Handel

Handel to podstawowa koncepcja gospodarcza polegająca na kupowaniu i sprzedawaniu towarów i usług za wynagrodzeniem płaconym przez kupującego sprzedawcy lub wymianie towarów lub usług między stronami. Handel może odbywać się w ramach gospodarki między producentami a konsumentami. Handel międzynarodowy umożliwia krajom rozszerzenie rynków zarówno dla towarów, jak i usług, które w innym przypadku mogłyby nie być dla niego dostępne. To jest powód, dla którego amerykański konsument może wybierać między samochodem japońskim, niemieckim lub amerykańskim. W wyniku handlu międzynarodowego na rynku panuje większa konkurencja, a tym samym bardziej konkurencyjne ceny, co powoduje, że konsument otrzymuje tańszy produkt.

Na rynkach finansowych handel odnosi się do kupna i sprzedaży papierów wartościowych, takich jak zakup akcji na giełdzie nowojorskiej (NYSE). Więcej informacji na temat tego rodzaju handlu można znaleźć we wpisie „ co to jest zamówienie? ’

Jak działa handel

Handel szeroko odnosi się do transakcji o różnym stopniu złożoności, od wymiany kart baseballowych między kolekcjonerami po międzynarodowe polityki ustalające protokoły importu i eksportu między krajami. Niezależnie od złożoności transakcji, handel jest ułatwiony dzięki trzem podstawowym typom giełd.

Globalny handel między narodami umożliwia konsumentom i krajom dostęp do towarów i usług niedostępnych w ich własnych krajach. Na rynku międzynarodowym można znaleźć prawie każdy rodzaj produktu: żywność, odzież, części zamienne, olej, biżuterię, wino, zapasy, waluty i wodę. Przedmiotem handlu są również usługi: turystyka, bankowość, doradztwo i transport. Produkt sprzedawany na rynku globalnym jest  eksportem, a produkt kupowany na rynku globalnym jest  importem. Import i eksport są rozliczane na rachunku bieżącym kraju w bilansie płatniczym.

Handel międzynarodowy nie tylko zwiększa wydajność, ale także pozwala krajom uczestniczyć w globalnej gospodarce, zachęcając do  bezpośrednich inwestycji  zagranicznych (BIZ), czyli ilości pieniędzy, które osoby fizyczne inwestują w zagraniczne firmy i inne aktywa. W teorii gospodarki mogą zatem rosnąć wydajniej i łatwiej mogą stać się konkurencyjnymi uczestnikami gospodarki. Dla rządu przyjmującego BIZ są środkiem, za pomocą którego obca waluta i wiedza specjalistyczna mogą dostać się do kraju. Zwiększa to poziom zatrudnienia i teoretycznie prowadzi do wzrostu produktu krajowego brutto. Dla inwestora BIZ to ekspansja i rozwój firmy, co oznacza wyższe przychody.

Deficyt handlowy jest sytuacja, w której państwo wydaje więcej na kruszywa przywozu z zagranicy, niż zarabia od swoich łącznych eksportu. Deficyt handlowy oznacza odpływ waluty krajowej na rynki zagraniczne. Można to również nazwać ujemnym  saldem handlowym  (BOT).

Przewaga porównawcza: zwiększona efektywność handlu na całym świecie

Handel światowy teoretycznie pozwala bogatym krajom na bardziej efektywne wykorzystanie ich zasobów – czy to pracy, technologii czy kapitału. Ponieważ kraje są wyposażone w różne aktywa i zasoby naturalne (ziemia, siła robocza, kapitał i technologia), niektóre kraje mogą produkować to samo dobro wydajniej, a zatem sprzedawać je taniej niż inne. Jeśli kraj nie może efektywnie wyprodukować przedmiotu, może go zdobyć, handlując z innym krajem, który to potrafi. Nazywa się to specjalizacją w handlu międzynarodowym.

Weźmy prosty przykład. Kraj A i Kraj B produkują bawełniane swetry i wino. Kraj A produkuje dziesięć swetrów i dziesięć butelek wina rocznie, podczas gdy Kraj B produkuje również dziesięć swetrów i dziesięć butelek wina rocznie. Oba mogą wyprodukować łącznie 20 jednostek bez handlu. Kraj A potrzebuje jednak dwóch godzin na wyprodukowanie dziesięciu swetrów i jednej godziny na wyprodukowanie dziesięciu butelek wina (łącznie trzy godziny). Z drugiej strony w kraju B wyprodukowanie dziesięciu swetrów zajmuje godzinę, a wyprodukowanie dziesięciu butelek wina – godzinę (łącznie dwie godziny).

Ale te dwa kraje uświadamiają sobie, badając sytuację, że mogą w sumie wyprodukować więcej, przy tej samej ilości zasobów (godzin), koncentrując się na tych produktach, z którymi mają przewagę komparatywną. Kraj A zaczyna wtedy produkować tylko wino, a Kraj B produkuje tylko bawełniane swetry. Kraj A, specjalizując się w winie, może wyprodukować 30 butelek wina przy 3 godzinach zasobów przy takim samym tempie produkcji na godzinę zużytego zasobu (10 butelek na godzinę) przed specjalizacją. Kraj B, specjalizując się w produkcji swetrów, może wyprodukować 20 swetrów z 2-godzinnymi zasobami przy tej samej szybkości produkcji na godzinę (10 swetrów na godzinę) przed specjalizacją. Całkowita produkcja obu krajów pod względem swetrów jest teraz taka sama jak wcześniej – 20 – ale produkują one o 10 butelek wina więcej, niż gdyby się nie wyspecjalizowały. Jest to zysk ze specjalizacji, który może wynikać z handlu. Kraj A może wysłać 15 butelek wina do Kraju B za 10 swetrów, a wtedy każdemu krajowi jest lepiej – 10 swetrów i 15 butelek wina każdy w porównaniu z 10 swetrami i 10 butelkami wina przed wymianą.

Zauważ, że w powyższym przykładzie kraj B mógłby produkować wino wydajniej niż kraj A (mniej czasu), a swetry równie wydajnie. Nazywa się to absolutną przewagą w produkcji wina i przy takich samych kosztach pod względem swetrów. Kraj B może mieć te zalety ze względu na wyższy poziom technologii. Jednak, jak pokazuje przykład, kraj B może nadal korzystać ze specjalizacji i handlu z krajem A.

Prawo przewagi komparatywnej jest powszechnie przypisywane angielskiemu ekonomiście politycznemu Davidowi Ricardo i jego książce On the Principles of Political Economy and Taxation z 1817 roku, chociaż jest prawdopodobne, że to mentor Ricarda, James Mill, zapoczątkował analizę. David Ricardo słynnie pokazał, jakie korzyści odnoszą Anglia i Portugalia, specjalizując się i handlując zgodnie z ich przewagami komparatywnymi. W tym przypadku Portugalia była w stanie produkować wino po niskich kosztach, podczas gdy Anglia była w stanie tanio wytwarzać sukno. Rzeczywiście, oba kraje widziały, że zaprzestanie ich wysiłków w produkcji tych przedmiotów w domu i wymiana handlowa między sobą, aby je nabyć, było dla nich korzystne.

Współczesny przykład: przewaga komparatywna Chin w stosunku do Stanów Zjednoczonych ma postać taniej siły roboczej. Chińscy pracownicy wytwarzają proste towary konsumpcyjne po znacznie niższych kosztach alternatywnych. Przewagą komparatywną Stanów Zjednoczonych jest wyspecjalizowana, kapitałochłonna siła robocza. Amerykańscy pracownicy wytwarzają wyrafinowane towary lub możliwości inwestycyjne po niższych kosztach alternatywnych. Specjalizacja i handel w tym zakresie przynoszą korzyści każdemu.

Teoria przewagi komparatywnej pomaga wyjaśnić, dlaczego protekcjonizm zwykle kończy się niepowodzeniem. Zwolennicy tego analitycznego podejścia uważają, że kraje zaangażowane w handel międzynarodowy już pracowały nad znalezieniem partnerów o przewadze komparatywnej. Jeśli kraj wycofa się z międzynarodowej umowy handlowej, jeśli rząd nałoży cła itp., Może przynieść lokalne korzyści w postaci nowych miejsc pracy i przemysłu. Nie jest to jednak długoterminowe rozwiązanie problemu handlowego. Ostatecznie kraj ten znajdzie się w niekorzystnej sytuacji w stosunku do swoich sąsiadów: krajów, które już były w stanie lepiej wytwarzać te produkty po niższych kosztach alternatywnych.

Krytyka przewagi komparatywnej

Dlaczego na świecie nie ma otwartego handlu między krajami? Kiedy istnieje wolny handel, dlaczego niektóre kraje pozostają biedne kosztem innych? Być może przewaga komparatywna nie działa zgodnie z sugestią. Może tak być z wielu powodów, ale najbardziej wpływowym jest coś, co ekonomiści nazywają poszukiwaniem renty. Pogoń za rentą ma miejsce, gdy jedna grupa organizuje i lobbuje rząd, aby chronić jego interesy.

Powiedzmy na przykład, że producenci amerykańskich butów rozumieją i zgadzają się z argumentem o wolnym handlu – ale wiedzą też, że tańsze buty zagraniczne negatywnie wpłyną na ich wąskie interesy. Nawet jeśli pracownicy byliby najbardziej produktywni, przestawiając się z produkcji butów na produkcję komputerów, nikt w branży obuwniczej nie chce stracić pracy ani widzieć spadku zysków w krótkim okresie.

To pragnienie prowadzi szewców do lobbowania na przykład za specjalnymi ulgami podatkowymi na ich produkty i / lub dodatkowymi cłami (lub nawet całkowitymi zakazami) na obuwie zagraniczne. Mnożą się apele o ratowanie amerykańskich miejsc pracy i zachowanie uświęconego przez wieki amerykańskiego rzemiosła – chociaż na dłuższą metę amerykańscy robotnicy byliby relatywnie mniej produktywni, a amerykańscy konsumenci relatywnie biedniejsi dzięki takiej protekcjonistycznej taktyce.

Free Trade Vs. Protekcjonizm

Podobnie jak w przypadku innych teorii, istnieją przeciwne poglądy. Handel międzynarodowy ma dwa przeciwstawne poglądy na temat poziomu kontroli handlu: wolny handel i protekcjonizm. Wolny handel jest prostszą z dwóch teorii: podejście laissez-faire, bez ograniczeń w handlu. Główną ideą jest to, że  czynniki podaży i popytu, działające w skali globalnej, zapewnią wydajną produkcję. Dlatego nie trzeba nic robić, aby chronić lub promować handel i wzrost, ponieważ siły rynkowe zrobią to automatycznie.

Z drugiej strony protekcjonizm utrzymuje, że regulacja handlu międzynarodowego jest ważna dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania rynków. Zwolennicy tej teorii uważają, że nieefektywność rynku może utrudniać korzyści płynące z handlu międzynarodowego, i starają się odpowiednio kierować rynkiem. Protekcjonizm istnieje w wielu różnych formach, ale najbardziej powszechnymi są cła, subsydia i kontyngenty. Strategie te mają na celu naprawienie wszelkich nieefektywności na rynku międzynarodowym.

Waluta jako środek wymiany ułatwiający handel

Pieniądz, który działa również jako jednostka rozliczeniowa i środek przechowywania wartości, jest najpowszechniejszym środkiem wymiany, zapewniającym różnorodne metody transferu środków między kupującymi a sprzedającymi, w tym gotówkę, przelewy ACH, karty kredytowe i fundusze przewodowe. Atrybut pieniędzy jako środka przechowywania wartości zapewnia również, że fundusze otrzymane przez sprzedawców jako zapłata za towary lub usługi mogą zostać wykorzystane do dokonania zakupów o równoważnej wartości w przyszłości.

Transakcje barterowe

Transakcje bezgotówkowe obejmujące wymianę towarów lub usług między stronami nazywane sątransakcjami barterowymi. Chociaż handel wymienny jest często kojarzony z prymitywnymi lub nierozwiniętymi społeczeństwami, transakcje te są również wykorzystywane przez duże korporacje i osoby prywatne jako sposób na zdobycie towarów w zamian za nadwyżki, niewykorzystane lub niepożądane aktywa. Na przykład w latach siedemdziesiątych PepsiCo Inc. zawarło z rządem rosyjskim umowę barterową dotyczącą handlu syropem coli za wódkę Stolichnaya. W 1990 roku umowa została rozszerzona do 3 miliardów dolarów i obejmowała 10 rosyjskich statków, które PepsiCo wynajmowało lub sprzedawało w latach następujących po zawarciu umowy.