Umowa podatkowa

Co to jest umowa podatkowa?

Umowa podatkowa to dwustronna (dwustronna) umowa zawarta przez dwa kraje w celu rozwiązania problemów związanych z podwójnym opodatkowaniem pasywnego i czynnego dochodu każdego z ich obywateli. Umowy o podatku dochodowym generalnie określają kwotę podatku, który kraj może zastosować do dochodu, kapitału, majątku lub majątku podatnika. Umowa o podatku dochodowym jest również nazywana umową o unikaniu podwójnego opodatkowania (DTA).

Niektóre kraje są postrzegane jako raje podatkowe. Zasadniczo raj podatkowy to kraj lub miejsce z niskim podatkiem od osób prawnych lub bez podatku od osób prawnych, które umożliwiają zagranicznym inwestorom zakładanie tam firm. Raje podatkowe zazwyczaj nie zawierają umów podatkowych.

Jak działa umowa podatkowa

Kiedy osoba fizyczna lub firma inwestuje w obcym kraju, może pojawić się kwestia, który kraj powinien opodatkować dochody inwestora. Oba kraje – kraj pochodzenia i kraj rezydencji – mogą zawrzeć umowę podatkową, aby uzgodnić, który kraj powinien opodatkować dochód z inwestycji, aby zapobiec podwójnemu opodatkowaniu tego samego dochodu.

Kraj źródłowy to kraj, w którym odbywa się inwestycja zagraniczna. Kraj pochodzenia jest czasami nazywany krajem importującym kapitał. Kraj zamieszkania jest krajem zamieszkania inwestora. Kraj zamieszkania jest czasami nazywany krajem eksportującym kapitał.

Aby uniknąć podwójnego opodatkowania, umowy podatkowe mogą opierać się na jednym z dwóch modeli: modelu Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) orazModelowej konwencji Narodów Zjednoczonych (ONZ).3

Model traktatu podatkowego OECD a model traktatu podatkowego ONZ

Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) to grupa 37 krajów z napędem do promowania światowego handlu i postępu gospodarczego.5

Konwencja OECD dotycząca podatku od dochodu i kapitału jest korzystniejsza dla krajów eksportujących kapitał niż dla krajów importujących kapitał. Wymaga od kraju pochodzenia rezygnacji z części lub całości podatku od pewnych kategorii dochodów uzyskiwanych przez rezydentów drugiego kraju objętego umową.

Oba zaangażowane kraje skorzystają na takiej umowie, jeśli przepływ handlu i inwestycji między dwoma krajami będzie w miarę równy, a kraj zamieszkania opodatkowuje wszelkie dochody zwolnione przez kraj pochodzenia.

Drugi model traktatu podatkowego jest formalnie nazywany Modelową konwencją Narodów Zjednoczonych o unikaniu podwójnego opodatkowania między krajami rozwiniętymi i rozwijającymi się. ONZ jest organizacją międzynarodową, której celem jest zacieśnienie współpracy politycznej i gospodarczej między państwami członkowskimi.

Traktat oparty na modelu ONZ daje korzystne prawa podatkowe dla obcego kraju inwestycji. Zazwyczaj ten korzystny system opodatkowania przynosi korzyści krajom rozwijającym się, które otrzymują inwestycje zagraniczne. Daje to krajowi źródłowemu większe prawa do opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej nierezydentów w porównaniu z konwencją modelową OECD. Modelowa konwencja Narodów Zjednoczonych w dużym stopniu wywodzi się z Modelowej konwencji OECD.

Uwagi specjalne

Jednym z najważniejszych aspektów umowy podatkowej jest polityka traktatu dotycząca potrącania podatków u źródła, ponieważ określa ona wysokość podatku pobieranego od wszelkich dochodów uzyskanych (odsetki i dywidendy) z papierów wartościowych posiadanych przez nierezydenta.

Na przykład, jeśli umowa podatkowa między krajem A a krajem B określa, że ​​ich dwustronny podatek u źródła od dywidend wynosi 10%, wówczas kraj A będzie opodatkował wypłaty dywidend, które trafiają do kraju B, według stawki 10% i odwrotnie.

Stany Zjednoczone zawarły umowy podatkowe z wieloma krajami, które pomagają zmniejszyć – lub wyeliminować – podatek płacony przez rezydentów innych krajów. Te obniżone stawki i zwolnienia różnią się w zależności od kraju i poszczególnych dochodów.

Na mocy tych samych traktatów rezydenci lub obywatele Stanów Zjednoczonych podlegają opodatkowaniu według obniżonej stawki lub są zwolnieni z podatków zagranicznych od pewnych części dochodu, które uzyskują ze źródeł w innych krajach. Mówi się, że traktaty podatkowe są wzajemne, ponieważ mają zastosowanie w obu krajach objętych traktatem.

Umowy o podatku dochodowym zazwyczaj zawierają klauzulę, zwaną „klauzulą ​​oszczędności”, która ma na celu uniemożliwienie mieszkańcom Stanów Zjednoczonych korzystania z niektórych części umowy podatkowej w celu uniknięcia opodatkowania krajowego źródła dochodu.

W przypadku osób fizycznych, które są rezydentami krajów, które nie mają umów podatkowych z USA, każde źródło dochodu osiągane w USA jest opodatkowane w ten sam sposób i według takich samych stawek, jak podane w instrukcjach dotyczących odpowiedniego zeznania podatkowego w USA.

W przypadku osób fizycznych będących rezydentami Stanów Zjednoczonych należy pamiętać, że niektóre poszczególne stany w USA nie przestrzegają postanowień umów podatkowych.