Think-tank cytuje jego powołanie się na sekcję 301:
Administracja Trumpa ogłosiła cła na import z Chin o wartości 50 miliardów dolarów za domniemane nieuczciwe praktyki, takie jak wymuszony transfer technologii i kradzież własności intelektualnej. Kiedy Pekin zemścił się cłami na amerykańskie produkty rolne, Trump ogłosił, że uderzy kolejne 200 miliardów dolarów importu z Chin wraz z cłami ”.