Skarbiec trzydziestoletni

Co to jest 30-letni skarb państwa?

Trzydziestoletni skarb jest zobowiązaniem dłużnym Departamentu Skarbu USA, którego termin zapadalności upływa po 30 latach.

Zrozumienie trzydziestoletniego skarbu państwa

Trzydziestoletnie obligacje skarbowe należą do najpopularniejszych na świecie aktywów o stałym dochodzie. Wszystkie obligacje skarbowe są wspierane przez Departament Skarbu USA, co stawia je wśród najbezpieczniejszych i najpopularniejszych inwestycji wśród inwestorów na całym świecie. Ponieważ większość emisji dłużnych pochodzi od instytucji lub osób fizycznych o wyższym ryzyku niewypłacalności niż rząd Stanów Zjednoczonych, jest mało prawdopodobne, aby oprocentowanie obligacji skarbowych przewyższyło oprocentowanie innych obligacji o podobnym czasie trwania. Jednak rentowność obligacji skarbowych waha się w zależności od popytu rynkowego i ogólnych perspektyw gospodarki.

Główne ryzyko związane z obligacjami skarbowymi wiąże się ze zmianami przeważających stóp procentowych w okresie życia obligacji. Jeśli stopy procentowe wzrosną, posiadacz obligacji traci wyższe zyski niż te, które uzyskał z aktualnego zasobu. W ramach rekompensaty za to obligacje o dłuższym terminie zapadalności generalnie przynoszą wyższe zyski niż obligacje o krótszym terminie zapadalności emitowane w tym samym czasie. 30-letnie obligacje skarbowe to obligacje o najdłuższym terminie zapadalności oferowane przez rząd federalny, a zatem przynoszą wyższe zyski niż współczesne obligacje 10-letnie lub trzymiesięczne.

Krzywe dochodowości i obligacje długoterminowe

Wyższa rekompensata związana z obligacjami o dłuższym terminie zapadalności opisuje sytuację z normalną krzywą dochodowości. W pewnych warunkach ekonomicznych krzywa dochodowości może stać się bardziej płaska lub nawet odwrócona, przy czym obligacje o krótszym terminie zapadalności dają lepsze oprocentowanie niż obligacje o dłuższym terminie zapadalności. Normalna krzywa dochodowości generalnie implikuje, że inwestorzy przewidują ekspansję gospodarczą i oczekiwanie, że stopy procentowe długoterminowego zadłużenia wzrosną. To przesuwa popyt z obligacji o dłuższym terminie zapadalności w kierunku obligacji o krótszym terminie zapadalności, ponieważ inwestorzy odkładają swoje fundusze w oczekiwaniu na bardziej dochodowe obligacje długoterminowe w przyszłości. Im większa nierównowaga popytu, tym bardziej stroma krzywa dochodowości, ponieważ wysoki popyt na obligacje o krótkim terminie zapadalności obniża rentowność, a emitenci obligacji podnoszą rentowność obligacji długoterminowych, próbując przyciągnąć więcej inwestorów.

Gdy inwestorzy podejrzewają, że nadchodzą złe czasy gospodarcze i spadające stopy procentowe, sytuacja może się odwrócić. Wysoki popyt na obligacje o dłuższym terminie zapadalności przy rozsądnych obecnych stopach i niski popyt na krótkoterminowe zadłużenie, które posiadacze obligacji spodziewają się reinwestować w środowisku spadających stóp procentowych, mogą spowodować wzrost stóp krótkoterminowych i spadek stóp długoterminowych. W takim przypadku krzywa dochodowości staje się bardziej płytka, ponieważ różnica w stopach procentowych staje się mniej wyraźna między obligacjami o różnych terminach zapadalności. Kiedy rentowność obligacji krótkoterminowych wzrośnie powyżej rentowności obligacji długoterminowych, powstaje odwrócona krzywa dochodowości.